Eurogamer Benelux kiest de Games van het Jaar 2015

De eindejaarslijstjes: ook Eurogamer Benelux ontkomt er niet aan. De redacteurs hebben weer honderden uren op hun pc, console en handheld doorgebracht. Soms ontzettend teleurgesteld, soms aangenaam verrast. Er zijn altijd een paar pareltjes die zich van de rest van de games onderscheiden. Elke redacteur kiest daarom zijn favoriete game (goud) en runner-up (zilver) van afgelopen jaar. Wat is jouw favoriete game van 2015?

The Witcher 3: Wild Hunt

• Bruce
  Als RPG-fanaat moet een game uit het genre al erg goed zijn om nog een diepe indruk op me te maken. The Witcher 3 speelt het echter keer op keer klaar om me te verrassen. Niet door de grootte van de spelwereld, de enorme hoeveelheid aan quests of het uitzonderlijke oog voor detail. Maar door de manier waarop al de verschillende elementen samenwerken om een verhaal vol interessante en geloofwaardige personages te vertellen. Voor het eerst voelt een videogamewereld net zo complex en chaotisch verbonden als onze echte. The Witcher 3: Wild Hunt is voor mij niet alleen de beste game van 2015, maar ook de eerste echte next-gen game.
  
  
• Kevin
  The Witcher 3: Wild Hunt is in alle opzichten een geweldige game. Als je het voor elkaar krijgt om een game te maken die perfect aansluit bij een boekenserie, verdien je niets dan lof. CD Projekt Red brengt de personages van Andrzej Sapkowski perfect in beeld en creëert een trouwe extensie van het bronmateriaal. Als je iets kunt maken wat het lezen van zulke boeken verrijkt, dan spreekt dat van echt talent. The Witcher 3: Wild Hunt is een van de beste games ooit gemaakt en heeft in mijn ogen een nieuwe standaard gezet voor het RPG-genre. Ik kan niet wachten op nieuw werk van de Poolse studio.
  
  
• Mathijs
  Zelden heb ik een spelwereld gezien die zoveel persoonlijkheid uitstraalt. De bossen in The Witcher 3 zijn geen bijeengeraapte klompjes groen, maar duistere oorden waar het zonlicht nog maar net door het eeuwenoude bladerdak weet te dringen. De besneeuwde bergtoppen en ruïnes van Skellige geven je ook het gevoel in een land van fabels rond te lopen. Onder die laag fantasy is The Witcher 3 echter een game die zich met mensen en hun handelen bezighoudt. Die menselijkheid maakt van The Witcher 3 niet enkel de beste game van het jaar, maar ook een van de beste games aller tijden.
  
  
• Carl
  Ik was niet mals voor The Witcher 3 in mijn oorspronkelijke review. En hoewel ik nog steeds achter mijn argumenten sta, heb ik met Geralt wel ontzettend memorabele avonturen beleefd. Deze fascinerende open wereld stap voor stap verkennen en onderweg haar geheimen ontdekken, is een ontzettend meeslepende ervaring. Er is altijd de verleiding om het volgende dorp te verkennen of nog snel even een grot binnen te duiken. Het is dan ook de wereld van The Witcher 3 die een plekje in mijn hart heeft veroverd. Oh Novigrad, die eerste blik vanaf de waterkant op je torens zal ik nooit vergeten.
  
  
• Johnny
  Geralts finale is een legendarische rit die je niet snel zult vergeten. De wereld is prachtig vormgegeven en tot in de puntjes uitgewerkt. Daarnaast is niet alles zwart-wit. De nadruk op dat grijze gebied zorgt ervoor dat de game net zo aangrijpend is als een top drama-serie. Tegenwoordig verwacht men van open world- en RPG-games dat ze enorm veel van je tijd in beslag nemen. The Witcher 3 is hier geen uitzondering op. Het bijzondere is echter dat The Witcher 3 zelden je tijd verspilt.
  
  
• Kenneth
  De laatste ronde van het spel. Mijn tegenstrever en ik hebben allebei nog één levenskristal over. Hij roept een onmetelijke horde aan Monsters op. Ik zie het cijferaantal naast zijn voetsoldaten met iedere kaart verder de hoogte ingaan. Op het laatste moment gooi ik mijn Biting Frost neer, om zo de overwinning te behalen. Gwent is een meesterlijke game waar ik mezelf dagen mee vermaakt heb. De rest van de game was trouwens ook goed.
  
  

Lees onze The Witcher 3: Wild Hunt review.

Life is Strange

• Kurt
  Keuzes maken komt voor bij meerdere games, maar zelden hebben ze zo een grote impact als bij Life is Strange. Er hangen letterlijk levens vanaf. Bovendien is de combinatie van keuzes maken en teruggaan in de tijd een geweldig idee. Eerst even de verschillende mogelijkheden bekijken en dan kiezen wat volgens jou de beste is. Door de grote impact van keuzes nodigt de game uit om meermaals te herspelen. Als ik de tijd kon terug draaien voor mijn keuze, dan stond Life is Strange bij mij nog steeds op de eerste plaats.
  
  
• Nathan
  In de eerste episode presenteerde Life is Strange op een laag tempo een originele invalshoek, enkele sympathieke personages en een ongedwongen sfeer. Dat laatste moest plaatsmaken voor de bijzondere plotontwikkelingen, cliffhangers en moeilijke keuzes. Die kon je door het tijdreizen veranderen, maar over de uitkomst was je nooit zeker. Pas later werd je met de uiteindelijke gevolgen geconfronteerd, maar Life is Strange bleef om meer redenen lang nazinderen. Onder andere de muziek, de mooie vriendschap tussen Max en Chloe, en het bloedstollende einde gaven deze verhaalgedreven game zijn eigen gezicht. Heeft iemand een tijdmachine om mij de ervaring helemaal opnieuw te laten beleven?
  
  
• Sander
  Als we kijken naar het afgelopen jaar, zijn er absoluut grotere blockbusters uitgekomen dan Life is Strange. Maar ze hebben allemaal minder impact op me gehad. Life is Strange is een relatief klein en persoonlijk verhaal, boordevol karakter en het hart op de goede plek. Het presteert zelfs om een verhaal over tijdreizen coherent en volgbaar te maken. Dat niet alleen, de game mechanics rondom het tijdreizen zijn gemakkelijk te gebruiken. De personages hebben allemaal wel iets memorabels en het einde liet me achter met een knoop in m'n maag. Een prachtige game waar iedereen de tijd voor moet nemen.
  
  
• Randolf
  Het bij vlagen knullige script en het soms wel erg lage speltempo weerhouden Life is Strange er niet van zijn stempel ferm op 2015 te drukken. De eigenzinnige soundtrack, interessante personages, lastige keuzes en de cliffhangers waarvan je adem stokt, zorgen ervoor dat de game maandenlang door m'n hoofd blijft spoken. Ook buiten de korte speelduur van de episodes om. Speculeren en discussiëren met anderen over de gemaakte beslissingen en de gebeurtenissen van de volgende aflevering bleek de helft van de pret. Petje af, Dontnod.
  
  

Lees onze Life is Strange review.

Bloodborne

• Derek
  Bloodborne benadert artistieke perfectie. Adrenaline verhogende gameplay in een huiveringwekkend decor van verrotting en gotische architectuur. Een game waarover je evangelisch tegen je vrienden oreert totdat ze er doodmoe van worden. “Grant us eyes, grant us eyes.” From Software sleurt je genadeloos in een wereld van cryptisch narratief en macabare art design ondersteund door een bloedstollende soundtrack. Waarbij de kosmische horror onder je huid gaat zitten om nooit meer te verdwijnen. Meeslepend, duister en intens; het is een uitzonderlijk meesterwerk.
  
  
• Dirk
  Al na enkele uren deed Bloodborne me de honderden uren in Demon's Souls, tientallen builds in Dark Souls en een handjevol playthroughs van diens opvolger vergeten. Met enkele simpele aanpassingen ten opzichte van From Software's Souls-games voelt Bloodborne frisser aan dan elk ander spirituele vervolg op Demon's Souls. Meteen ben ik weg van de Lovecraftiaanse setting en draait mijn adrenalineproductie overuren dankzij het aanvallende spel in combinatie met de responsieve besturing. Tel daar de onlangs uitgekomen en pittige Old Hunters-uitbreiding bij op, en ik dwaal nog wel even rond in Yharnam en omstreken.
  
  
• Johnny
  De sombere en troosteloze wereld van Bloodborne is zo goed in elkaar gezet dat je er helemaal in wordt ondergedompeld. Een wereld waarin je ironisch genoeg nooit het gevoel krijgt de Hunter te zijn. Hoe sterk je ook wordt, je voelt je nooit op je gemak. De visuele verhaalvertelling vol Lovecraftiaanse invloeden roept een beklemmend gevoel op. De verschrikkingen die je tegenkomt, zijn niet eens het ergste. Het is de angst voor het onbekende. Een angst die tijdens je ontdekkingstocht blijft opbouwen. De game is een ware uitputtingsslag. Ze noemen het een action-RPG. Ik noem het een psychologische survival horror.
  
  

Lees onze Bloodborne review.

Metal Gear Solid V: The Phantom Pain

• Randolf
  Vooropgesteld, Metal Gear Solid 5 heeft problemen. De game is niet af. Letterlijk. De open spelwereld voegt te weinig toe. Er zit niet genoeg variatie in de missie-objectives. Toch heb ik dit jaar van alle games veruit de meeste uren in The Phantom Pain gestoken. Zo'n 60 uur - voor mijn doen best veel. Het speelt gewoon zo lekker weg. De haarscherpe controls en de talloze manieren om missies te klaren zorgden ervoor dat ik me nooit verveelde. De paar tussenfilmpjes die er echt toe deden, bliezen me van m'n sokken. Geen enkele andere game was dit jaar zo ambitieus op zoveel vlakken als Metal Gear Solid 5: The Phantom Pain. Daarnaast: welke andere game heeft D-Dog? Geen enkele. Dus.
  
  
• Yvo
  Nog één missie dan. Nou vooruit, nog eentje om het af te leren. Of die nog een keer, maar dan beter. In tijden was ik niet zo'n slaaf van mijn console als dat ik Metal Gear Solid 5: The Phantom Pain speelde. Natuurlijk levert de game op verhaal in. En ja, ook de boss fights zijn niet zo episch als in de voorgaande delen. Maar dat doet verder niets af aan de hoge kwaliteit van Kojima's imponerende slotstuk in zijn MGS-saga. Je krijgt er namelijk een ongelooflijk veelzijdige stealth- en actiegame voor terug. Alleen nu maar hopen dat dit niet het laatste trucje van de grootmeester is.
  
  
• Bruce
  Als Metal Gear-fanaat leek het mij quasi onmogelijk dat Kojima me nog zou kunnen verrassen, maar stiekem hoopte ik er wel op. De manier waarop Metal Gear Solid 5: The Phantom Pain blijft boeien, is echter niet door in de typische stijl van de serie een getikt verhaal in meeslepende cutscenes voor te schotelen, maar door gewoon lekker te spelen. Sluipen, snipen of gewoon als een gek met je machinegeweer binnenstormen; het voelt steeds als je eigen keuze waarover je volledige controle hebt. Een unicum voor een Metal Gear-game. Misschien niet de narratieve afsluiter die de serie verdient, maar zeker wel de best spelende game in Kojima's rijtje.
  
  
• Derek
  Venom Snake ging voor het zingen de kerk uit, maar de reis naar de anticlimax toe was een waar spektakel. Hideo Kojima's krankzinnige oog voor detail liet zich eens niet beteugelen door logge gameplay en komt ditmaal compleet tot zijn recht. We zijn misschien onderweg de hysterische anime-achtige avonturen van weleer verloren, maar in ruil krijgen we er een technisch hoogtepunt in Kojima's oeuvre voor terug. Zelfs Konami kan dat niet meer van de wereld afpakken.
  
  

Lees onze Metal Gear Solid 5: The Phantom Pain review.

Rocket League

• Marcel
  Misschien verdient Rocket League niet de originaliteitsprijs, maar wat heb ik met deze game gevloekt, gehuild en gelachen. Keer op keer heb ik met mijn beste vrienden de 3v3 ladder getrotseerd. Mijn herinneringen variëren tussen fantastische luchtaanvallen, epische reddingen en jammerlijke owngoals. Onze kameraadschap is meermaals op de proef gesteld. Sven, sorry dat ik je zo vaak aan de kant beukte, maar dat gaat ongetwijfeld nog vaker gebeuren. Want ik ben nog lang niet klaar met deze game. Volgend jaar zingen wij uit volle borst We are the Champions mee.
  
  
• Nathan
  Rocket League staat voor puur vertier en is geniaal in al zijn eenvoud. Autootjes in magnifieke arena's verslavende wedstrijden van vijf minuten laten voetballen? Wat een knap idee. Meer nog, geef ze een raketbooster, houd de gameplay soepel, maak de matchmaking vlot, en je hebt een zeer uitnodigende game. De kerst op de taart is de al even handige optie om je auto's op te smukken zoals je zelf wilt. En er is altijd 'een volgende wedstrijd'. Indie gaming op z'n best.
  
  

Armello

• Bert
  Komaan jongens, rot toch op met jullie Witchers en Metal Gear Solids, en ga liever een flink potje Armello spelen. Het ziet eruit als een eenvoudige boardgame, maar achter het lieflijke uiterlijk schuilen wankele allianties en gemene tactieken. Denk Game of Thrones in de wereld van Mickey Mouse. Ik heb vaak zo dicht bij de overwinning gezeten, om die dan op het laatste moment door mijn vingers te zien glippen. “Ja da's goed, we gaan samenwerken hoor.” Nooit slik ik je smerige leugens nog, Bruce.
  
  

Lees onze Armello review.

Fallout 4

• Kenneth
  Fallout 4 is een typische Bethesda-game. Het stottert af en toe eens, heeft een teleurstellende verhaallijn en meer bugs dan een gemiddeld goedkoop restaurant. Maar wanneer ik de Commonwealth intrek met een explosief machinegeweer of een met raketten aangedreven hamer, verdwijnen al die klachten als sneeuw voor de zon. Iedere tocht levert een nieuw verhaal op, zoals wanneer ik tijdens een vuurgevecht opeens opgeschrikt word door een crashende Vertibird of een Deathclaw die op een Yao Guai jaagt. Niemand maakt games zoals die van Bethesda.
  
  

Lees onze Fallout 4 review.

The Vanishing of Ethan Carter voor PS4

• Carl
  Het was een bijzonder gamejaar voor mij. Niet enkel vanwege de vele fantastische games, maar ook omdat ik een groot deel van het jaar zonder mogelijkheid tot gamen in het buitenland heb gestudeerd. Heel wat toppers zijn me dan ook voorbijgegaan. Maar toch stoort me dat niet heel erg. The Vanishing of Ethan Carter heeft me namelijk een onvergetelijke ervaring bezorgd. In ongeveer drie uur heb ik een avontuur beleefd dat zo mysterieus, bloedmooi en intelligent is dat ik er nog héél vaak aan heb teruggedacht. Een moderne klassieker.
  
  

Lees onze The Vanishing of Ethan Carter voor PS4 review.

Crypt of the Necrodancer

• Bert
  Ik wil 2015 afsluiten met een bekentenis: ik houd van ritmegames. Elite Beat Agents zat destijds in m'n Nintendo DS vastgeroest. Daarnaast ben ik ook verzot op roguelikes. Crypt of the Necrodancer neemt de beste elementen uit bende genres en laat ze een passionele tango dansen. Op de opzwepende electro-technobeats van Danny Baranowsky hak en schiet ik me een weg door willekeurig gegenereerde kerkers. En jongens, ik amuseer me rot! Het feit dat ik op het moment van schrijven ritmisch met mijn kont op mijn bureaustoel zit te draaien, mag daarvan getuigen.
  
  

Lees onze Crypt of the Necrodancer review.

Divinity: Original Sin - Enhanced Edition

• Dirk
  Het succesverhaal uit België dendert voort. Wat vorig jaar al een klasse-CRPG op de pc bleek, maakt dit jaar de overgang naar consoles. Alsof het niets is, speelt de game heerlijk met controller. En ik blijf ook spelen, want de combat van de game blijft me uitdagen. Niet alleen vanwege de toegevoegde Honour-moeilijkheidsgraad, maar ook omdat het gewoonweg leuk is te experimenteren tijdens gevechten. Met gevechten die blijven boeien in een grote RPG, verdient Larian Studios niets dan lof.
  
  

Lees onze Divinity: Original Sin - Enhanced Edition review.

DmC Devil May Cry: Definitive Edition

• Yvo
  Ik kan geen glimlach onderdrukken wanneer ik met Dante's Arbiters hordes vijanden aan gort hak. Maar ik kan ook geen scheldwoorden inslikken wanneer een onnodig slordigheidje mijn bijna perfecte combo bruut verstoort. DmC Devil May Cry: Definitive Edition is met zijn razendsnelle actie, opzwepende muziek, psychedelische levels en intensieve boss fights een heerlijk hack-and-slash-festijn. Maar met zijn uitgebreide tweaks en gewenste hogere framerate ook een uitstekend voorbeeld van hoe een remaster daadwerkelijk iets toevoegt.
  
  

Lees onze DmC Devil May Cry: Definitive Edition review.

FIFA 16

• Kurt
  De gameplay heeft een flinke facelift gekregen. Niet iedereen is daarover te spreken, maar ik vind het alvast zeer geslaagd. Het passen is wennen, maar eenmaal je het onder de knie hebt, leg je daardoor wel meer variatie in je spel. Maar vooral dat het tempo wat lager ligt dan bij zijn voorganger, kan ik enkel toejuichen. Online wedstrijden zijn aangenamer en spannender dan ooit. Samen met de verbeterde carrièremodus en FIFA Ultimate Team is EA's voetbalgame er een die ik kan blijven spelen.
  
  

Lees onze FIFA 16 review.

Helldivers

• Marcel
  In eerste instantie hoort hier Fallout 4 te staan, maar die game krijgt al genoeg lof. Nee, de afgelopen dagen heeft de pc-port van Helldivers geheel onverwachts al mijn vrije uren opgeslokt. Ondertussen ruikt mijn Mech naar dode insecten, zit mijn cape vol gaten door de Illuminates en heb ik een pijnlijke bijtwonde van een mechanische hond. Ik moet en zal deze oorlog winnen. Democracy strikes back!
  
  

Lees onze Helldivers review.

Pillars of Eternity

• Mathijs
  Geld doneren aan een Kickstarterproject is als het kopen van een loterijlot: de kans is groot dat je je geld verspilt. Pillars of Eternity is echter op elk vlak een schot in de roos. De game is een eerbetoon aan oude CRPG's, maar staat tegelijkertijd ook op eigen benen. Gesprekken met personages als de mysterieuze Grieving Mother doen je vaak vergeten dat het gros van de verhaallijn van Pillars via geschreven tekst wordt verteld. Het is vaak alsof je een interactief boek aan het lezen bent, maar dan wel een waarbij je tussendoor meteorieten op draken gooit.
  
  

Lees onze Pillars of Eternity review.

Star Wars Battlefront

• Kevin
  Ik heb een beetje het idee dat mensen de verkeerde verwachtingen hadden van Star Wars Battlefront. Tijdens de bèta wist ik eigenlijk al wat Battlefront voor shooter is. Namelijk een FPS die het bij de basisprincipes van het genre houdt en alles in een Star Wars-jasje hijst. In een wereld waar elke shooter groter en explosiever wil zijn, is dit voor mij een verademing. Daarnaast ziet de game er waanzinnig uit en is het geluid van extreem hoge kwaliteit. Als ik het geluid van een TIE-Fighter over me heen hoor razen op Hoth, voel ik me echt thuis.
  
  

Lees onze Star Wars Battlefront review.

Warhammer: End Times - Vermintide

• Sander
  Vermintide was voor mij en menig ander een schot uit de duisternis. Waar kwam die game ineens vandaan? Of je nu een fan bent van het Warhammer-universum of niet, Vermintide verfijnt het co-op first person shooter genre met gepersonaliseerde equipment en verschillende character classes. De omgevingen zijn gevarieerd en sfeervol, en de focus op mêlee is verfrissend. Ontwikkelaar Fatshark levert constante ondersteuning en gratis DLC, wat mij doet vermoeden dat 'Left 4 Rats' vast een lang leven beschoren is. Over scheren gesproken, waar zijn die ratten heen gevlucht?