Arizona Sunshine review - Ari-ei zo na
Ari-ei zo na.
Arizona staat synoniem voor de Grand Canyon, slaperige stadjes en recordtemperaturen. Maar in Arizona Sunshine komen daar ook nog eens horden schuifelende en weerzinwekkende zombies bij. Gewapend met een ruim arsenaal aan wapens probeer je in virtual reality te overleven, terwijl je op zoek gaat naar andere overlevenden. De Arizona Sunshine preview van Johnny was veelbelovend, maar de volledige versie van de game lost het potentieel uiteindelijk maar deels in.
Aan de basiselementen ligt het niet. Of je nu lood spuwt met pistolen, rifles of shotguns, het richten en schieten in Arizona Sunshine zijn genuanceerd. Een oog dichtknijpen en door je vizier gluren is een must, zeker wanneer je headshots wilt behalen. Daar komt nog eens bij dat de feedback die vijanden je geven enorm bevredigend is. Elke kogel doet brokjes zombie opspatten, en als je hun benen onder vuur neemt, kruipen ze nog een laatste keer verwoed naar je toe. Het is net niet even strak als Farpoint, maar het komt wel bewonderenswaardig dicht in de buurt.
De levels bieden je bovendien genoeg gevarieerde situaties om je magazijnen te ledigen. Arizona Sunshine kent een enorm aangenaam ritme. Rustig omgevingen verkennen en naar sleutels speuren escaleren uiteindelijk in hectische stukken waarin tientallen zombies op je afrennen en je wanhopig tussen wapens wisselt om zo kogels uit te sparen. Als je die set pieces hebt overleefd, gunt de game je weer even rust voordat de opbouw opnieuw begint. Dat tempo van pieken en dalen resulteert in een game die je heel moeilijk aan de kant legt. "Nog één level," mompel je al gauw tegen jezelf.
Je geduld wordt echter aardig op de proef gesteld wanneer je laden wilt opentrekken om naar munitie te zoeken of deuren wilt openen om vooruitgang te boeken. Arizona Sunshine heeft namelijk een ontzettend frustrerend interactiesysteem waarbij je de in-game actie ook fysiek moet kopiëren. Denk aan de manier hoe je deuren opent in de Amnesia-games, maar dan met de finesse van de Tomb Raider-games uit het tijdperk van de eerste PlayStation. Je bent vaak een volle minuut bezig om deuren open te krijgen: eerst sta je te dicht om de deurknop te selecteren, dan sta je weer te veraf. Sta je eindelijk goed, dan lijkt de game je zwaaibeweging amper te registreren. Na een tijd raak je het zodanig beu dat de moed je in de schoenen zinkt bij elke deur die in het zicht komt.
Een belangrijk lichtpunt is dat je je tenminste niet misselijk hoeft te voelen als je deuren trotseert. Motion sickness steekt namelijk niet gauw de kop op. Arizona Sunshine blinkt uit in het aanbieden van opties om de game te besturen. Standaard teleporteer je doorheen de levels via een gestroomlijnde en intelligente interface, zodat bewegingsziekte uit den boze is. Ben je beter bestand tegen motion sickness en wil je meer controle, dan kun je ook volledig vrij rondbewegen. Het is een mooie pluim in de hoed van de game.
Dat geldt ook voor de controle-input. Op de PlayStation 4 ondersteunt Arizona Sunshine niet alleen de Move-controllers (die gelijkaardig zijn aan hun Vive- en Oculus-collega's) maar ook de DualShock 4. Als kers op de taart is de nieuwe PlayStation VR Aim controller eveneens bruikbaar voor je trektocht. Door het ruime aanbod aan opties zit je nooit met een onspeelbare game bij gebrek aan specifieke input. Daar maken andere games zoals bijvoorbeeld Job Simulator of Lethal VR zich met hun Move-only ondersteuning wel schuldig aan. Toch is er een pikorde in de bruikbaarheid van apparaten. Zoals eerder gezegd is het openen van laden en deuren afschuwelijk klungelig, maar valt het net iets beter te dulden als je de Move-controllers gebruikt. Daar komt de oorsprong van Arizona Sunshine als een Vive- en Oculus-titel bovendrijven.
Dat geldt ook voor de zeer flauwe 'two-handed mode.' Die exclusieve PlayStation VR-modus biedt modus exact wat zijn naam doet vermoeden: het geeft je toegang tot wapens die je met twee handen gebruikt zoals jachtgeweren en tommyguns. Het probleem van de modus is echter dat het voorts letterlijk niks meer doet dan je opnieuw de campaign voor te schotelen. In plaats van in het tweede level een revolver te vinden, vind je dus een tommygun. De omgevingen, vijanden en plaatsing van de munitie blijven echter hetzelfde. Je vooruitgang tussen de 'normale' en 'two-handed' campaign wordt bovendien niet overgedragen. Daardoor moet je dus tweemaal exact dezelfde ervaring doorspelen om alle wapens van de game te zien. Van de beloofde 'herbalancering' valt er ook weinig te merken. De modus is het allerergste soort copy-paste gedrag en onrespectvol tegenover je tijd.
Arizona Sunshine heeft een zeer solide basis. De degelijke actie wordt ondersteund door een strak ritme en vooral een zeer uitgebreide keuze aan bewegingsopties en controllerondersteuning. Toch heeft elk lichtpunt ook een schaduwzijde. De extreem klungelige controls bij het uitvoeren van bepaalde handelingen laten een bittere nasmaak achter, en het schaamteloze kopieergedrag van de two-handed mode getuigt bovendien van weinig respect naar de spelers toe. Arizona Sunshine kan dus nog een laag zonnecrème gebruiken voor het zich in de zon begeeft.
Arizona Sunshine is vanaf 27 juni verkrijgbaar voor de PlayStation VR. De game kwam eerder al uit voor de Oculus Rift en HTC Vive.