Assassin's Creed: Revelations

Toen ik vorig jaar Assassin's Creed: Brotherhood de hoogst mogelijk score gaf beargumenteerde ik dat dat kwam omdat het spel een zeldzame sweet spot raakte. Brotherhood had alles met zich mee. Met Rome in de Renaissance, misschien wel het culturele hoogtepunt in de geschiedenis van ons continent, had de game een ontzettend boeiende setting. Ook aan interessante figuren was geen tekort, Ezio zelf was als karakter gegroeid in de tijd tussen zijn debuut in Assassin's Creed 2 en Brotherhood en de vele personages die hij tegenkwam waren allen bekend genoeg om ervoor te zorgen dat elke gamer wist met wie hij zich kon vereenzelvigen. En toch was er nog ruimte voor de pseudo-geschiedenis van de Assassin's Creed-verhaallijn. Het maakte van Brotherhood een game die meer was dan zomaar de opsomming van zijn onderdelen en gezien zijn korte ontwikkelingstijd, een meer dan aangename verrassing.

Het brengt Ubisoft in een moeilijke positie want nu, alweer een jaar later, komt het bedrijf met opnieuw een nieuwe Assassin's Creed-game en de verwachtingen zijn natuurlijk torenhoog gespannen. In Revelations spelen we nog steeds met Ezio, die inmiddels grijze haren heeft gekregen maar daarom niet aan kracht en behendigheid heeft moeten inboeten. Nadat hij in Brotherhood eindelijk zijn wraak heeft gekregen, kan hij zijn persoonlijke vetes achter zich laten en begint hij zich vragen te stellen over de orde van de Assassijnen, de Tempeliers en natuurlijk de vreemde technologieën die hij ontdekt heeft onder het Vaticaan.

Die zoektocht brengt hem twaalf jaar na de gebeurtenissen in Brotherhood naar het Ottomaanse Rijk. Ezio is te weten gekomen dat zijn voorvader Altaïr onder het stadje Masyaf een machtig wapen heeft verstopt dat de oorlog tussen de Assassijnen en Tempeliers voorgoed kan beëindigen. Om aan het wapen te geraken heeft hij vijf sleutels nodig. Sleutels die ook uitgerust zijn met dezelfde futuristische technologie als de Appel uit de vorige games en die Ezio toelaten om de herinneringen van Altaïr te herbeleven.

1 of 11

Beschrijving

Attribution

Assassin's Creed: Revelations speelt zich vooral af in Constantinopel, het huidige Istanbul, en is misschien wel de enige stad die Rome kan benaderen op dat punt in de tijd. Gelegen op het kruispunt van een hele resem handelsroutes en klaar om een bloeiperiode tegemoet te gaan is Constantinopel niet alleen een heerlijke mix van culturen met een unieke architectuur om op te freerunnen, het is ook een symbolische plek waar net zoals de twee continenten de verhalen van Altaïr en Ezio elkaar raken.

Als we oppervlakte gaan vergelijken is Constantinopel iets kleiner dan Rome, al laten we ons vertellen dat die eerste wel volledig bebouwd is, in tegenstelling tot de vele 'lege' ruimtes van de Italiaanse hoofdstad, en dus qua aantal missies en speeluren dus zeker niet zal moeten onderdoen. Naast Constantinopel bezoeken we in Revelations ook een aantal dorpen, zoals Masyaf en Cappadocia, een stad geïnspireerd door de gelijknamige regio, maar het gros van de game speelt zich af in het oude Istanbul.

Net zoals bij Brotherhood is het motto hier weer om niets weg te nemen uit de games maar enkel toe te voegen. Zo wordt Ezio op een bepaald punt in de game uitgerust met de hookblade, een aangepaste versie van zijn verborgen dolk. Met deze haak kan hij zich een stuk sneller voortbewegen tijdens het klimmen en natuurlijk doet het ook dienst als een wreed wapen. Constantinopel is ook uitgerust met kabels waar Ezio met zijn hookblade aan kan hangen om snel van het ene gedeelte van de stad naar het andere te reizen.

Een iets substantiëlere toevoeging zijn de bommen. Deze kun je zelf maken met ingrediënten die je vindt in de schatkisten die verspreid zijn over de stad. Een andere combinatie van onderdelen zorgt natuurlijk voor een geheel andere bom. Zo kun je bepalen wanneer de bom ontploft, wat eruit komt en hoe sterk de bom is. Je kunt rookbommen maken, kraaienpoten achterlaten zodat bewakers je niet kunnen volgen, granaten, mijnen,...In totaal zouden er zo'n 300 mogelijkheden zijn. De bommen geven een welkome derde manier om gevechten te winnen (of ontwijken) naast hand-to-hand combat en vanop een afstand schieten.

De grootste toevoeging in Revelations is waarschijnlijk het nieuwe systeem om je territorium te verdedigen. Net zoals in Brotherhood kun je delen van de stad onder je controle krijgen en vervolgens opwaarderen zodat je een bron van inkomen hebt om nieuwe gear mee te kopen. Deze keer zal de vijand ook proberen je territorium terug af te pakken. Wanneer dit gebeurt verandert de game in een ware tower defense game waarbij je punten moet inzetten om manschappen te gebruiken die je dan op strategische plekken moet plaatsen om de vijand tegen te houden.

Dat laatste is voor zover we weten de meest radicale gameplay verandering die wordt doorgevoerd in de franchise. Voor de rest lijkt Revelations hetzelfde te zijn voor Brotherhood als wat die game voor Assassin's Creed II was: meer van hetzelfde maar dan groter, beter en met meer variatie. En dat hoeft zeker geen slecht iets te zijn. De vraag blijft of Revelations aan de verwachtingen zal kunnen voldoen en of Ubisoft voor voldoening zal kunnen zorgen wanneer het verhaal rond Ezio en Altaïr tot z'n einde komt.