Assassin's Creed II: Bonfire of the Vanities
De tweede downloadable content getest.
Voordat je begint met lezen: er staan meerdere spoilers omtrent het verhaal van Assassin's Creed II in dit stuk. We kunnen Bonfire of the Vanities, de tweede DLC voor het spel, niet bespreken zonder het te hebben over de gebeurtenissen die erin aan bod komen. Wees dus op je hoede mocht je nog niet voorbij sequentie elf in Assassin's Creed II gekomen zijn.
We weten hoe de vork aan de steel zit rond Ezio en de Appel van het Paradijs, we hebben hem een maand geleden The Battle of Forli (de eerste DLC-pack) tot een goed einde zien brengen – al wat die tocht nu niet bepaald memorabel te noemen – en nu keert de charmante Italiaan (al is het geen loodgieter) terug om zijn deleted scènes af te maken in Bonfire of the Vanities. Dit is het voorlopig laatste stukje DLC dat we voor het meer dan sublieme Assassin's Creed II mogen verwachten, en het is dan ook niet meer dan gepast dat Ezio ons voor een laatste keer uit volle borst "Forza Italia" laat schreeuwen...
...maar dat deden we tijdens onze speelsessie spijtig genoeg niet! We wisten al dat beide DLC-packs eigenlijk geknipte missies uit Assassin's Creed II waren die de launch van het spel niet hebben gehaald, en dat is overduidelijk in Bonfire of the Vanities. De verhaallijn van deze dertiende sequentie gaat meteen van start waar de twaalfde eindigde. De Appel is met andere woorden gestolen door Savonarola, een monnik met kwade bedoelingen, en jij moet het machtige voorwerp opnieuw in handen krijgen. Je missie speelt zich deze keer af in Firenze, een stad die we al eens eerder mochten uitkammen in voorgaande hoofdstukken van het spel.
Leuk is dat Ubisoft een vers gebied aan de reeds uitgestrekte omgeving toevoegt in deze nieuwe DLC. Verder dan vijf nieuwe uitkijkpunten ontdekken gaat het echter niet gezien het merendeel van de missies zich afspeelt in het gedeelte van de stad dat je reeds kende. Je taak bestaat eruit om negen luitenanten van Savonarola om het leven te brengen. Deze heren proberen het volk te overtuigen van de Goddelijke overtuigingen van de monnik, en daar kan Ezio natuurlijk moeilijk mee overweg. Eens je missie van start gaat verschijnen er negen nieuwe missiepunten op je minimap, en je mag volledig vrij beslissen in welke volgorde je je doelwitten gaat uitschakelen.
Dat klinkt als een aardig interessante opdracht, maar in werkelijk is er weinig nieuws onder de zon te vinden. Toegegeven, je moet wat meer gebruik maken van Ezio zijn sluiptechnieken om bepaalde luitenanten te vermoorden, maar op geen enkel moment krijg je het gevoel dat Ubisoft het spel naar een nieuwe hoogte tilt. Je hebt het allemaal al eens eerder gedaan doordat je gebruik net dezelfde wapens en aanvalsbewegingen gebruikt als in het oorspronkelijke spel.
Onze held wordt anders wel uitgerust met een gloednieuwe vaardigheid, genaamd de 'sprintsprong', waardoor je nóg grotere afstanden kunt overbruggen tussen daken. Op zich erg leuk, maar de ontwikkelaar weet de nieuwe beweging op geen enkel moment in een van de missies te implementeren. Je kunt de sprintsprong namelijk enkel uitvoeren op enkele specifieke plaatsen in Firenze. De nieuwe skill is met andere woorden nog nuttelozer dan de optie om volledig vrij rond te zweven met de hangglider in Battle of Forli. Onbegrijpelijk!
Eens je de negen luitenanten naar de eeuwige jachtvelden stuurde krijgt Ezio de kans om de Appel terug uit de handen van Savonarola te ontfutselen, en dat doet hij dan ook. De stoute monnik wordt vervolgens op de brandstapel gesmeten en hop, inhoudelijk zit de nieuwe DLC er alweer op. Inderdaad, er is slechts één enkele opdracht die opgesplitst is in negen korte moordopdrachten. Er zijn nog wat zijmissies waarbij je brieven moet leveren of kwaadaardige koeriers onderuit moet halen, maar dit zijn bezigheden die we lang voor het bestaan van de DLC al deden in Assassin's Creed II. Zelfs de ontknoping van sequentie dertien wist ons niet te verrassen, en dat is ontzettend spijtig.
Ubisoft mag van geluk spreken dat het doden van de negen luitenanten ondersteuning krijgt van een reeds gevestigde en degelijke gameplay die al te vinden was in de eerste hoofdstukken van het spel. Ook helpt het wat dat de prijs van de DLC niet bepaald hoog ligt (320 MS Points of net geen vier euro) en je je dus niet helemaal opgelicht voelt. Mocht Assassin's Creed II in de toekomst nog meer DLC verwelkomen, dan hoop ik dat Ubisoft het roer omgooit en wat frisse concepten aan het geheel zal toevoegen. Laat je echter niet ontmoedigen door deze minder kwalitatieve DLC-packs, het onderstaande cijfer is enkel maar een oordeel over een segment van het geheel. In zijn totaliteit is Assassin's Creed II nog steeds een van de meest degelijke games van het voorbije jaar!