Assassin's Creed 3 Review
Met de botte tomahawk.
Het is zover. Na drie games laten we Ezio Auditore achterwege en starten we een Assassin's Creed-avontuur weer met een volledig nieuw personage: Ratonhnhaké:ton, of Connor voor de vrienden. Deze half-Indiaan, half-Brit ziet in zijn jeugd zijn dorp afgebrand worden en besluit zich te werpen in de strijd tussen de Tempeliers en de Sluipmoordenaars op het moment dat de Britse kolonies in Amerika vechten voor hun onafhankelijkheid.
De nieuwe setting brengt veel veranderingen met zich mee. De Nieuwe Wereld is nog jong. Een groot deel wordt ingenomen door de Frontier, de wildernis waar Connor in opgegroeid is. De Amerikaanse steden Boston en New York die te verkennen zijn, hebben nog geen wolkenkrabbers of kathedralen. Het karakteristieke free-runnen verlegt zich meer horizontaal.
Connor is niet zo'n goede klimmer als Ezio, maar is wel behendiger en brutaler. Hij verstopt zich niet op daken, maar in het gras. Hij wacht niet rustig op een bankje tot zijn doelwit passeert om hem dan rustig in de rug te steken met zijn verborgen mes, hij komt aangestormd, maakt van de verwarring gebruik om in één vloeiende beweging met zijn tomahawk op drie lichamen in te hakken en verdwijnt weer in de horizon. Hij is een koelbloedige jager. Hij is helaas ook niet zo sympathiek als Ezio en bij momenten een zodanig heethoofd dat je je afvraagt waarom ze hem toegelaten hebben bij de sluipmoordenaars.
Ubisoft doet nochtans hard hun best om je warm te maken voor Connor. Tegen dat hij voor het eerst de iconische Assassin-kledij aan heeft hebben we een proloog van enkele uren doorgespeeld en praktisch heel zijn jeugd meegemaakt. Geen enkele Assassin's Creed start zo sterk als dit derde deel maar dat momentum is het spel helaas na een uur kwijt door een opvolging van saaie tutorialmissies die overigens de basics van de reeks die we allemaal kennen opnieuw uitleggen maar zwijgen over de vele toegevoegde elementen zoals het craften van producten of het vernieuwde combat systeem.
Die verwondering uit het eerste uur van het spel komt zelden terug. Over de hele lijn is de singleplayer campagne van Assassin's Creed 3 middelmatig met hier en daar een missie die kop en schouders boven de rest uitsteekt. De keuze voor de Amerikaanse Revolutie is vooral een goede geweest dankzij de uitstekende en unieke atmosfeer die het spel nu draagt. Op gebied van verhaal voelt het aan alsof Connor vooral zijn persoonlijke zaken op orde wil stellen en dat de Amerikaanse Revolutie gewoon een interessante achtergrond is. Af en toe wordt Connor in een aantal historische gebeurtenissen zoals de Boston Tea Party en de Onafhankelijkheidsverklaring geforceerd maar daar blijft het bij. Ook de historische nevenpersonages die je ontmoet zijn lang niet zo memorabel als bijvoorbeeld Da Vinci, uncle Mario en de Borgia-familie uit de vorige delen.
Zoals eerder gezegd gaat het in Assassin's Creed 3 niet meer zozeer over gebouwen beklimmen. De jonge steden van Amerika laat zoiets niet meteen toe en dat is een beetje jammer want de wildernis van de Frontier blijkt uiteindelijk minder interessant te zijn dan geanticipeerd. Zelden vinden verhaalmissies plaats in deze Frontier dus is deze wildernis vooral een plek voor side-quests zoals jagen op dieren, het helpen van vreemdelingen en het uitbouwen van je eigen landgoed. Soms tijdens het navigeren van deze landschappen drijft dezelfde verwondering naar boven die we kennen uit Red Dead Redemption maar dit is te zelden. Voornaamste reden hiervoor is dat de Frontier weinig herkenbare plekken heeft. De regio is opgedeeld in verschillende gebieden maar ze onderscheiden zich amper van elkaar en de mooie panorama's laten zich moeilijk vinden. De Frontier biedt een welkome afwisseling van het Assassin's Creed dat we kennen maar voelt toch een tikje aan als een gemiste kans.
Het is ook jammer omdat Ubisoft het controleschema licht heeft aangepast aan het horizontale freerunnen in de Frontier. In Assassin's Creed 3 moet je niet meer de de rechtertrigger en de A-knop tegelijk indrukken om te freerunnen, de trigger alleen volstaat en de A-knop wordt enkel gebruikt als je van het parcours wil wegspringen of over een object wil springen. Dit past perfect bij de hellende boomstammen en het van-tak-tot-tak springen in de Frontier maar zorgt in de stedelijke omgeving vaak voor problemen. Nu is er namelijk geen manier meer om te rennen zonder dat je automatisch op elk obstakel probeert te klimmen. Het gevolg is dat Connor steeds op muren of hekjes springt zonder dat je dat wil, iets dat vaak ergernis kan opwekken tijdens missies onder tijdsdruk of wanneer je probeert weg te vluchten van wachters. Maar ook tijdens het rustig navigeren over de daken van Boston of New York maak je vaak verkeerde bewegingen omdat je de controlstick een millimeter teveel richt naar het verkeerde muurtje.
En de game heeft meer problemen. Bugs bijvoorbeeld. Meerdere keren zorgde een bug ervoor dat een missie gereset moest worden omdat lijken van wachters door het spel nog als 'levend' werden beschouwd. Wachters vallen je soms op zicht aan ook al ben je incognito. Gras waar je je normaal gesproken in kan verbergen biedt plots geen bescherming meer. Wapens verdwijnen plots uit je inventory of het spel heeft niet door dat je een wapen dat je eerder afgenomen hebt van een vijand, ondertussen al hebt laten vallen. Zijmissie-indicators sturen je naar plekken waar niets te beleven valt. Ondertussen heeft Ubisoft al een eerste patch uitgebracht, maar slordig is het natuurlijk wel.
De A.I. van tegenstanders is ook onevenwichtig. Soms lopen ze tegen je als je verborgen zit in het hoge gras zonder dat ze alarm slaan, andere keren slaat een prooi die je moet achtervolgen al alarm als je verkeerd naar hem kijkt. Allemaal kleine ergernissen die snel optellen en toch een deuk vormen in het speelplezier.
Het is dan ook vreemd dat ondanks alle bovenstaande problemen het moeilijk is om Assassin's Creed 3 te laten liggen. Zodra je de controller neerlegt om iets anders te doen, lokt de game je terug. En dat is omdat Assassin's Creed 3 ook een hoop dingen juist doet. Voor alle vijf frustrerende momenten in de game is er wel een moment waarin je iets zo cools doet dat je de game al het voorgaande vergeeft. De ene keer is het één van die uitzonderlijke missies waar ik het eerder over had, de andere keer voer je weer een prachtige kill uit door gebruik te maken van objecten in de omgeving of beweeg je je vliegensvlug door de takken in de Frontier terwijl het zwaar onweert. Soms is het ook gewoon gezellig vertoeven in het Verenigde Staten van 1776 en kun je een uur besteden aan het zoeken van treasures of bij te leren over deze toch wel fascinerende periode in de geschiedenis. Assassin's Creed 3 enorme grootte zorgt tegelijk voor een hoeveelheid aan ergernissen maar ook voor een grote hoeveelheid aan kleine pleziertjes.
Het uiteindelijke resultaat is een game die je bij tijden zal frustreren maar waarin je je nooit gaat vervelen. Het eenvoudige pad naar de volgende verhaalmissie wordt snel een lange weg via diverse zij-activiteiten zoals jachtopdrachten, mini-games, het leveren van brieven, het bevrijden van burgers en forten, er zijn veren te verzamelen, er zijn schatten, er zijn pagina's die wegvliegen op de wind, er zijn de dagelijkse probleempjes van de mensen die op je landgoed wonen. Weinig games kennen zoveel content, al hadden we graag wat van die content geruild voor minder bugs.
Assassin's Creed 3 draait natuurlijk niet enkel om het verhaal van Connor maar ook over dat van Desmond. Buiten het overkoepelende verhaal dat vooral belangrijk is in het begin en op het einde van de game, heeft Desmond weinig te doen dit spel. We nemen hem mee op een aantal missies die een aardige verstrooiing bieden maar gelukkig niet te lang en talrijk zijn. Fijn aan deze missies is dat het verhaal wordt doorgetrokken in de gameplay en dat hier dus geen HUD te zien is, wat direct een stuk uitdagender is.
Grafisch ziet de game er goed uit maar we merken wel dat we de grenzen van het kunnen van de consoles bereiken. De framerate zakt regelmatig maar nooit is het storend. De uitstekende weer-effecten zijn een welkome toevoeging, net als de verschillende seizoenen waarin we terechtkomen. Deze dragen meteen bij tot de aantrekkingskracht van het spel.
Het eindresultaat is een game die niet hetzelfde niveau behaald van Assassin's Creed: Brotherhood maar wel opnieuw de basis legt voor de komende games. De vraag wordt of dat een Assassin's Creed 3: Revolution-achtige game zal worden of meteen een volwaardige Assassin's Creed 4. Er zit in elk geval meer in.
De review van Assassin's Creed 3 doorgenomen, en je hebt wel zin om het spel in huis te halen? De game is nu verkrijgbaar op Playstation 3 en Xbox 360! De game verschijnt 23 november op PC en 30 november op Wii U.