Assassin's Creed: Revelations

In eerste instantie was ik ervan overtuigd dat Brotherhood, een rechtstreeks vervolg op Assassin's Creed II, een brug te ver zou zijn. Ik had het gevoel dat ik – ongeacht de gigantische cliffhanger op het einde van deeltje twee – genoeg te weten was gekomen over de levensloop van Ezio de Auditore. Zelfs de hele historie rond Desmond en de Animus leek voor mij afgesloten te zijn. Tijd voor iets nieuws dacht ik.

Maar eens je Brotherhood speelt merk je dat Ubisoft zelfs in die game nog genoeg losse eindjes heeft gestopt om het bestaan van een tweede vervolg te verantwoorden. Meer zelfs: door de kwaliteit van de voorloper op Revelations, wat dus het aankomende deel is, ben ik er zeker van dat ik met een grote glimlach op mijn gezicht de verhaallijn rond Ezio zal afsluiten.

Want dat is dan toch tenminste één zekerheid die men al vanaf de eerste keer dat er over Revelations gesproken werd duidelijk communiceerde. Alle gaten in het plot zullen met een grote laag verhalende beton gedicht worden, en het heldhaftige avontuur van vrouwenverslinder Ezio komt tot z'n einde. Het is dan ook misschien wat vreemd dat Assassin's Creed: Revelations net nu het zonnige Italië, de locatie waar de voorgaande twee delen zich afspeelden, laat voor wat het is en de meubels verhuist naar het nog zonnigere Turkije.

We bevinden ons in het jaar 1511, een tijd waarin Istanbul nog beter bekend stond als Constantinopel. Ezio gaat in deze regio, die tussen haakjes bestaat uit vier te verkennen districten, op zoek naar een artefact dat mogelijk de oorlog tussen de Tempelieren en de Assassijnen voorgoed kan beëindigen. En laat het nu net Altair, de hoofdrolspeler uit het originele Assassin's Creed, zijn die de sleutels om tot het artefact te komen overal in Constantinopel verstopt heeft.

Het vooruitzicht om na een lange tijd weer iets meer over Altair te weten te komen zal fans alvast laten rondhuppelen van geluk. Hoe groot zijn rol binnen Revelations zal zijn is momenteel nog een beetje onduidelijk, maar we verwachten dat Ubisoft de oorspronkelijke mascotte van de reeks geen droge cameo zal gunnen. Stiekem hopen we er zelfs op dat Altair naast Ezio een speelbaar personage zal worden, eventueel zelfs in een nog aan te kondigen coöperatieve modus...maar genoeg gespeculeerd, laten we overgaan tot wat we op de voorbije E3 te zien kregen.

Wat onmiddelijk opvalt is dat Assassin's Creed: Revelations, hoewel het spel gebruik lijkt te maken van dezelfde engine als Brotherhood, qua ontwerp weer een stapje vooruit zet. Constantinopel is een veel kleurrijkere en gedetailleerde omgeving dan Italië en Rome, terwijl het ook gewoon leuk is om nog eens wat anders te zien dan Venetiaanse gondels en Romeinse architectuur. Het level dat wij te zien kregen bracht Ezio bij een groenten- en kruidenmarkt, met als gevolg dat de felle kleuren van de specerijen zorgden voor een prachtig en vooral levendig effect. Ook de manier waarop het licht door de overhangende doeken viel gaf ons kriebels in de buik, terwijl de interactie die tussen omstaanders gaande is nog uitvoeriger lijkt te zijn geworden.

Al snel lopen we Yusuf tegen het lijf, een van de leiders binnen de Assassin's Guild in Constantinopel. Meteen doet hij ons denken aan een Turkse versie van Da Vinci, gezien hij Ezio na een geladen woordenwisseling voorziet van de hookblade, een van de nieuwe voorwerpen waarmee we in Revelations aan de slag mogen gaan.

De hookblade is eigenlijk een unieke modificatie van de hidden blade die het toelaat om op een snellere manier gebouwen te beklimmen. Verder kan het ding gebruikt worden om aan ziplines te hangen – iets wat een grote rol zal spelen in het spel -, terwijl de hookblade ook tijdens gevechten ingezet kan worden als een gloednieuw wapen. En over gevechten gesproken: tijdens de presentatie liet men ons enkele van de nieuwe finishing moves zien. Laten we het zacht uitdrukken door te zeggen dat Ezio doorheen de jaren duidelijk heeft beslist om zich geen zorgen meer te maken over het verminken van zijn vijanden.