Aliens: Colonial Marines Review
Bughunt.
De Alien-franchise heeft al heel wat ups en downs gekend, zowel op gebied van films als op de videogames die erop gebaseerd zijn. De meest recente poging rond een gameversie gebaseerd op Ridley Scott's creatie heet Aliens: Colonial Marines en komt uit de stal van Gearbox, de heren die je eind vorig jaar nog het uitmuntende Borderlands 2 brachten. Spijtig genoeg brengt deze game het er iets minder goed vanaf.
Het eerste (en niet het laatste) probleem stelt zich bij het verhaal. Dat speelt zich na de derde film (Alien³) af. De ontwikkelaar nam blijkbaar aan dat de Alien-films tegenwoordig zitten vervat in het leerplan van alle scholen over de hele aardbol, want een achtergrondverhaal zit er bij deze game niet in. Zo start je het spel op de Sulaco, maar wordt er geen info gegeven over het doel van het spookschip. Wanneer je daarna naar Hadley's Hope trekt, blijft alles even wazig. Fans van de films zullen dus veel meer aan het -overigens flinterdunne en totaal onboeiende- verhaal van de game hebben.
Neen Gearbox, een oud level met wat puin en vuurhaarden erin maakt geen nieuw level!
Je kruipt in de huid van een soldaat genaamd Winter. Dit übercliché van een personage heeft geen persoonlijkheid en doet voornamelijk dienst als bindmiddel voor de oneliners die zijn collega mariniers te pas en te onpas uitkramen. Erg boeiende dialogen hoef je in Aliens: Colonial Marines niet te verwachten. Het merendeel van de gesprekken bestaat uit een samenraapsel van typische sci-fi-militair jargon en de vele vaak nodeloze conflicten tussen de personages worden meestal gewonnen door degene die het hardst roept.
Goed, het verhaal is de deur uit. Kan de gameplay het spel dan misschien nog redden? Het eerste wat opvalt zodra je je vuurwapen in handen krijgt, zijn de graphics. Zelfs op de hoogste stand op PC stijgen ze niet uit boven de eerste games van deze generatie. Daarnaast zijn er sporadisch ook nog fouten met de belichting en andere grafische missers. Alles ziet er ook ongeïnspireerd en bijna identiek uit. Het helpt niet dat de helft van de levels dan ook nog eens wordt gerecycled. Neen Gearbox, een oud level met wat puin en vuurhaarden erin maakt geen nieuw level!
Haast elk mogelijk cliché van slechte artificiële intelligentie is op de vijandelijke soldaten van toepassing
De vorige kritieken vallen echter allemaal erg te relativeren eens je begint te spelen. Dan komt namelijk de rotte kern van het spel boven. De Xenomorphs, mogelijk de gevaarlijkste soort roofdieren in het heelal, worden in dit spel herleid tot ordinair kanonnenvoer. Iedereen die de films heeft gezien weet hoeveel schade één zo'n ding kan aanrichten. In de eerste (en beste) prent van Scott slaagt één enkele Xeno erin om een heel ruimtestation uit te moorden zonder dat de bemanning ook maar één schrammetje kan toebrengen. Het contrast met de Aliens in deze game kon niet groter zijn. Sluipwerk zit er niet langer in: per tien komen ze op de loop van één van de wapens uit je almachtige arsenaal afgelopen om na één raak schot te verkassen naar de eeuwige buitenaardse jachtvelden.
Zo goed als alle problemen met de gameplay vallen te herleiden naar één ding: de gebrekkige AI. De Aliens zelf gedragen zich meestal gewoon als fragiele stormrammen, maar de menselijke soldaten die vanaf het tweede level verweer proberen te bieden zijn nog veel zwakker in de virtuele bovenkamer. Haast elk mogelijk cliché van slechte artificiële intelligentie is op hen van toepassing: doelloos op het midden van het strijdveld pauzeren, vast komen te zitten op de meest onmogelijke plaatsen (hier zijn de Aliens dankzij hun mogelijkheid om verticale oppervlakken te beklimmen ook erg goed in), naar je toe lopen, maar spijtig genoeg ook zeer accuraat door muren en dekking schieten. Eén level doorspelen met deze factoren in het achterhoofd, maakt tijd doorbrengen met dit spel meer een pijniging dan een plezier. Gelukkig ben je na zo'n 4 à 5 uur al af van de singleplayer campagne, met zijn drie zwakke bossfights en een nog teleusrstellender einde.
Je kan de singleplayer ook in co-op met maximaal vier spelers doorspelen, maar je moet wel heel moedig of moedeloos zijn om een tweede keer door die vuilnisbelt te willen kruipen. Daarnaast zijn er ook nog vier versus-modi. Die laten elk een team van Marines tegen een even grote groep Xenomorphs spelen. Van zowel de menselijke als de buitenaardse personages kan je de uitrusting en wapens aanpassen en vrijspelen door in level te stijgen. Van de vier versus-modi zijn er twee vrij standaard: als je elkaar om het snelst moet uitmoorden of enkele explosieven tracht op te blazen of te verdedigen kan je niet bepaald van originele gameplay spreken. Toch voegt het feit dat de teams niet met gelijke wapens strijden wel iets positiefs toe aan de vergelijking. De modi die echt opvallen zijn echter Survival en Escape, waar het Alien versus Marine-concept echt goed tot zijn recht komt.
De Escape modus is een schoolvoorbeeld van hoe een Aliens game zou moeten aanvoelen.
In Survival is het als mensen de bedoeling om zo lang mogelijk in leven te blijven tegenover een eindeloze stroom (door spelers bestuurde) Xenomorphs. De menselijke groep kan doorgangen afsluiten zodat de tegenstanders een omweg moeten nemen en riskante objectieven voltooien om krachtigere wapens, pantsers en extra punten te ontvangen. De mensen zijn nergens volledig veilig en één enkele Alien kan al roet in het eten gooien.
Ook Escape, de vierde modi, is een schoolvoorbeeld van hoe een Aliens game zou moeten aanvoelen. De opzet is gelijkaardig aan dat van Survival, maar hier moéten de menselijke spelers blijven bewegen doorheen het level om uiteindelijk te worden gered. De Aliens moeten er natuurlijk alles aan doen om er voor te zorgen dat zo weinig mogelijk soldaten het einddoel bereiken. Het team dat het best weet samen te werken, gaat met de overwinning aan de haal, maar een klein foutje kan de ondergang van alle teamleden betekenen.
Spijtig genoeg maken deze twee nog steeds verre van perfecte modi de rest van het spel niet goed. De hele singleplayer is sowieso een teleurstelling, zelfs voor de grootste fans van de franchise. En als het grootste deel van de game ondermaats is, kan het niet anders dan dat dat zich laat voelen in de score.
Aliens: Colonial Marines is voor weinig gamers een aanrader. De singleplayer is het niet waard om gespeeld te worden, ondanks dat fans wel een pak bekende locaties en voorwerpen uit de films zullen herkennen. Wie echter wacht tot de titel in de budgetbakken ligt om toch nog even de vermakelijke multiplayer te kunnen proeven, komt waarschijnlijk ook bedrogen uit. Over enkele weken zullen de servers van dit spel waarschijnlijk al zijn leeggebloed. Het einde van dit spel hint naar een vervolg, maar laat dat nog maar eventjes uit. De game mag eerst enkele eeuwen in cryoslaap worden gestopt.
Als je na de recensie zin hebt om Aliens: Colonial Marines te spelen, dan kan dat. De game is nu verkrijgbaar voor PC, PS3 en Xbox 360.