Anno 1800 review - Heeft twee gezichten
K-Anno-g wat beter.
Update: In de originele review geven we aan dat de brandweerkazerne geen bereik zou hebben. Dat is wel het geval, maar de game vertaalt dat naar groen gekleurde straten die gaandeweg hun intensiteit verliezen. Voor kleurenblinden echter is dat een onduidelijke en dus nietszeggende ingreep. Bovendien beschikt de game niet over een kleurenblindenmodus. Ubisoft staat nochtans bekend voor zijn toegankelijkheid. Ontwikkelaar Blue Byte legt dus nog steeds een degelijke basis voor het logistieke systeem, maar vergeet de interface duidelijk én volledig toegankelijk te maken.
In de Anno 1800 review neemt Nathan je mee naar de industriële revolutie, waar koolmijnen en staalfabrieken uit de grond gestampt worden. Loopt alles op rolletjes, of zweeft er al gauw smog voor je ogen?
Met smog overgoten steden, op elkaar gepakte woonwijken, zware mijnarbeid en spannende expedities, maar bovenal: vooruitgang! Dat is het gevoel dat ontwikkelaar Blue Byte wil meegeven in Anno 1800, Ubisofts nieuwste in zijn citybuilderreeks. Je krijgt de controle over een stad in volle industriële revolutie en bouwt gestaag je imperium met nieuwe technologieën uit. Een interactieve campaign leert je de kneepjes van het vak en toont je des te meer waar het in die cruciale periode om draaide. Anno 1800 komt snel echt tot leven, maar enkele designfoutjes gooien roet in het eten.
Doorslaggevend voor de groei van je stad - en typisch voor de Anno-reeks - zijn de citizen tiers. Elk type burger heeft specifieke wensen om zijn basisbehoeften en geluk te vervullen. De boer verlangt slechts dat er een pub in de buurt is, terwijl de vakman echt wel zijn kinderen naar school wil sturen. Pas als in een woning alle behoeftes vervuld zijn, kun je die naar de volgende rang upgraden. Daarnaast werkt elk type burger in een specifieke keten van de productie, zoals boeren op het veld en arbeiders in de staalfabriek. Een balansmeter geeft weer of je van alle burgers een tekort of teveel hebt, maar pas bij een overschot blijft de productie gaande. Anno 1800 geeft je de kans om je stad gestaag te laten groeien én die groei gemakkelijk in het oog te houden. Op die manier heeft de game een lage instapdrempel.
Anno 1800 kent een nieuw logistiek systeem: elk productiegebouw stuurt z'n eigen wagens uit om grondstoffen van en naar het warenhuis te brengen. Je moet dus warenhuizen op strategische plaatsen zetten en alles met het centrale wegennetwerk verbinden. Het is echter niet duidelijk hoe veel warenhuizen je nu nodig hebt, maar de vuistregel "Beter te veel dan te weinig" is zeker van toepassing. Van bijvoorbeeld de brandweerkazerne kun je het bereik helemaal niet nagaan, waardoor een brand je soms verrast en je snel snel een kazerne moet bijbouwen. In een immer groeiende stad is het van belang dat je alles onder controle hebt, maar dat is in Anno 1800 niet altijd het geval. Blue Byte legt een goede basis, maar zet dus niet de kers op de taart wat betreft de logistiek in de game.
Van afwerking is er wel helemaal sprake op grafisch gebied. Zelfs na de eerste paar boerderijen en de eerste marktplaats komt je stad echt tot leven. Je ziet mensen krioelen in kleiputten of goederen sjouwen rond het warenhuis, terwijl de worsten in het slachthuis van de band rollen en de varkens zorgeloos in de modder rollen. Boven je fabrieken stapelt de smog zich op - het verschil tussen de boerderijen in de natuur en je industrieel epicentrum is op een prachtige manier duidelijk gemaakt. Wanneer je je stad uitbreidt, dan beloont Anno 1800 je met een levendige setting en mooie beelden. Het maakt de game des te aantrekkelijker om te spelen.
Wat dat betreft slaagt de campaign erin om je al vlot op weg te helpen. Die leert je namelijk meerdere gameplayaspecten aan en giet dat alles in een achtergrondverhaal. Op die manier krijg je geen droge handleiding voorgeschoteld. Bovendien bevat het verhaal een intrigerend element, namelijk de mysterieuze dood van je vader. Hoewel het stemmenwerk uitstekend is, zijn de personages nogal karikaturaal. Daarnaast moet je in een paar zijmissies iemand zoeken binnen een bepaalde locatie, wat neerkomt op doelloos rondklikken. Ondanks die minpunten is de campaign de ideale manier om de game op een vloeiende en gezapige manier te leren kennen.
De gebruikersinterface daarentegen werkt vaak als een stoorzender. De handelspost bijvoorbeeld toont alle goederen die op het eiland voorhanden zijn. Als je op een ervan klikt, dan start je een handel op, maar dat doe je wellicht onbewust. Importeren of exporteren is nattevingerwerk, want je weet niet of dat daadwerkelijk lukt. Je ziet wel dat een bepaald product in aantal daalt of stijgt, maar het is gissen waar die nummers vandaan komen. Bovendien is de interface vrij klein, dus je moet extra goed uitkijken wanneer je gebouwen plaatst. Voor je het weet ben je meer planken of bakstenen kwijt dan je lief is. Opnieuw kan het gebrek controle voor frustratie zorgen als je je stad managet.
Voorts vergeet de game soms om je belangrijke informatie mee te delen. Zo geraakt een paprikaplantage niet op gang omdat hij niet op vruchtbare grond staat. Waar die grond dan wel ligt, is een raadsel. De derde burgerrang - ambachtslui - blijft achter slot en grendel. Waarom? Omdat er nog geen school is, ontdek je waarschijnlijk per toeval. Intussen stijgt en daalt je saldo constant aan een duizelingwekkende snelheid, waardoor je vaak het gevoel hebt dat je iets verkeerds doet. En wanneer je de Nieuwe Wereld ontdekt, moet je twee eilanden tegelijk beheren, maar die hebben elk hun eigen statistieken. Dat zijn een pak cijfers om rekening mee te houden, en de game reikt je daarbij geen centrale 'hub' aan. Anno 1800 heeft dus last van een paar designfouten die een vlotte speelervaring in de weg staan.
Expedities dragen dan wel weer bij tot je ervaring van de industriële revolutie. Er zijn verschillende types met variërende moeilijkheid en beloningen, veelal exotische grondstoffen. Voor elk ervan moet je je duchtig voorbereiden door voedsel of kanonnen in te laden, waarmee je ook het moreel van de bemanning beïnvloedt. Tijdens de expedities moet je op cruciale momenten een keuze maken, zoals een piratenschip aanvallen of ervan wegvluchten. Zo worden expedities een verhalend element en krijg je meer binding met je stad in zijn geheel. Door hun combinatie van spanning, verhaal en economie vormen ze dus een geslaagde toevoeging.
Anno 1800 draagt genoeg elementen in zich om een volwaardige citybuilder rond de industriële revolutie te zijn. Vooral grafisch heeft hij veel in petto: levendige steden, bedrijvige handelszaken en in rook gehulde fabrieken. Doordat je je stad en z'n burgerrangen gaandeweg uitbouwt en in balans brengt, begin je gemakkelijk aan Anno 1800. Ook de campaign en de expedities zorgen voor een authentieke ervaring, want ze leveren verhalende elementen en belangrijke grondstoffen. Alleen het logistieke systeem en de gebruikersinterface zijn niet doorzichtig genoeg en bezorgen je wat kopzorgen, maar soms ook pure frustratie. Als de ontwikkelaar die anno 2019 nog kan wegwerken, dan maakt die zijn beloftes zeker waar.
Voor deze Anno 1800 review speelde Nathan op de pc.