Assassin's Creed: Revelations Review
Tien uur lang tromgeroffel.
Het is voorbij! Met Assassin's Creed: Revelations sluit Ubisoft hun, laten we eerlijk zijn, geïmproviseerde trilogie rond Ezio Auditore af. En alsof afscheid nemen van één personage nog niet voldoende was, besloten ze meteen ook korte metten te maken met het verhaal rond held-uit-de-eerste-game Altaïr Ibn-La'ahad. Maar is Ubisoft erin geslaagd beide sterren een waardig vaarwel te geven?
Kort antwoord: ja! Lang antwoord: Ja, maar....Ja, het afscheid is ontzettend goed gedaan en beide personages verlaten het toneel met een zekere gratie en waardigheid dat zelden aan gamepersonages wordt toebedeeld. Helaas vallen de verschillende verhaallijnen van Revelations pas in de laatste twee uren van de game op hun plaats en heeft de game weinig richting voor je op dat punt komt.
In tegenstelling tot wat Ubisoft ons deed geloven draait het centrale verhaal van Assassin's Creed: Revelations rond Ezio die in Constantinopel een cruciale rol speelt in de strijd tussen de Ottomanen, die sinds kort de stad verovert hebben en de Byzantijnen, die hun vergane Oost-Romeinse Rijk terug in ere willen herstellen en daarin gesteund worden door de Tempeliers.
Ezio is in Constantinopel beland om vijf sleutels te vinden die hem toegang zullen verschaffen tot de bibliotheek van Altaïr in Masyaf. De zoektocht naar de sleutels wordt al snel gereduceerd tot een sidequest. Elke sleutel neemt ongeveer twee missies en een hindernissenparcours vergelijkbaar met de Sons of Romulus Lairs uit Brotherhood in beslag. Na het bemachtigen van een sleutel is het mogelijk om een sleutelmoment uit Altaïr's leven te spelen, maar deze fragmenten duren nooit langer dan een half uur.
Het verhaal van de Ottomanen, en de opvolgingscrisis binnen de families van de sultans, is echter vele malen minder interessant dan dat van Assassin's Creed 2 en Brotherhood, waar de even misdadige als fascinerende Borgia-familie centraal stond. Ook de personages die Ezio tegenkomt halen het niet van die uit de voorgaande delen. Toegegeven, het Italië uit de Renaissance had een uitzonderlijk rijk aanbod aan interessante figuren die nu nog bewondering oproepen en het is niet realistisch dat elke volgende omgeving hetzelfde niveau haalt, maar het voelt toch als een kleine teleurstelling aan.
Hetzelfde geldt ook voor Constantinopel als locatie. De stad heeft een prachtige architectuur en een lange geschiedenis maar tegelijkertijd heeft het niet het karakter en de hoeveelheid aan monumenten die Rome had. De navigatie wordt daardoor niet alleen moeilijker, maar de kaart regelmatig moeten bovenhalen is ook gewoon minder plezant.
Deel van het probleem is ook dat de twee grootste nieuwe gameplayaspecten meteen aan het begin van de game worden geïntroduceerd. De hookblade, waarmee je sneller kan klimmen, verder kan springen en aan touwen kan gaan hangen voor snelle transportatie, is een fijne toevoeging maar niet meer dan dat.
Het nieuwe den-defense minigame is minder welkom. Net zoals de Borgia-torens in Brotherhood kun je in Constantinopel gebieden van de Byzantijnen veroveren om vervolgens de buurt op te waarderen en zo je inkomen te verhogen. Nieuw is dat wanneer je teveel illegale dingen doet en je meter volloopt, de Byzantijnen gaan proberen om je hoofdkwartier in dat gebied weer te heroveren. Dan gaat een tower defense-achtige minigame van start waarbij je de weg naar je hoofdkwartier volstouwt met allerhande troepen en barrières om ervoor te zorgen dat de vijand z'n doel niet bereikt. Deze minigame laat zich echter lastig spelen door het vreemde camerastandpunt en duurt bovenal te lang.
Daarnaast zijn de bommen een belangrijke toevoeging in de game. Althans, het spel probeert je heel hard te doen geloven dat het een belangrijke toevoeging is, met overal ingrediënten in kistjes om nieuwe bommen te maken en met werkbanken op elke hoek van Constantinopel. In werkelijkheid bieden deze explosieven een leuke nieuwe manier om vijanden te verslaan of verschalken maar zijn ze verre van noodzakelijk. Daardoor prefereerde ik om ze enkel in de hoogste nood te gebruiken.
De combinatie van bovenstaande factoren zorgt ervoor dat het grootste deel van Assassin's Creed: Revelations zich laat beschrijven als degelijk, geroutineerd vakmanschap dat er enkel in slaagt te verbazen tijdens een aantal originele missies. Het is ironisch genoeg pas wanneer Ezio Constantinopel terug verlaat dat het spel in een hogere versnelling overgaat. Op haast magische wijze komen alle verschillende verhaallijnen die de game bevat (en dat zijn er een hoop) samen, kent de gameplay een gedrevenheid die het eerder niet had en wordt de game gered van middelmatigheid. Helaas zijn op dat punt de laatste uren van het spel al ingegaan.
Gelukkig is er ook nog de multiplayermode en die is alleen maar verbeterd. Nog steeds is het doel om een specifieke persoon te vermoorden in een drukke wijk terwijl iemand erop uit is om hetzelfde te doen bij jou maar deze keer is het tactisch iets interessanter geworden door het weglaten van het kompas. Je wordt nu wel nog op de hoogte gebracht wanneer je doelwit in de buurt is maar er is geen pijl meer die in een specifieke richting wijst. Hierdoor moet je dus een stuk meer op je hoede zijn en goed uitkijken naar vreemd gedrag om je doelwit te onderscheiden terwijl je zelf zo subtiel mogelijk moet zijn om niet op te vallen.
En zo is Assassin's Creed: Revelations een waardige Assassin's Creed-game. Alle basiskenmerken van de franchise zijn aanwezig en goed geïmplementeerd. Toch ontbreken helaas alle bijkomstigheden die het Italië uit de Renaissance met zich meebracht, en die van Assassin's Creed II en in het bijzonder Brotherhood uitzonderlijke games maakten. Revelations gaat traag van start, mede door het steunen op nieuwe gameplayaspecten die uiteindelijk niet zo'n wezenlijk verschil maken in hoe de game speelt. Het geheel bouwt echter op naar een fantastische finale waarin we op een waardige manier afscheid nemen van Altaïr en Ezio, misschien wel twee van de beste videogamepersonages ooit.
De review van Assassin's Creed: Revelations doorgenomen, en je hebt wel zin om het spel in huis te halen? Dat kan, want de game is vanaf nu beschikbaar voor de PS3 en X360. Vanaf begin december komt de game ook naar de PC.