Assassin's Creed: Brotherhood

Wat doe je als je een machine hebt die alle genetische momenten uit je verleden en verre voorvaderen kan doen herleven? Juist ja, je doodt die smerige slang die ons uit het paradijs heeft gehaald! Hah, een religieus mopje, maar wel één met een dubbele bodem. De game die we namelijk nu voor onze neus hebben liggen is eentje die vol zit met religieuze connotaties, dus de appel valt hier niet ver van de boom. Assassin's Creed: Brotherhood is de derde telg in de reeks, nu ook uit op PC.

En wat een reeks, het lijkt wel alsof Ubisoft met elke nieuwe game de lat weer een ferm pak hoger legt. Dat heet uiteraard het voordeel van de nieuwkomer, en terwijl andere developers nog enkele jaren nodig hebben om een soortgelijk product uit te brengen kan Ubisoft verder werken aan haar eigen concept en dit stelselmatig verbeteren. Veel concurrentie zien we niet, hoewel Assassin's Creed wel wat extra leven in het action-adventure genre heeft geblazen over de jaren heen. Vorige week konden jullie lezen hoe de eerste DLC voor de console versie het ervan afbracht, deze week leggen we de volledige PC-versie op de pijnbank. In essentie is in beide edities nagenoeg gelijk, maar het venijn zit hem meestal in de details, daar gaan we dus naar op zoek.

1 of 7

Beschrijving

Attribution

Brotherhood pikt op waar deel twee de draad neerlegde, het oude Italië. Je zou denken dat we ondertussen al genoeg tempeliers hebben gedood om vijfendertig overheidsorganisaties lam te laten leggen, maar in die tijd lagen de dobbelstenen anders. Zeker in Rome kennen ze dat goed en laat dit nu net de thuisbasis zijn van onze nieuwe Ezio. Rome spreekt uiteraard fel tot de verbeelding en het team designers heeft werkelijk een pracht van een stad weten vast te leggen.

De game doet me meer en meer denken aan eentje uit de GTA-reeks, één van de ware uitblinkers zoals Vice City dan wel. De sfeer en uniciteit van een regio wordt volledig herschapen en je waant je haast op reis terwijl je door een groots decor wandelt op zoek naar je volgende slachtoffer of een boeiende opdracht of minigame tussendoor.

Rome is groot, heel groot zelfs. We staan versteld van wat we hier te zien krijgen en hoewel er heel wat omgevingen snel in de vergetelheid zullen verdwijnen (repetitief en weinig te beleven), zitten er ook heel wat parels tussen. Het Colosseum, het Vaticaan, de Sint Pieters basiliek, Tiber eiland en de Spaanse trappen worden vergezeld van een grote schare aan kastelen, kerken en plaza's, want dat is waarvoor Rome bekend staat. Er zijn ook andere locaties, maar wees gerust dat Rome je het leeuwendeel van Brotherhood zal bezig houden.

De Borgia familie is aan de macht in deze wereldstad en zoals vanouds zijn zij de slechteriken die de wereld en haar populatie naar de verdoemenis willen helpen. Er is hongersnood, criminaliteit teert de straten van de felbevochten stad en haar wachters houden een scherp oog op alles en iedereen die nog maar durft te lachen. Odyssey Dawn zou er een vette kluif aan hebben, en wij dus ook.

Rome is opgedeeld in twaalf zones, elk voorzien van een overkoepelende toren met een massa wachters. Deze torens zijn goed vergelijkbaar met de geheime burchten die we in ACII terugvonden om het ultieme Assassin's Armor samen te stellen, een feature die trouwens ook nog steeds in deze telg zit. De torens vormen een gebalanceerde uitdaging tussen sluipen, klimmen, klauteren en vechten om uiteindelijk de kapitein van de wacht te confronteren met één van de dodelijke wapens uit Ezio's arsenaal.

"Rome is groot, heel groot zelfs. We staan versteld van wat we hier te zien krijgen..."

Michaël

Goh ja, wat een arsenaal...uiteraard zijn er de oude vertrouwde wapens zoals zwaarden en dolken (en andere metalen wapens die je nu kan vinden), werpmessen, je kruisboog, je pistool en vergiftigde wapens, maar Leonardo Da Vinci voorziet spelers weer van enkele extra speeltjes. Je parachute is uitgebreid tot bommenwerper, je paard moet niet meer buiten parkeren en je kruipt zefls kort in een vooroorlogse tank. Allemaal leuk voor even, het voegt variatie toe aan een grootse open wereld die we al eerder hebben gezien.

Grafisch gezien kan je met een PC natuurlijk meer variatie hebben dan op je console. Op onze machines zag de game er haarscherp uit en dit zonder vertraging, de performance is uitmuntend. Met een iets zwakkere PC ben je echter beter af met PS3- of X360-versie, als je tenminste op deze kleine details let.

Ezio bestuurt vlot met de PC, hoewel mijn persoonlijke voorkeur nog steeds uitgaat naar de console besturing. Alle knoppen en combinaties zijn best haalbaar en bewegingen zijn zeker niet te complex, maar het gemak van een controller is niet te onderschatten. Nu goed, de heren en dames bij Ubisoft hebben gelukkig wel ervoor gezorgd dat niets in de weg staat van je personage. De camera draait braafjes mee en slechts sporadisch merk je dat de open wereld een obstakel te veel bevat en je heilloos ten aarde stort, maar dit is zeker geen fout van de besturing.

De combat is wel iets moeilijker dan op de console. Het wisselen tussen vijanden verloopt wat te stroef en opeenvolgende aanvallen zijn moeilijk te preciseren. Je beschikt gelukkig nog steeds over een bende mede-assassin's, een nieuwe feature in Brotherhood die Jasper in de oorspronkelijke recensie uitgebreid besprak. Deze huurmoordenaars speel je vrij door een gebied te bevrijden waarna je hen kan levelen en upgraden. Ze zijn zeer nuttig omdat je ze ook in jouw verhaallijn kan inroepen, maar jammer genoeg maakt dit de game soms ook een heel stuk makkelijker. Doorheen het spel zal je slechts enkele assassin's verliezen en je kan vrij snel nieuwe bondgenoten vinden.