Assassin's Creed Rogue Remastered review - Maakt geen schoon schip
Alle hens aan dek.
Assassin's Creed: Rogue wordt ook wel het donkerste hoofdstuk in de Assassin's Creed-saga genoemd. Niet alleen de volwassen verhaallijn en ondertoon verklaren die omschrijving, maar ook de release eind 2014 die in de schaduw stond van die van Unity. Maar hoge bomen vangen veel wind. Terwijl de eerste next-gen Assassin's Creed werd overspoeld met kritiek omwille van de talloze bugs en glitches, bleef Rogue voor het overgrote deel onderbelicht. De beslissing om Rogue over te hevelen naar de nieuwste generatie consoles volgt kort na de Ezio-collectie die eind vorig jaar een grafische poetsbeurt kreeg. Nochtans is de game ver verwijderd van de status van de populaire trilogie. De vraag is uiteindelijk of het überhaupt nog interessant is om terug te keren na de vele veranderingen rond besturing, combat en moeilijkheidsgraad die Origins doorvoerde.
Rogue plaatst je in de schoenen van de Ierse Shay Patrick Cormac, een opstandige jongeling met een groot ego en een nog grotere mond. Een man van innerlijke conflicten en een welkome afwijking van de anders zo volgzame, rechtschapen protagonisten waaraan Assassin's Creed rijk is. Waar Shay aan het begin van de Zevenjarige Oorlog nog aan de kant van de Assassins staat, loopt hij later over naar de Templars en wordt het zijn missie om de Assassin-tak van de koloniën uit te roeien. Voor het eerst bekijk je het eeuwenlange conflict vanuit de ogen van een Templar en vervaagt de tegenstelling tussen simpelweg goed en kwaad. Voor fans van de reeks zijn er bovendien enkele oude bekenden. Shays moordtocht heeft een tastbare invloed op de geschiedenis van de Brotherhood die tot in andere games van de serie reikt. Losse eindjes worden op vernuftige wijze aaneengeknoopt in een somber verhaal dat een van de beste totnogtoe is.
Diezelfde verschuiving is nauwelijks terug te vinden in de gameplay. Net als in Black Flag vormen zeeslagen een groot onderdeel van de game en met uitzondering van brandende olie en een soort turret gun leunt Rogue wel erg veel op de fundamenten van die eerste. Exploratie strekt zich uit over de Atlantische Oceaan, Great River Valley en New York. Locaties zijn tot de nok toe gevuld met collectibles en er valt altijd wel iemand te kielhalen in de woelige wateren. Verder kun je kisten, zeemansliederen en Animus-fragmenten vinden en de lokale fauna uitdunnen op zoek naar upgrades voor je wapens en schip. Hoewel altijd in thema en een aangenaam tijdverdrijf, zijn ook deze bezigheden niets nieuws in de reeks en brengen ze geen ingrijpende veranderingen in gameplay. Dat je deze keer als Templar speelt - nochtans een van de trekpleisters van de game - komt op hetzelfde neer en dat voelt als een gemiste kans.
Wel een boeiende toevoeging zijn de Assassin-NPC's die je opjagen en belagen vanuit een hooikar of vanop een dak. Precies hoe jij als speler al jarenlang te werk gaat, dus. Met behulp van Eagle Vision en het horen van gefluister - een leuke knipoog naar de multiplayer van vorige delen - spoor je hen op. Zodra het tot een confrontatie komt, vervalt het gevecht echter tot counteren en button mashen. Origins' vernieuwde combat mag dan niet iedereen hebben overtuigd, het gemis ervan is merkbaar bij het spelen van deze oudere Rogue.
Op vlak van setting en presentatie scoort Assassin's Creed altijd hoog en Rogue is geen uitzondering. Het 18de-eeuwse Noord-Amerika is prachtig vormgegeven, al zeker met de verbeterde textures en schaduwen die deze remaster met zich meebrengt. Heb je een PlayStation 4 Pro maar geen 4K-scherm, weet dan dat er geen ondersteuning voor hogere resoluties is. Je speelt de game in 1080p ondanks de kracht van de Pro. Problemen met de framerate die het origineel plaagden, zijn dan weer wel verdwenen. Net als bij de Ezio-collectie zit die weliswaar vast op 30 fps. Het ontbreken van 60 fps op consoles komt dus niet als een verrassing, maar blijft niettemin teleurstellend. Behalve een iets scherpere resolutie valt hier dan ook weinig te halen voor zij die Rogue eerder al speelden.
Assassin's Creed Rogue Remastered is een degelijke remaster van een goede game. De framerate is stabieler en er is ondersteuning voor zowel 1080p als 4K. Dezelfde technische euvels als in het origineel keren echter terug. Bovendien is het moeilijk om na de innovaties in Origins zomaar terug te keren naar de oude aanpak van de reeks. Niettegenstaande is Shay een zeer interessant hoofdpersonage, en de prachtige omgevingen barsten van de activiteiten. Assassin's Creed Rogue Remastered vormt dan ook prima vermaak voor would-bepiraten, zolang je bereid bent om een oog(lap)je dicht te knijpen.