Atelier Ayesha ~ The Alchemist of Dusk ~ review

Atelier Ayesha ~ The Alchemist of Dusk ~ heeft, toepasselijk, veel ingrediënten. Deze ingrediënten zorgen voor verschillende ervaringen tijdens het spelen. Het ene moment stoor je je aan de eendimensionale karakters, het andere moment raak je onder de indruk van het uitgebreide en complexe alchemiesysteem. Als je kijkt naar de karakteranimaties en omgevingen lijkt het spel nauwelijks modern en toch oogt de visuele stijl kleurrijk en prachtig. De audio klinkt niet meer vervelend maar lekker zodra je de stem van het hoofdpersonage negeert en luistert naar de achtergrondmuziek. Het spel zit vol tegenpolen. Toch blijkt het mengsel van ingrediënten interessant, mits met anime besprenkelde Japanse rollenspellen (Japanese role-playing games oftewel JRPGs), je smaken.

Zoals in alle delen van de serie (zie De Atelier-serie aan de zijkant), woont hoofdpersonage Ayesha Altugle in een atelier. Het atelier is de werkplaats van een kunstenaar en, in de Atelier-serie, is dit een alchemist. Ayesha weet echter niet wat een alchemist doet en zij noemt zichzelf apotheker. Ze verzamelt planten en andere ingrediënten en brouwt hier medische middelen van. Ayesha is alleen sinds haar zus Nio verdween tijdens het verzamelen van kruiden. Het verhaal begint wanneer Ayesha een glimp van Nio's schim opvangt in een ruïne bij haar atelier. Ze denkt dat ze het zich inbeeldde maar een bijstander zag de schim ook. Hij vertelt haar dat ze alchemie moet studeren om zo te achterhalen waar Nio is. Ayesha dient een mysterieuze bloemsoort te onderzoeken. Ze gaat op pad met haar koe Pana en verzamelt een groep helpers. De bijstander in de ruïne vertelt ook dat Ayesha ongeveer drie jaar de tijd heeft om Nio te vinden.

Zo introduceert het spel de tijdslimiet. Ayesha heeft drie jaar de tijd om haar zus te redden. De tijd loopt echter niet constant door. Rondlopen in steden en vechten tegen vijanden doen de tijd niet verstrijken. De tijd gaat echter wel vooruit met handelingen die het hoofdpersonage uitvoert. Grondstoffen verzamelen voor alchemie, drankjes creëren, reizen tussen steden, rusten om gezond te blijven - dit neemt uren en soms dagen in beslag. De datum in het spel beïnvloedt meerdere zaken. Zo vindt een bazaar plaats een week per maand, wordt een veiling twee maal per jaar gehouden en sommige zijmissies moeten binnen een aantal dagen voltooid worden om de maximale beloning te ontvangen. Je speelt gelukkig niet écht op een timer - je kan de controller met gemak laten liggen en exploratie wordt niet bestraft. Het herinnert je wel te allen tijde aan je doel: het redden van Nio. De tijdslimiet vormt een fijne balans tussen vrije exploratie en druk. Bovendien is drie jaar ruim: je moet je nooit haasten.

Het spel heeft een mooie visuele stijl. De wereld is kleurrijk en de karakters ogen bijna alsof ze handgeschilderd zijn. Deze stijl excuseert de saaie omgevingen en verouderde karakteranimaties. Vooral de introducties van nieuwe steden blijken indrukwekkend: het spel geeft een korte introductie van het gebied terwijl je kijkt naar mooie beelden van de omgeving.

Tijdens het reizen ontmoet Ayesha verscheidene personages. Ayesha komt onder andere Regina, een vriendin uit een nabij gelegen stad, de jonge heks Wilbell, koeienhoedster Nanaca en haar stoïcijnse broer Juris tegen. Deze personen vervallen helaas al snel in een JRPG/anime cliché: ze hebben verschrikkelijk eendimensionale karakters. Vanaf de eerste ontmoeting heb je ze doorgrond. Ayesha en haar kameraden missen diepgang. Het is zonde om te merken dat JRPGs na zoveel jaar nog steeds met zulke clichés kampen.

Ayesha heeft drie jaar de tijd om haar zus te redden. De tijdslimiet vormt een fijne balans tussen vrije exploratie en druk. Bovendien is drie jaar ruim: je moet je nooit haasten.

De oppervlakkige karakters doen gelukkig geen afbreuk aan het verhaal. Ayesha's motivatie is simpel doch aantrekkelijk. Ze krijgt geen voorgekauwde opdrachten en moet het doen met de opdracht 'leer alchemie en zoek de waarheid.' De speler heeft verder de volledige vrijheid om steden te bezoeken en op eigen wijze het verhaal te doen verlopen. Afhankelijk van de samenstelling van je team, krijg je toegang tot speciale momenten wanneer de vriendschap met kameraden sterk genoeg blijkt.

De gameplay van Atelier Ayesha ~ The Alchemist of Dusk ~ blijkt de meest diepgang te bezitten. Vooral het gebruik van alchemie om items te vervaardigen biedt vele mogelijkheden. In het begin lijkt alchemie wellicht complex maar het proces zit al snel in je vingers. Het spel biedt talloze items om te verzamelen en te gebruiken in recepten. Bovendien is het eindresultaat niet enkel afhankelijk van de ingrediënten maar ook van de volgorde waarin Ayesha ze gebruikt. Items gefabriceerd door alchemie blijken vooral later in het spel nuttig tegen latere vijanden en bazen. Toen duidelijk werd hoe uitgebreid en handig het alchemiesysteem was, werd dit een leuke bezigheid. Dit is meer dan terecht, gezien de titel van het spel en de serie.

Het vechtsysteem heeft ook interessante kenmerken. In de basis is het een turn-based systeem: alle personages (vrienden en vijanden) mogen om de beurt acties ondernemen. Het spel toont de volgorde tijdens gevechten (net zoals Final Fantasy X) zodat je kan anticiperen. Gevechten kennen echter uitgebreide mogelijkheden ten opzichte van standaard turn-based combat. Wanneer een personage aanvalt of verdedigt, hebben je teamleden de mogelijkheid om extra handelingen te verrichten. Twee personages kunnen bijvoorbeeld een dubbele aanval uitvoeren. Ook kan een teamlid een ander beschermen tegen schade. Deze extra handelingen kosten punten - denk dus goed na wanneer, tegen welke vijand of ter ondersteuning van welke bondgenoot je ze inzet. De positie van personages is ook van belang. De extra factoren binnen het vechtsysteem houdt gevechten spannend en strategisch. Helaas deden de meeste baasgevechten zich op het eind van het spel voor. Het begin van het spel bevecht je voornamelijk simpele groepen vijanden.

Vooral toen duidelijk werd hoe uitgebreid en handig het alchemiesysteem was, werd dit een leuke bezigheid. Dit is meer dan terecht, gezien de titel van het spel en de serie.

Het spel bevat enkel Engelse stemacteurs en niet de originele Japanse acteurs. Andere uitgaven binnen de Atelier-serie hadden dit vaak wel. Voor puristen kan dit een minpunt vormen. De Engelse stemacteurs bleken over het algemeen doeltreffend: elk karakter heeft een passende stem. Enkel de stem van hoofdpersonage Ayesha begon op den duur lichtelijk te irriteren. Ook valt het op dat de karakters met hun mond blijven bewegen zolang de textbox op het scherm nog openstaat - zelfs als het geluid al is afgelopen. Dit doet geen afbreuk aan de gameplay maar het valt op en leidt af. De diereffecten van koe Pana bleken ronduit slecht: het beest klonkt niet als een koe maar als een mens dat een koe na probeerde te bootsen. Gelukkig zei Pana weinig.

Het andere audioaspect - de muziek - bleek kwalitatief zeer goed. Componisten Daisuke Achiwa, Kazuki Yanagawa en Yu Shimoda schreven meer dan drie uur muziek. Nummers variëren van upbeat, zorgeloze popnummers tijdens nieuwe ontmoetingen tot zware, symfonische muziek tijdens baasgevechten. De muziek paste bij elke scène en luisterde makkelijk weg.