Ace Combat: Assault Horizon Legacy Review
Korte vlucht.
Halfweg de jaren negentig waren de Ace Combat games dé reden om een PlayStation in huis te halen voor zij die als kleuter droomden van een carrière als straaljagerpiloot. Ondertussen komen games in deze reeks al een tijdlang niet meer enkel uit voor Sony platformen en hebben ze de sprong naar handhelds al gemaakt op de GBA en PSP. De eerste draagbare Ace Combat is deze 3DS-release dus niet, maar wel de eerste straaljagersimulator in stereoscopisch 3D.
Straaljagers dus. In Ace Combat: Assault Horizon Legacy kruip je als speler in de huid van een naamloze straaljagerpiloot die in een fictieve wereld badguys uit de lucht moet schieten in spectactulaire dogfights. In het verleden waren games in deze reeks vanwege het gebrek aan uitgebreide flightsticks voor spelconsoles over het algemeen een stuk simpeler qua besturing en gameplay dan gelijkaardige vliegtuigsimulators op de PC. Met het laatste deel op een thuisconsole is dit door de toevoeging van de Action Manoeuvres alleen maar meer het geval geworden. In het kort: naarmate je een vijand langer in je viezer houdt vult een meter die je, eens gevuld, toelaat om door een simpele druk op de Y-knop door zo'n Action Manoeuvre onmiddellijk vlak achter deze vijand te komen vliegen. Met hetzelfde principe kun je ook missiles van je tegenstanders ontwijken door een gelijkaardig manoeuver uit te voeren.
Deze toevoeging zorgt voor spectaculaire beelden, maar versimpelt de game wel aanzienlijk. Zeker in de eerste levels moet je amper moeite doen en lijkt de meter zich soms vanzelf te vullen. Naarmate je verder komt wordt de game wel iets pittiger, maar echt moeilijk wordt het door dit systeem nooit, zelfs niet op de hogere moeilijkheidsgraad.
Dat de gameplay op zich vrij simpel in elkaar zit is niet per definitie een minpunt bij een handheldgame. Waar het schoentje bij Ace Combat: Assault Horizon Legacy vooral wringt is het vrij extreme gebrek aan inhoud. Hoe mooi of leuk het spel ook is, als je na een viertal uur al alles wat de game te bieden heeft gezien en beleefd hebt, kun je niet anders dan je bekocht voelen. Toegegeven, de mogelijkheid om missies te herspelen en de hogere moeilijkheidsgraden maken het aantrekkelijk om na de credits door te blijven spelen, maar de totale afwezigheid van eender welke vorm van multiplayer is bij een game als deze onvergeeflijk. Onvergeeflijk en vooral ook onbegrijpelijk aangezien er in een eerdere Ace Combat op de PSP wel een multiplayer aanwezig was waar zelfs online kon worden gespeeld. Vreemd dus dat de online-capaciteiten van de 3DS hier volledig genegeerd worden.
Het schrijnende gebrek aan content is vooral spijtig omdat de game er zo goed uitziet en één van de weinige games is waarin het 3D-effect echt ontzettend goed tot zijn recht komt. De bergketens en steden op de grond zijn vrij rudimentair, maar aangezien je als speler een groot deel van de tijd toch alleen maar blauwe lucht te zien krijgt stoort dit niet. Daarnaast zien de vliegtuigen en ontploffingen er echt geweldig uit en dankzij de 3D-functie van de 3DS krijg je vanuit de cockpit-view echt het gevoel aan een rotvaart door de lucht de vliegen. Waar de toevoeging van 3D-beelden bij veel games nog steeds als een gimmick voelt en weinig toe weet te voegen zijn deze bij Ace Combat: Assault Horizon Legacy echt een meerwaarde.
Dat Ace Combat: Assault Horizon Legacy inhoudelijk zo weinig te bieden heeft is heel erg spijtig omdat de game op andere vlakken weinig fout doet. De look & feel is zo geweldig dat je tijdens de meest intense dogfights soms vergeet dat je op een handheld aan het spelen bent. De game ziet er goed uit en speelt lekker weg maar heeft zo weinig om het lijf dat de beperkte speelduur niet anders dan afbreuk kan doen aan alles wat de game wel goed doet, met een relatief lage score als onvermijdelijk resultaat.
De review van Ace Combat: Assault Horizon Legacy doorgenomen, en je hebt wel zin om het spel in huis te halen? Dat kan want de game is nu beschikbaar voor Nintendo 3DS!