Assassin's Creed Odyssey review - Roemrijk heldendicht
Ezio wie?
Voor de Assassin's Creed Odyssey review neemt Maarten wederom een duik in het verleden. Is Assassin's Creeds debuut als RPG een episch avontuur of slechts een lachwekkende komedie?
“In Assassin's Creed Odyssey beïnvloed je de loop van de geschiedenis.” Voor een krachtig statement deinst ontwikkelaar Ubisoft niet terug. Met als grootste blikvanger de keuzevrijheid en meerdere eindes staat de game immers volledig in het teken van jouw persoonlijke queeste. Daar slaagt het volledig in. Assassin's Creeds duik in het RPG-genre smaakt naar meer, want Ubisoft lost wel degelijk zijn beloftes in en levert een ijzersterk deel in de saga af. Een vervolg dat meer dan ooit verschilt van het origineel, maar tegelijk trouw blijft aan de roots van de reeks.
Met de Peloponnesische Oorlog als setting levert Ubisoft opnieuw een succesvolle versie van de welbekende formule af. Flirtend met geschiedenis is het verhaal een opeenvolging van invloedrijke gebeurtenissen, bekende figuren en filmische flashbacks, die bij zowel leek als volleerd historicus aangename knipogen vormen. Ook de rijke mythologie wordt uitstekend benut en slim in de overheersende lore ingebed, met bovennatuurlijke wezens die in een sciencefictionfranchise met hersenspoelende wapens en een ultrageavanceerde First Civilization bezwaarlijk uit de toon vallen. Alexios en Kassandra treden in legendarische strijden op de voorgrond, zonder daarbij de geheimdoenerij en complottheorieën kenmerkend voor Assassin's Creed uit het oog te verliezen. Het resultaat is een odyssee die Bayeks avontuur zonder meer overtreft.
Het oude Griekenland in Odyssey is prachtig vormgegeven. Glooiende wijngaarden en charmante bergdorpjes vermengen zich vloeiend met zonovergoten kustlijnen en ruige rotswanden. Na een ritje te paard navigeer je met je schip de Adrestia de azuurblauwe zeeën op zoek naar een van de talloze eilanden die de game rijk is. Kleinere tempels spreiden een haast bedeesde schoonheid en innemende rust tentoon. De artistieke visie van het ontwikkelingsteam springt met andere woorden voortdurend in het oog. Net als zijn voorganger is Odyssey duidelijk comfortabel met een trager tempo en hoeft het geen jachtige opeenvolging van toeristische herkenningspunten te zijn. Architecturale hoogstandjes en historische kleppers zoals Athene en het heiligdom in Delphi zijn weliswaar aanwezig, maar Odyssey besteedt minstens zoveel aandacht aan bescheidener oorden. En dat loont. Odyssey is de grootste, meest diverse Assassin's Creed tot op heden.
Een RPG is natuurlijk geen RPG zonder een gevoel van progressie en keuzevrijheid. Ook op dit vlak slaagt Ubisoft met vlag en wimpel. Bijzonder indrukwekkend is dat schijnbaar onbetekenende keuzes vele uren later verregaande gevolgen met zich mee kunnen dragen - ook buiten de grenzen van het hoofdverhaal. Zo bepaalt je goedlachse dan wel agressieve houding ten opzichte van anderen de uitkomst van zijmissies en of iemand zich al dan niet als luitenant van de Adrestia wil aansluiten. Odyssey schrikt er bovendien niet voor terug gehele questlines te beëindigen als gevolg van je overhaaste beslissingen. Gegoochel met meerdere saves en checkpoints zou je voordien nooit met Assassin's Creed associëren, maar Ubisoft slaagt erin om de meeste keuzes werkelijk betekenisvol te maken en dat verhoogt de herspeelbaarheid en je betrokkenheid bij het verhaal aanzienlijk.
Wanneer jouw schampere of seksueel getinte opmerkingen dan toch tot een conflict leiden, valt het meteen op dat combat - in tegenstelling tot de degelijke maar ongewijzigde stealth - enkele noemenswaardige veranderingen tegenover Origins heeft ondergaan. In lijn met de keuzevrijheid in de rest van de game kies je zelf welke vaardigheden in welke skill tree (Hunter, Warrior en Assassin) je vrijspeelt, gaande van een vlammend zwaard tot de iconische 'Spartan kick'. Met één druk op de knop wijs je de technieken aan een vaardighedenwiel toe, wat de aankleding van de overpower-meter een stuk persoonlijker maakt. De combat is dan ook uitgebreider dan in Origins, en dat is vooral een welkome toevoeging tijdens enkele grootschalige en hectische veldslagen. Niettemin kan de AI tijdens de gevechten eveneens een update gebruiken, want vijanden kun je keer op keer met dezelfde krachtige skills uitschakelen. Verdere diepgang en finesse ontbreekt dus.
Datzelfde geldt ook voor het wanted-systeem, waardoor je na een mislukte aanslag of kaping aan boord van de Adrestia het doelwit van andere krijgers wordt. Als misthios oftewel huurling is er altijd wel een collega die (voorlopig nog) sterker en sneller blijkt dan jij, wat je tijdens zwerftochten steeds op de tippen van je tenen houdt. Premiejagers kunnen je bovendien eender waar - te land én ter zee - aanvallen. Hoewel de huurlingen een degelijke uitdaging vormen, mist hun hiërarchiestructuur met korte biografieën doel. Ze betekenen vrijwel nooit meer dan een aaneenschakeling van levels en loot, waardoor het systeem als een slap afkooksel van Shadow of Mordors Nemesis-systeem overkomt.
Odysseys enorme ambitie en bakken content hebben ook een impact op technisch gebied, met meerdere kortstondige freezes en textures die niet meteen inladen tot gevolg. Net als het vlakke wanted-systeem zijn het evenwel kleine minpunten die verbleken bij de gigantische omvang en bedrijvigheid van dit antieke Hellas. Er zijn zovele nationale schatten en tombes, legendarische roofdieren en lokale leiders, zeegevechten - om nog maar te zwijgen over de schier eindeloze stapel loot voor builds. Odyssey bouwt verder op de fundamenten van Origins, waarbij kwaliteit en kwantiteit zij aan zij gaan.
Met een luisterrijke cultuur als leidraad en Ubisofts passie voor geschiedenis is het eindproduct een elegante, maar tegelijk epische spelervaring. Odyssey kleurt netjes binnen de lijnen van gevestigde waarden - zowel binnen als buiten de Assassin's Creed-serie - maar doet dat met een onmiskenbare aandacht voor detail en visuele pracht. Niet elk onderdeel is dan wel even gestroomlijnd, toch lost de ontwikkelaar de hoge verwachtingen in en levert het een meeslepende actie-RPG af. Odyssey verschilt dan ook danig van voorgaande delen, maar blinkt uit in wat Assassin's Creed altijd al voortreffelijk deed: een sensationele les in geschiedenis aanbieden.
Assassin's Creed Odyssey lanceert op 5 oktober voor de pc, PlayStation 4 en Xbox One. Voor de Assassin's Creed Odyssey review speelde Maarten op een PlayStation 4 Pro.