Apache: Air Assault
Het betere kunst- en vliegwerk.
Als kind was ik helemaal niet de gamer die ik nu ben. Tegenwoordig ben ik een typische consolegamer. Ik heb mijn games graag niet te lang en niet te kort, ze moeten diep zijn maar zonder al te hoge instapdrempel en ze moeten vooral nieuwe ervaringen bieden. Dat was vroeger wel anders. Rond mijn twaalfde levensjaar bracht ik namelijk vooral mijn tijd door achter computerschermen. Citybuilders, point & click adventures en simulators namen het meeste beslag op mijn tijd. Voor mijn plechtige communiefeest kreeg ik zelfs een enorme joystick voor Flight Simulator 98 cadeau samen met maar liefst drie zware boeken aan literatuur over Microsoft's vliegspel. Allemaal veel te moeilijk natuurlijk voor een kind dat nog niet eens naar de middelbare school gaat maar soit, het is het gedacht dat telt. Waarom dit allemaal relevant is voor deze review? Apache: Air Assault probeert een genre dat typisch te vinden is op de PC te verhuizen naar een console-ervaring. En doet dat aardig goed, moet ik daarbij vermelden.
Apache: Air Assault is namelijk een helikoptersim die het evenwicht tracht te vinden tussen sim- en arcade-elementen. Het spel begint simpel genoeg na een korte introductie van de besturing. Met beide analog sticks navigeer je door het luchtruim en met de schouderknoppen gebruik je de verschillende wapens. Tijdens de eerste missies vind je jezelf onoverwinnelijk, zo hoog in de lucht terwijl je de hel laat neerstorten op je vijanden op de begane grond. Maar het duurt niet lang voordat Apache: Air Assault het deken van valse zekerheid van je weg rukt.
Een paar missies later en je moet al troepen op de begane grond beschermen terwijl je raketten ontwijkt en de controle over verschillende wapens en camerastandpunten inneemt. Nog wat later neem je het op tegen vijanden op het land en in de lucht terwijl je je missie tot een goed einde tracht te brengen en moet je weten welke wapens je tegen wie moet inzetten. Gebruik je wapens inefficiënt en voordat je het weet zit je met een herlaadperiode van meerdere minuten aan je been.
Apache: Air Assault toont zich dus al snel als een game waar je toch een beetje mee moet oefenen om er heelhuids door te komen. Gelukkig balanceert het spel de hoge moeilijkheidsgraad met vergevende checkpoints waar je drie keer gebruik van mag maken vooraleer je helemaal opnieuw moet beginnen.
Wanneer je dat allemaal onder de knie hebt kunnen de echte die-hards de trainingswieltjes aan de kant zetten en eens een missie spelen op de Realistic Difficulty. Dan wordt nog maar eens bewezen dat een helikopter mooi in de lucht houden niet vanzelfsprekend is. Wie er echter de tijd en het geduld voor heeft, beschikt wel over een ongeziene bewegingsvrijheid op het slagveld.
De presentatie van het spel is vrij basic. Het achtergrondverhaal van de verschillende missies verschijnt als eenvoudige tekst tijdens het laden. De zelden te ziene videos tonen wel dat er een degelijke graphics engine achter de game zit maar de echte troef van deze game is toch, net zoals bij elke andere flightgame, de enorme draw distance. Ook de muziek is verbazend sterk voor een titel met, ik neem aan, een beperkt budget. Niet dat het meteen Apocalypse Now is, maar ik neuriede vaak mee met de geörchestreerde muziek midden in de strijd.
De game heeft zowel multiplayeropties voor online als voor met vrienden in de woonkamer. Online kun je tot met vier spelers co-op missies uitvoeren en met wat coördinatie kan dat voor fijne speelsessies zorgen. Lokaal is het een stuk minder interessant aangezien de tweede speler beperkt is tot het besturen van het machinegeweer
Apache: Air Assault is een degelijke titel die er in slaagt om meerdere publieken aan te spreken. In Training Mode toont de game zich als een goede game voor de gemiddelde speler die uitdaging wil zonder dat de missie onmogelijk lijkt. De hardcore helikopterfanaat zal snel de realistische controls willen inschakelen om meer de mogelijkheden van een helikopter te benutten. Dezelfde fanaat kan zich ook verdiepen in allerhande informatiemateriaal over de verschillende helikopters die je kunt besturen in de game en wat hun mogelijkheden zijn. Wel spijtig is dat, ook al bieden de missies steeds een grotere uitdaging aan, ze na een tijd toch vrij eentonig worden. Omdat alle objectives in feite gereduceerd kunnen worden tot 'vlieg naar daar en vernietig die vijanden' is dit geen spel dat je uren aan een stuk zal spelen. Geen absolute aanrader dus, maar toch zeker een game die je aandacht waard is wanneer 'ie in de budgetbakken ligt.