Assassin's Creed: The Ezio Collection review - Geen echte renaissance
Geen echte renaissance.
De Assassin's Creed-reeks maakt momenteel een formatieve periode door. Voor de eerste keer sinds 2009 houdt de serie een pauze in zijn jaarlijkse releaseschema. Om de reeks opnieuw uit te vinden, aldus Ubisoft. De uitgever grijpt met Assassin's Creed: The Ezio Collection terug naar het verleden en wil zo de leegte dit jaar toch invullen.
Hoe toepasselijk voor een reeks die zich zo met het verleden bezighoudt om een remaster uit te brengen. Zoals de naam al doet vermoeden, bundelt The Ezio Collection de drie avonturen van Ezio Auditore da Firenze. De Italiaanse Assassin loste volgens velen het ware potentieel van de Assassin's Creed-reeks in. Assassin's Creed 2, Assassin's Creed Brotherhood en (in mindere mate) Assassin's Creed Revelations worden immers als het hoogtepunt van de serie beschouwd. Ubisoft beseft dat maar al te goed.
Qua gameplay zijn de games hetzelfde gebleven. Het wankele gevechtssysteem uit Assassin's Creed 2 is volledig intact. Je staat nog altijd vaak te wachten om een vijand te counteren die liever wolken lijkt te tellen dan je daadwerkelijk aan te vallen. Brotherhood en Revelations maken daarentegen gebruik van een counter chaining-systeem, waardoor je als een ware wervelwind een hoop vijanden snel om zeep helpt. Het lost de trage combat van Assassin's Creed 2 op, maar maakt de gevechten soms net iets te gemakkelijk.
Ook het parkour dat de serie kenmerkt, is nog altijd intact. Assassin's Creed 2 versnelde het trage klimmen van zijn voorganger, maar boette op sommige momenten aan nauwkeurigheid in. De game slaagt er vaak in om je bedoelingen verkeerd te begrijpen, waardoor Ezio van een hoog gebouw naar zijn ondergang vliegt. Brotherhood en Revelations kennen hetzelfde probleem, net als iedere Assassin's Creed-titel die daarna komt. Revelations voegt echter wel de hookblade toe, een extra hulpmiddel om het klimmen net nog een beetje sneller en aangenamer te maken.
Hoewel de latere Assassin's Creed-titels op veel vlakken voor een verbeterde ervaring hebben gezorgd, zijn de drie Ezio-titels nog altijd het spelen waard. Ezio blijft nog steeds het beste hoofdpersonage dat de reeks tot nu toe gekend heeft. De renaissance-setting blijft een plezier om te verkennen. De muziek van Jesper Kyd geeft de drie games bovendien een heerlijk episch gevoel.
De drie singleplayer-campaigns hebben voor de nieuwe generatie consoles een lichte opknapbeurt gekregen. Ze draaien op 1080p aan een stabiele 30 frames per seconde. Bij Assassin's Creed 2 en Brotherhood zijn die upgrades echter zo minimaal dat je je afvraagt waarom een framerate van 60 frames per seconde niet haalbaar was. Hoewel de textuurkwaliteit in die games lichtjes verbeterd is, is de collectie grafisch niet om over naar huis te schrijven. De gezichten zien er in de geremasterde Assassin's Creed 2 soms zelfs slechter uit dan in het origineel, met grote oogbollen en een nog robotischere mimiek.
Assassin's Creed 2 heeft op een ander vlak echter wel een mooie upgrade gekregen: kleuren. De game was in 2009 nogal bleekjes, met weinig levendigheid in de presentatie. Deze nieuwe versie maakt komaf met die esthetiek en gooit er een volledig kleurenspectrum tegenaan. Dat zorgt voor extra mooie landschappen en omgevingenn. Het is een groot contrast met de tussenfilmpjes, waarin de karaktermodellen en gebruikte textures van erg lage kwaliteit zijn.
Het pareltje van de collectie is Assassin's Creed: Revelations. De game werd in 2011 niet zo goed onthaald als zijn voorgangers, maar deze geremasterde versie slaagt erin om er zelfs anno 2016 nog goed uit te zien. De textures die worden gebruikt, komen rechtstreeks uit het hoogste kwaliteitsniveau van de pc-versie en zijn scherp, duidelijk en van hoge kwaliteit. De belichting in historisch Constantinopel dompelt de stad onder in een schijn die het een warm, realistisch uiterlijk geeft.
Hoewel de drie games een resolutie-boost gekregen hebben, is er toch één element dat niet van die upgrade geniet. De menu's en andere user interface-elementen lijken nog altijd meer geschikt voor 720p, waardoor ze er in deze hogere resolutie onscherp uitzien. Het valt onmiddellijk op wanneer je begint te spelen, en blijft een doorn in het oog doorheen het spelverloop.
De vraag is dan of deze collectie de moeite waard is. Als je oude PlayStation 3 of Xbox 360 nog altijd aan je TV hangt, kun je gerust de oude games herspelen zonder ook maar iets te missen. Heb je enkel een nieuwe console en hunker je naar Assassin's Creed, of mis je Ezio's avonturen? Dan biedt de Ezio Collection je ongetwijfeld wat je zoekt. De klassieke Ezio-trilogie maakt geen renaissance mee, maar blijft wel het spelen waard.
Assassin's Creed: The Ezio Collection is nu verkrijgbaar voor de PlayStation 4 en Xbox One.