All Points Bulletin

All Points Bulletin (APB) lijkt wel een gat in de markt. De game is een action-oriented MMO waarin je als crimineel of als ordehandhaver elkaar bestrijdt. Het voelt en speelt als een lichte, mainstream, fast-pace FPS type Counterstrike met een heel scala aan beloningen en progressie. Jammer om weten echter dat de developer reeds massale afdankingen heeft aangekondigd een maand na de release.

Men belooft uiteraard dat het team van Realtime Worlds nog zal verder blijven werken aan de game, maar hoe lang dit kan duren is uiteraard onzeker. Als er geen koper komt opdagen lijkt de game wel een heel kort leven beschoren, geen ideaal uitgangspunt dus voor een titel die heel wat stof deed opwerpen bij haar voorstelling in 2009.

APB zelf dan. Je start met een personage en een custom-editor, leuk om wat gezichtjes te maken...maar zeker geen uitzonderlijke editor. We hebben al vreemdere creaties gezien op het internet, en niet alles kan je vergeten jammer genoeg. Na enkele groffe overcompensaties qua spieren en struisheid was ik klaar om de wereld van San Paro te betreden. Ik maak me klaar om me snel een weg door de tutorial te banen...helaas probeert de game je alles tegen een pijlsnel tempo aan te leren. Je krijgt meteen al een missie aangeboden nog vooraleer je alles hebt kunnen lezen over welke NPC je nu best kiest en wat je kan doen en niet doen als enforcer of criminal. Nu goed, na enkele uurtjes kunnen we met zekerheid zeggen dat we wel weten hoe zaken in elkaar steken, maar niemand van ons kon echt goed uitleggen hoe alles nu echt samenhing.

Zo bestaan er heel wat achievements, perks, ranks en levels. Al deze zaken beïnvloeden welke wapens je kan kopen, maar toen ik na drie uur ineens hoorde dat ik SWAT level 1 was en dat er blijkbaar ook nog een ranking bestond om mensen te arresteren waardoor je nieuwe wapens kan verkrijgen, keek ik wel even vreemd op. “Hoort zo’n informatie niet in een inleiding thuis?” vroeg ik me af. Blijkbaar niet, maar het limiteert je wel als speler om je eigen pad te kiezen. Ook arrestaties was iets dat je eigenlijk volledig moet uitzoeken. Criminelen hebben het iets gemakkelijker aangezien zij naar believen dood en vernieling kunnen zaaien. De echte beloningen komen echter pas boven als je voor een bepaalde factie begint te werken.

San Paro barst namelijk van de figuren die je hulp nodig hebben. Het leeuwendeel van de game bestaat uit missies oplossen voor contacten, en helaas blijken dit vrij repetitieve scenario’s te zijn. Echt voeling met je connecties heb je niet, het zijn personen die af en toe door je luidsprekers galmen, maar bijzonder weinig impact hebben. Heel de omkadering voelt eigenlijk vrij beperkt aan, de stad leeft wel maar het is dankzij de acties van alle spelers, en niet door het toedoen van de ontwikkelaar.

Je rijdt namelijk rond door San Paro in districten die bevolkt worden door je medespelers. Elk district telt maximum 80 spelers, niet gigantisch voor een MMO, wel degelijk voor een online shooter. De maps zijn niet buitengewoon groot wat ertoe leidt dat je quasi constant andere spelers tegenkomt. Toch kan je niet zomaar iedereen dwarszitten en bekampen. Enkel de groep die rechtstreeks tegen jouw team wordt uitgestuurd zal je kunnen aanvallen, een feature die een groot deel van het MMO-aspect te niet doet. Het is alsof men zegt: hey kijk, Heavy Rain is een interactieve novel, maar ga toch maar naar daar zodat je zeker niet buiten de lijntjes gaat kleuren. Eigenlijk deed EVE Online voor wat je kan doen met een community die zichzelf moet besturen in een wetteloze wereld, jammer dat Realtime Worlds niet voor dezelfde aanpak heeft durven kiezen.

Hier draait de hele gemeenschap echt om group versus group-fights, bovendien moet je als groep vaak nog lang wachten op een missie waardoor de zin om echt avond na avond deze game te spelen soms ver zoek is. Zie je andere spelers criminele daden begaan of andere agenten beschieten? Tough luck, je kan hen niet helpen of plots agenten beginnen doden. Het lijkt wel alsof zij in hun eigen wereldje zitten en niets wat jij doet heeft er een impact op. Behalve dan als je andere auto’s tegenkomt van spelers, want zij hebben wel een schademodel...dat is leuk uiteraard, want zo lijkt het wel alsof je in een echte MMO zit, dat genre waarvoor je betaald hebt en wat je nog extra kan kosten ook.

De actie zelf is echter wel dik in orde. Zelden heb ik me zo hard geamuseerd in een shooter en dat zegt veel. De gebouwen en hotspots zitten goed in elkaar (de rest is flauw en inspiratieloos), er is bijzonder veel variatie tussen wapens, auto’s en manieren om een tegenstander te doden. Daar hoort echter een kanttekening bij. Aangezien de steden en maps niet bijster groots zijn leer je al snel de beste (meestal hoogste) spots kennen vanwaar je de tegenstand het leven zuur kan maken. Het leveldesign laat bijzonder weinig plaats voor alternatieve aanpakken. Ben je snel en bezet je als eerste een punt, dan wacht je gegarandeerd een prettige tijd.