Ancestors: The Humankind Odyssey review - Apenwerk
Verliest snel je baviaan-dacht.
Voor onze Ancestors: The Humankind Odyssey review keert Michiel terug naar zijn roots en ontdekt hij hoe onze voorouders in de Afrikaanse jungle overleefden. Dat evolutionair proces blijkt echter een stuk saaier dan verwacht.
Miljoenen jaren heeft het onze soort gekost om te te evolueren van aapachtige tot de dominante soort die we vandaag zijn. Het was een proces van vallen en opstaan, waarbij eveneens een flinke dosis toeval en geluk kwam kijken. In de eerste game van ontwikkelaar Panache Digital Games proberen Assassin's Creed-bedenker Patrice Désilets en zijn team dat complexe biologische proces samen te vatten. Het ontdekken van je omgeving en nieuwe voedselbronnen alsook het uitvinden van nieuwe werktuigen om te overleven staan daarbij centraal.
De game geeft je bovenal de vrijheid om al die zaken op je eigen tempo te ontdekken. Afgezien van enkele hulpschermen bij de start van de game ben je vooral op je eigen vernuft en creativiteit aangewezen. De voldoening is dan ook groot wanneer je voor het eerst ontdekt hoe je met een steen een kokosnoot opent, of op welke manieren je een eenvoudige tak tot een werktuig of wapen omtovert. Slaag je er niet in om bepaalde zaken te achterhalen, dan vormt dat bovendien nooit een struikelblok. In dat geval evolueert jouw groep primaten gewoon verder zonder bijvoorbeeld ooit de geneugten van een lekkere hap honing te kennen.
De vrijheid die de game je biedt, botst echter al snel op zijn limieten. Het aantal te ontdekken zaken in je directe omgeving is simpelweg te beperkt. Na een paar uur heb je de belangrijkste werktuigen wel gevonden, en is het vooral een kwestie van deze regelmatig opnieuw te vervaardigen. Het plezier van de ontdekking maakt dan ook snel plaats voor een ongeïnspireerde en steeds herhalende cyclus van voldoende eten, drinken en slapen om je primaat in leven te houden. Wisselen tussen de verschillende leden van je clan biedt evenmin variatie op die gameplay.Met uitzondering van enkele momenten waarop je de andere volwassen exemplaren van je clan laat paren om het voortbestaan van de volgende generaties te verzekeren, speel je dan ook gewoon met één aap.
Tijdens het lopen, klimmen en slingeren als aap merk je duidelijk dat hoofdontwikkelaar Patrice Désilets eerder ook aan het roer van de Assassin's Creed-serie stond. Désilets slaagt er echter niet in om de vloeiende bewegingen uit die serie consequent te vertalen naar Ancestors. Het grootste deel van de tijd spring en slinger je vlot tussen de vele bomen in het woud om de gevaarlijke dieren op de grond te ontlopen. Maar bij momenten lijkt je aap even het noorden kwijt en stort je genadeloos te pletter, met heel wat frustratie tot gevolg.
ook bij de verkenning van je omgeving zijn de gelijkenissen met de Assassin's Creed-serie nooit veraf. Dat element is echter veel beter geïmplementeerd dan de motoriek. Wanneer je de intelligence-modus van je primaat activeert, zie je alle interessante plekken en voorwerpen in de omgeving. In het begin zijn dit nog nietszeggende iconen, maar na een paar uur verkennen heb je voldoende kennis van zaken om snel de verschillende types fauna en flora in het woud te zien, horen en ruiken. Via een aantal upgrades wordt het bovendien al snel mogelijk om ook in nog onbekende omgevingen snel de nieuwe types planten te detecteren en op verkenning te gaan.
Die upgrades zijn echter meteen een van de grootste frustraties in de game. In het begin is het immers erg onduidelijk welke talenten er allemaal in de evolution tree zitten, en hoe je deze juist vrijspeelt. Nochtans zitten er enkele essentiële quality of life-aanpassingen in de tree verborgen, zoals de mogelijkheid om voorwerpen van hand te wisselen terwijl je in beweging bent, of de hierboven reeds vermelde vaardigheid om sneller je omgeving te onderzoeken. Ontdek je die talents echter niet per toeval, dan blijft de evolutie van je clan lange tijd een frustrerend en onduidelijk proces. Bovendien moeten een groot deel van je talenten opnieuw worden vrijgespeeld wanneer je naar een volgende generatie evolueert, waardoor die evolutie vaak eerder een straf dan een beloning is.
Tot slot doet de intelligentie van je medeprimaten je regelmatig de wenkbrauwen fronsen. Doorheen de game ontwikkel je nieuwe manieren om de leden van je clan aan te sturen, onder andere door hen jouw handelingen te laten herhalen. Dat aansturen is vaak echter compleet nutteloos omdat de AI van je soortgenoten ronduit ondermaats is. Met de regelmaat van de klok staan ze verweesd met een werktuig in hun handen of raak je hen simpelweg kwijt omdat ze niet in een eenvoudige boom raken. Dikwijls is het dan ook eenvoudiger om je clanleden in het kamp te laten totdat je beslist om met de hele groep naar een nieuwe locatie te migreren.
Patrice Désilets en zijn team hebben de razend ambitieuze doelstelling om acht miljoen jaar aan menselijk geschiedenis in één game samen te vatten. Aanvankelijk is dat evolutionair proces wel degelijk een entertainende reis waarin ontdekking en verwondering centraal staan. Al snel bots je echter op de limieten van de game. Het aantal te vervaardigen werktuigen is te beperkt en de intelligentie van je clanleden is ondermaats. Panache Digital Games heeft alvast de ambitie geuit om nog twee games in deze serie uit te brengen. In dat geval zorgt de ontwikkelaar er maar beter voor dat er sprake is van revolutie in plaats van evolutie.
Voor deze Ancestors: The Humankind Odyssey review speelde Michiel op een pc.