Alan Wake: The Writer

Het lijkt alweer een eeuwigheid sinds Alan Wake uitgekomen is, maar eigenlijk verscheen het spel van ontwikkelaar Remedy pas een klein half jaartje geleden in de winkelrekken. Waarschijnlijk lijkt de initiële release zo ver weg omdat het spel een dikke vijf jaar in productie was voordat het na lang wachten dan toch uitkwam. Het leek goed nieuws voor alle X360-bezitters, maar Alan Wake bleek uiteindelijk niet helemaal genezen te zijn van het zogenaamde uitstelvirus waardoor enkele cruciale punten binnen het spel wat achterhaald aanvoelde. Mocht je van de impressie uitgaan dat men de plooien wil gladstrijken met The Writer, het tweede en voorlopig ook laatste stukje DLC voor Alan Wake, dan sta je in voor een teleurstelling.

Alan Wake, de hoofdrolspeler uit het gelijknamige spel, heeft namelijk nog steeds te kampen met boze dromen, terugkerende waanvoorstellingen en schizofrenie. Wie 'The Signal', de eerste downloadable episode, speelde weet alvast dat Wake gevangen zit in zijn eigen, zieke geest en kost wat kost terug wil keren naar de spijtig genoeg al even grimmige realiteit. In 'The Writer' zal niemand minder dan Thomas Zane – de enigmatische collega-auteur uit het origineel – je met een onzichtbare hand richting je redding – een lichtgevende vuurtoren – sturen, terwijl hij onderweg wat weinig relevante nonsens uitkraamt.

1 of 9

Beschrijving

Attribution

Terwijl Zane gedurende de oorspronkelijk episodes van Alan Wake nog een personage was dat gedurende de hele rit een mysterie voor je bleef, loop je hem nu meermaals tegen het lijf, zwevend in de lucht met een duikerpak a la BioShock aan. Remedy legt in The Writer met andere woorden de nadruk op het karakter van Zane, wat je tijdens het spelen doet vermoeden dat je nu eindelijk eens gaat ontdekken wie deze persoon nu precies is. Aan het einde blijkt de soep echter koud, want meer dan een veredelde wegwijzer bleek Zane niet geweest te zijn. Dat ook Alan Wake na de twee uur die je samen met hem in The Writer doorbrengt er niet veel van snapt frustreerde ons nog meer.

Akkoord, de ontwikkelaar wil met Alan Wake een diepzinnig verhaal over angst, twijfel en depressie brengen waarbij je de informatie die je krijgt op je eigen manier moet interpreteren, maar na het spelen van het laatste stukje DLC dat deze titel mogelijk ooit nog zal krijgen blijven we nog steeds met ontiegelijk veel vragen zitten. Remedy geeft in The Writer met andere woorden niet bepaald antwoorden op vraagstukken die ze in de voorgaande episodes op het bord geschreven hebben. Dat zowel The Signal als The Writer zich grotendeels in een nachtmerrie van Alan Wake afspelen is een uitstekend, maar uitermate goedkoop excuus voor de ontwikkelaar om de relevantie ervan grondig naar beneden te halen. Ze verplichten je op geen enkele manier om deze DLC in huis te halen. Wij hadden graag wat meer durf gezien!

Maar goed, naast het verhaal waarrond we vanaf nu officieel kunnen vaststellen dat het voor altijd zonder een echte conclusie zal rondspoken in ons hoofd zijn er wel enkele leuke momenten terug te vinden in The Writer. Gezien Alan Wake de volledige omgeving waarin je rondloopt zelf aan het verzinnen is kan de ontwikkelaar allerlei vreemde taferelen tevoorschijn toveren. Het beste voorbeeld daarvan is het als een hamsterwiel ronddraaiende huis. Je laat Wake een gang inlopen die hem naar een bekende kamer brengt, maar doordat deze tot in de oneindigheid ronddraait moet onze schrijver blijven bewegen om niet met z'n kop eerst tegen het plafond te knallen. Je snelt een andere gang in die weer uitloopt op een andere kamer, en zo gaat het maar door en door. Dit specifieke segment gaf ons werkelijk het gevoel alsof we in een nachtmerrie zaten, meer bepaald zo eentje waarin je opeens niet meer weet waar je bent en wat je moet doen. Prachtig zo Remedy, waarom zagen we dit soort stukjes niet vaker terug in alle voorgaande episodes?

Je zou ook kunnen zeggen dat er in The Writer puzzels terug te vinden zijn, maar dat lijkt ons wel degelijk een brug te ver. Net zoals in The Signal zweven er af en toe woorden in de lucht die een bepaalde reactie in de directe omgeving laten plaatsvinden wanneer je Wake er met zijn zaklamp op laat schijnen. "Bridge" doet een brug verschijnen, terwijl "Bang" zorgt voor een explosie. Soms zweven er wel zes woorden tegelijk voor je kop in het rond die elk een ander object laten verschijnen, maar er komt geen enkele vorm van creativiteit kijken bij het activeren ervan. Zo moet je op een bepaald moment een weg laten verschijnen door rotsen, houten planken en een boot tevoorschijn te toveren met de zwevende woorden. Op zo'n moment zou Remedy een kleine puzzel ingelast kunnen hebben om nieuwe gameplay te introduceren binnen Alan Wake, maar niets is minder waar. Gewoon even schijnen op alle woorden – maakt niet uit in welke volgorde – en alles komt zonder enig probleem in orde. Stompzinnig noemen ze dat.

Nogmaals: qua sfeer hebben we niet te klagen. Het roterende huis is een goed voorbeeld, maar ook de regelmatig opduikende televisieschermen waarop een werkelijk mentaal doorgedraaide Wake aan het schreeuwen is geven je een onheilspellend gevoel. Wake lijkt zich echter een stuk minder aan te trekken van dit alles dan je zou denken, om nu eerder als een actieheld te reageren. "Ik moet erdoor, dus ik geef verder het minimum aan aandacht aan de rondzwevende frigo en de met messen gooiende landbouwer!"