Alice: Madness Returns (hands-on)
De Wondere Wereld van Wonderland.
Al van toen ik voor het eerst met Alice in Wonderland in aanraking kwam in de vorm van de door Disney ontworpen tekenfilm wist ik dat er iets niet pluis was. Alles zag er dan wel knuffelbaar en kleurrijk uit, ik had altijd het gevoel dat er meer aan de gang was dan dat ik als jonge knaap kon begrijpen. Een rups die wild aan het lurken is aan een waterpijp, stukjes paddenstoel die je groter maken en vreemde drankjes waardoor Alice opeens met een pratend sleutelgat te maken krijgt? Dat soort waanvoorstellingen zijn tegenwoordig genoeg om je een ticket richting een of andere instelling te bezorgen, en dat is ook precies wat er gaande is in Madness Returns, het vervolg op het alweer in 2000 uitgebrachte American McGee's Alice.
En hoewel de naam van de lichtjes gestoorde spelontwikkelaar uit de titel verdwenen is zie je elf jaar na datum nog steeds dat de man een grote invloed gehad heeft op het ontwerp van deze nieuwe iteratie. Noem hem gerust het videogame-equivalent van Tim Burton, de regisseur die ons vorig jaar de veelbesproken 3D-filmversie van Alice in Wonderland bracht. Mocht je toen het gevoel gekregen hebben dat Burton zijn kenmerkende duistere en vooral verdraaide stijl uit Nightmare Before Chrismas of Sweeney Todd te weinig had laten doordringen, dan is Madness Returns dé Alice in Wonderland versie waar je op zat te wachten. Tenminste, als je het eerste deel niet gespeeld hebt.
Want als we eerlijk zijn doet het nieuwe avontuur van Alice ons nogal hard denken aan het origineel. Hoewel het verhaal elf jaar na de gebeurtenissen uit McGee z'n eerste grote game van start gaan, heeft Alice nog steeds psychische problemen. Niet zo heel verwonderlijk gezien het arme meisje haar huis met daarin al haar familieleden in vlammen zag opgaan. Het traumatische voorval heeft ze nooit kunnen verwerken, waardoor ze tijdens stresssituaties regelmatig het bewustzijn verliest en ontwaakt in Wonderland, een door haar eigen verbeelding geschapen wereld.
Maar de Alice die we in Madness Returns zien is geen doordeweeks meisje. Terwijl de meesten onder ons Wonderland als een magische oord vol leuke mannetjes en kleurtjes kennen, is de 'realiteit' net het tegenovergestelde. De dikke cheshire cat is een uitgemergeld mormel, de Mad Hatter staat aan het hoofd van een vuil industrieel bedrijf dat te kampen heeft met een boycot, en heel Wonderland zit vol met macabere vijanden die Alice moet zien te verslaan met haar arsenaal aan wapens.
Het meest bekende gereedschap dat zijn terugkeer maakt is ongetwijfeld de Vorpal Blade. Dit brede mes is een trouwe kompaan van Alice en zal als basis dienen om tegenstanders van haar fragiele lijf te houden. Door op de aanvalsknop te drukken zwiep je ermee in het rond, en gaandeweg kun je het wapen opwaarderen. Dit doe je door overal kleine tandjes – de valuta in Madness Returns – te verzamelen. Ze zitten in vernietigbare stukken van de omgeving en vijanden laten ze vallen wanneer je ze neerhaalt.
Toch ziet het ernaar uit dat het upgrade systeem niet al teveel diepgang gaat bieden. In de preview versie waarmee wij aan de slag gingen stond het spenderen van tanden aan wapens vooral gelijk aan langere één-knops combinaties. Waardeer je je Vorpal Blade op tot level drie, dan kun je Alice drie keer snel achter elkaar een snijbeweging laten maken. Het ontgrendelen van nieuwe aanvalsbewegingen lijkt uit den boze te zijn, wat van Madness Returns zeker niet de zoveelste God of War kloon maakt.
Wat wel voor wat diepgang zorgt zijn de verschillende wapens die Alice ter beschikking heeft. Naast de Vorpal Blade – staat in voor snelle aanvallen – heeft ze bijvoorbeeld ook een pepermolen die dienst doet als een soort gatling gun. Hiermee kan ze niet enkel vijanden van op een afstand raken, maar ze kan er ook rondvliegende varkensneuzen mee peperen. En geloof me, mocht je denken dat dit vreemd klinkt dan zul je nog vaak voor verrassingen komen te staan in Madness Returns!
Per omgeving zijn er een aantal neuzen te vinden, al dan niet na een kleine zoektocht ernaar in te zetten. Wanneer je er eentje ontdekt en je schiet wat peper in de neusgaten, dan zal er iets in de nabij gelegen omgeving gebeuren. Een geheim pad duikt op, een verborgen gang naar meer tandjes opent zich of er verschijnt een schatkist met – opnieuw – meer tanden erin. Op die manier tracht ontwikkelaar Spicy Horse de nogal strikt lineaire opbouw op te breken, en dat lukt nog aardig ook.