Among the Sleep review

Het inbeeldingsvermogen van een kind is oneindig. Complete oorlogen worden met enkel een stok in de hand op straat uitgevochten en relaties tussen twee poppen op de speelkamer bloeien op en eindigen net zo snel weer. Maar deze verbeelding heeft ook zijn keerzijde. Als het donker wordt, speelt het al snel een akelig spelletje met je.

Ontwikkelaar Krillbite Studios tracht met horrorgame Among the Sleep naar die herkenbare donkere momenten uit de kindertijd terug te grijpen. Je speelt vanuit het perspectief van een tweejarige die naar zijn moeder op zoek is. Voor je het weet neemt deze zoektocht surrealistische vormen aan en zit je gevangen in een nachtmerrie.

Door het perspectief neemt de omgeving andere vormen aan. Stoelen, tafels, deuren en wasmachines: alles is groter en indrukwekkender. Als peuter zit je laag bij de grond en kruip je onder allerlei obstakels door. Door dit te combineren met een surrealistische sfeer lijkt de game garant te staan voor een unieke ervaring binnen het horrorgenre. Na een tijdje verliest de studio echter uit het oog wat de game in eerste instantie zo bijzonder maakt.

Among The Sleep - Gameplay Teaser #3

Bekijk op YouTube

Zo ontdek je dat de teddybeer die je als verjaardagscadeau kreeg kan spreken. In eerste instantie is hij nogal griezelig, maar hij blijkt een betrouwbare kompaan te zijn. 's Nachts word je door hem uit bed gehaald. Er is iets niet pluis in huis en hij raadt je aan je moeder te zoeken.

Tijdens deze eerste zoektocht is Among the Sleep op zijn sterkst. Als je door het donkere huis loopt en kruipt, speelt het spel namelijk ook met je eigen verbeelding. Je schrikt van een grote donkere gedaante die om de hoek loert, maar dit blijkt gewoon een kapstok te zijn met een jas er aan en een paar schoenen er onder. Het zijn die momenten die je ook wel uit je eigen jeugd kent. Een stapel kleren op een stoel is voor een klein kind een stuk griezeliger dan voor een volwassene.

Zulke momenten zijn later echter vrijwel niet meer in de game terug te vinden. Among the Sleep laat de verbeelding van het kind varen en kiest voor een meer surrealistische horroraanpak. De omgevingen worden absurder en onwerkelijker naarmate de game vordert.

In het begin van de game laat de ontwikkelaar zien hoe een vertrouwde huiselijke omgeving 's nachts voor een kind ontzettend griezelig kan zijn. Daarna kom je onder andere in een donker bos en op een verlaten speelplaats terecht. Beide omgevingen zijn fantasierijk ontworpen, maar ze missen het unieke effect van het huis. Dit zijn omgevingen die je wel vaker in horrorgames ziet. Ze spelen dan ook weinig met het perspectief van een tweejarige.

Tijdens de zoektocht in je huis kom je in een herinnering van je moeder terecht. Daar vind je een object dat je moet gebruiken om naar het volgende level te gaan. Het vinden en gebruiken van deze objecten is de enige puzzel die je in Among the Sleep oplost. Je verzamelt niet alleen de herinneringen aan je moeder, maar ook allerlei andere voorwerpen die in de omgevingen verborgen zijn. Na het vinden van de tweede herinnering zegt je teddybeer dat je nu onderhand wel weet wat er van je verwacht wordt.

Dit blijken profetische woorden. Het is vanaf dat moment een constante herhaling van het vinden en gebruiken van objecten. Het is een repetitieve bezigheid, die op weinig creativiteit van de ontwikkelaars duidt. In een game die minder dan twee uur duurt, is het zonde dat deze al zo snel in herhaling valt.

De clichés beginnen dan ook steeds vaker op te duiken. De game ontaardt in een standaard horrorgame die vol zit met plotse schrikelementen. Waar in het begin nog vrij veel subtiele griezelmomenten te vinden zijn, kiest de game later voor goedkope schrikmomenten. Zo word je achterna gezeten door monsters, springen er opeens gedaantes voor je neus en hoor je te pas en onpas ijzige schreeuwen.