Amnesia: A Machine for Pigs review

Het originele Amnesia: The Dark Descent wordt tot op de dag van vandaag als één van de griezeligste spellen van de afgelopen jaren gelauwerd. Het vervolg draagt de tot de verbeelding sprekende titel Amnesia: A Machine for Pigs en is ontwikkeld door The Chinese Room, de studio achter Dear Esther. Deze indiegame is niet meteen van een donkere en beklijvende sfeer doordrenkt, maar staat eerder bekend om zijn rustig speeltempo en narratieve focus. Slaagt The Chinese Room er in zijn eigen visie naar een Amnesia game te vertalen, zonder The Dark Descent te verloochenen?

De eerste momenten van A Machine for Pigs voelen in ieder geval erg vertrouwd aan. Oswald Mandus wordt wakker in een herenhuis, zonder dat hij zich iets van de laatste maanden kan herinneren. Al snel wordt het duidelijk dat dit geen gewoon huis is. Waarom staan er kooien rond de bedden en waar komen die kinderstemmen vandaan? Wat volgt is een zoektocht naar Mandus' kinderen, die je steeds dieper in de buik van de machine stuurt. Wat je daar wacht, is geen pretje.

A Machine for Pigs slaagt er in om dezelfde ongemakkelijkheid en afschuw als The Dark Descent op te wekken, maar bereikt dit effect met andere middelen. In de originele Amnesia hield je steeds rekening met de hoeveelheid lampolie en je mentale toestand. Deze elementen zijn verdwenen en hebben voor een meer gestroomlijnde speelervaring plaatsgemaakt. Fans van het originele Amnesia houden hun hart vast en zijn klaar om moord en brand te schreeuwen.

Toegegeven, aanvankelijk voelde het ontbreken van de Sanity meter wat teleurstellend aan. Monsters zijn gereduceerd van gekmakende bedreigingen tot obstakels die je best gewoon ontwijkt. Nog teleurstellender is de voorspelbaarheid van de tegenstanders, zowel in hun gedrag als in hun moment van verschijnen. Hierdoor jagen ze je geen moment de stuipen op het lijf, zoals ze dat deden in The Dark Descent.

Dit wil echter niet zeggen dat A Machine for Pigs niet langer met de angst voor het onbekende speelt. Integendeel: deze is zo grotesk dat je je meermaals afvraagt of je de waarheid wel wilt weten. De aanvankelijke teleurstelling rond de geschrapte spelelementen verdwijnt dan ook snel wanneer duidelijk wordt dat de ziel van de originele Amnesia formule is behouden en verbeterd. Puzzels in The Dark Descent waren soms verwarrend en onnodig gecompliceerd. A Machine for Pigs biedt een meer harmonieuze en intuïtievere puzzelervaring. Soms gaat dit ten koste van complexiteit en uitdaging, maar doorgaans zorgt het voor een aangename denkoefening.

Dankzij artistieke keuzes krijg je het gevoel dat je je daadwerkelijk dieper en dieper in de verschillende onderdelen van een gigantisch industrieel complex begeeft. Neem daarbij het impliciete duivelse karakter van deze machine en elke gang en kamer zal je fantasie stimuleren. Dit gevoel wordt nog versterkt door een sterk audiodesign. Niet alleen de soundtrack speelt voortdurend op de zenuwen, maar ook de omgevingsgeluiden zorgen voor menig rilling over de ruggengraat. Wanneer je in de verte iets hoort opstarten van een onbekend onderdeel van de machine gevolgd door onverklaarbare kreten van varkens, mensen of iets daartussen, blijf je iedere keer weer als aan de grond genageld staan.

A Machine for Pigs slaagt er meesterlijk in om je tijdens het spelen een slaaf van je eigen fantasie te maken. De vage en cryptische dagboekfragmenten en audio-opnames die onderweg verzameld worden wekken vaak meer vragen dan antwoorden op. Zij die een duidelijk afgelijnde verhaal verwachten, zullen teleurgesteld zijn. Er wordt van je verwacht dat je met je eigen verbeelding de gaten invult. Hierdoor zal iedere speler aan het einde van het ongeveer vijf uur durende avontuur zijn eigen versie van de feiten hebben.