Back 4 Blood review - Lauwe terugkomst
Een botsing van theorie en praktijk.
Voor de Back 4 Blood review tracht Sander de magie van Left 4 Dead te herbeleven. Turtle Rock Studios zonder Valve blijkt echter niet zo'n sterke goochelaar.
Het is bijna onmogelijk om over Back 4 Blood te praten zonder Left 4 Dead erbij te halen. Ontwikkelaar Turtle Rock Studios heeft immers aan beide games gewerkt, die een nagenoeg identieke opzet hebben. Back 4 Blood heeft echter een aantal toevoegingen die de kern in theorie verrijken, en waardoor je steeds weer terug zou moeten komen voor nog wat potjes 'zombieknallen.' In de praktijk heb je na een paar weekendjes echter al genoeg van de game.
De kernopzet van Back 4 Blood is bijna identiek aan Left 4 Dead: vier spelers, oftewel Cleaners, banen zich een weg van saferoom naar saferoom terwijl ze zich doorheen een onuitputtelijke horde zombies, oftewel Ridden, vechten. De actie is snel, heeft een arcade-feel en weet meteen te vermaken. De game is opgedeeld in meerdere aktes, die elk meerdere levels bevatten die je door gevarieerde omgevingen loodsen. Ook de doelen verschillen aardig per level: van een schip opblazen tot een bar verdedigen of een groep verloren overlevers redden. Aan het einde van elke sectie verdien je Supply Points die je terug in je basis aan upgrades en cosmetische items spendeert. Back 4 Blood weet zijn kern goed over te brengen en maakt daarmee al snel een sterke indruk.
Voordat je het strijdveld betreedt, moet je een 'deck' kaarten samenstellen, met nuttige effecten zoals sneller wapens herladen of meer stamina. Aan het begin van elk level trek je willekeurig een aantal kaarten waarvan je er een moet kiezen. Zo bouw je gedurende de gehele akte een verzameling 'buffs' op: een interessante toevoeging aan de standaardgameplay die het maken van de perfecte 'decks' voor de verschillende spelmodi haast een game op zich maken. Aan het begin van elk level worden er ook Corruption-kaarten getrokken. Die voegen niet alleen optionele uitdagingen toe,maar beïnvloeden ook een level. Zo kan het zijn dat een heel gebied in mist is gehuld, of dat er meer Boss Mutations rondlopen. Hoewel een verdienstelijke poging om wat willekeur in de levels zelf te genereren, brengt het kaartsysteem nooit zo'n wereldschokkende verandering teweeg dat je je tactieken drastisch moet aanpassen.
Na het trekken van kaarten koop je in de saferooms wapens, attachments en secundaire items zoals verband en molotovcocktails. Dat doe je door middel van Copper, een munteenheid die je doorheen levels vindt. Dat gameplaysysteem werkt het best wanneer je met een team van vrienden speelt, want meer dan eens zijn ongeduldige onbekende medespelers de deur al uit voordat je je keuze hebt gemaakt. Hetzelfde geldt voor wanneer je nieuwe wapens vindt. Die beschikken nu over RPG-achtige stats waardoor je goed moet afwegen of een nieuw wapen ook echt beter is. Andere spelers hebben daar echter geen boodschap aan, waardoor je team veel te gemakkelijk uit elkaar drijft. Op papier zijn het welkome toevoegingen, maar in de praktijk staan ze het spelplezier dus geregeld in de weg.
In tegenstelling tot spirituele voorganger Left 4 Dead zijn de levels geen bijster dynamische ervaringen. Hoewel de zombies, items en geheime deuren wel degelijk willekeurig geplaatst zijn, lijkt de game niet in te spelen op de speelstijl van jou en je team zoals de Director in Left 4 Dead dat wel deed. Speciale zombies verschijnen zo vaak ten tonele dat ze nauwelijks nog speciaal zijn en zelfs tijdens een horde is de hoeveelheid normale zombies nooit echt alarmerend hoog. Levels hebben dus al snel geen verrassingen meer, zelfs niet met de Corruption-kaarten. Het gebrek aan dynamiek snijdt regelrecht in de herspeelbaarheid van de levels.
De Cleaners zijn overigens allesbehalve interessante personages. Zo praten ze vaak langs elkaar heen, hebben ze oppervlakkige persoonlijkheden en zijn ze simpelweg onsympathiek. Ook hier merk je het gemis van de dynamische systemen die Left 4 Dead introduceerde, waar dialogen evolueerden op basis van je gameplay. Van de acht speelbare personages is er geen één echt memorabel. De dialogen bevatten vooral gênante oneliners waarvan je eerder ineenkrimpt. Vooral het personage Holly, met haar 'ik gebruik humor om weg te blijven van mijn angst'-dialogen, is tergend slecht geschreven. Een heel duidelijke stap achteruit tegenover vroeger, dus.
De PvP in Back 4 Blood is eveneens een gemiste kans. Swarm is een 4v4 deathmatch-modus waarin de Cleaners een gebied proberen te beschermen van de Ridden, terwijl een Battle Royale-achtige cirkel steeds kleiner wordt. Ridden-spelers kunnen hun zombies upgraden met mutation points, die ze verdienen door de Cleaners te verwonden. Veel diepgaander dan dat is de modus niet, en na slechts een paar sessies heb je het dan ook wel gezien. Bovendien kan de multiplayersessie geannuleerd worden wanneer er te veel spelers 'ragequitten', waardoor je kunt fluiten naar je progressie. Swarm is met andere woorden een halfbakken en ongeïnspireerde spelmodus die je beter links laat liggen.
Ook de game in Solo-modus spelen loont momenteel niet, en niet alleen omdat de bots oliedom zijn. Turtle Rock heeft er namelijk voor gekozen om je in Solo-modus geen progressie te laten maken. Dat wil zeggen dat achievements, unlocks en Supply Points voor upgrades achter slot en grendel blijven. Je wordt dus verplicht om online met vrienden of willekeurige mensen te spelen. Hoewel dat gezien de opzet van de game enigszins begrijpelijk is, krijg je dus niet de gelegenheid om jezelf solo alvast voor te bereiden en later in multiplayer te stappen. Hoewel Turtle Rock heeft aangegeven opnieuw naar dat probleem te kijken, is het momenteel een gemiste kans die je speelstijl belemmert.
Back 4 Blood is zeker niet slecht, maar vormt op veel vlakken een stap achteruit tegenover spirituele voorganger Left 4 Dead. De kern waarin je het met een groep vrienden tegen een eindeloze horde zombies opneemt, is vermakelijk en het schieten is lekker vlot. De toevoegingen aan de formule zoals het kaartsysteem en de RPG-achtige statistieken zijn echter halfbakken, oninteressant of simpelweg niet genoeg om de game uit de middenmoot te halen. Tel daar een halfslachtige multiplayer en een afgekaderde Solo-modus bij op en er is uiteindelijk niets waar Back 4 Blood echt in uitblinkt. De magie is voor dood achtergelaten.
Voor de Back 4 Blood review speelde Sander op de pc. De game is nu uit voor pc, PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One en Xbox Series X/S.