Balan Wonderworld review - Kostuumdrama
Uit Balan(s).
Voor de Balan Wonderworld review verkent Michiel met een flinke portie nostalgie de debuutgame van Balan Company. Die nostalgie blijkt echter onvoldoende om de game van de ondergang te redden.
Wanneer twee iconen uit het platformgenre als Yuji Naka en Naoto Ohshima samen een nieuwe game uitbrengen, zijn de verwachting logischerwijs hooggespannen. In de jaren 90 maakten beide heren furore als respectievelijk bedenker en ontwerper van Sonic The Hedgehog. Na de release van Sonic Adventure in 1998 scheidden hun wegen echter, waarna de Sonic-games ook nooit meer het niveau van de begindagen wisten te bereiken. Vorig jaar kondigden beide heren echter een nieuwe samenwerking aan in de vorm van Balan Wonderworld, een kleurrijke en speelse platformgame waarin je meer dan 80 verschillende outfits met unieke vaardigheden verzamelt. Dat klinkt extreem veelbelovend, maar het eindresultaat is ronduit ondermaats. Balan Wonderworld is een frustrerende mix van gedateerde mechanics en slechte designkeuzes die de erfenis van Naka en Ohshima weinig eer aandoet.
Nochtans begin je vol goede moed aan deze platformgame. Visueel is Balan Wonderworld immers een pareltje. Tijdens de game verken je twaalf verschillende werelden die telkens twee normale levels en een boss fight bevatten. Elke wereld heeft een eigen thema, waarbij klassiekers als water- en ijswerelden worden afgewisseld met onder andere een boerderij of een spookkasteel. Ook de bosses zien er stuk voor stuk prachtig uit en tonen het enorme creatieve talent van Naoto Ohshima. Reken daar nog een gevarieerde soundtrack bij en Balan Wonderworld vervult alle audiovisuele voorwaarden voor een spectaculair avontuur.
Tot zover echter het goede nieuws. Zodra je aan de game begint, valt alles immers al snel als een kaartenhuisje in elkaar. Doe bijvoorbeeld geen moeite om het verhaal van Balan Wonderworld te begrijpen, daar is gewoonweg geen beginnen aan. Elke wereld draait rond een bepaald personage dat een angst moet overwinnen of een verlies moet verwerken. Het introductiefilmpje daarbij wordt echter pas vlak voor de boss fight getoond, waardoor je al twee levels hebt verkend alvorens je enige context krijgt. Door die late introductie van het centrale personage voel je je dus op geen enkele manier betrokken bij het unieke verhaal van de werelden.
Het is echter op het vlak van gameplay dat Balan Wonderworld helemaal de mist ingaat. Conceptueel sluit de game nog het dichtst aan bij collectathons zoals Banjo-Kazooie en Super Mario 64. In elk level verzamel je standbeeldjes waarmee je nieuwe werelden vrijspeelt. Terwijl het in pakweg Banjo-Kazooie een plezier is om steeds nieuwe uithoeken van levels te ontdekken, is dat hier eerder een straf. Het platformen is immers zo simplistisch en ongeïnspireerd dat je er heel snel op uitgekeken bent. Extra standbeeldjes verzamelen doe je dan ook meestal niet door een uitdagende nieuw deel van het level te verkennen, maar door op goed geluk een ravijn in te springen of te hopen dat een lukraak geselecteerde outfit je verder helpt.
De werking van die outfits fnuikt de game helemaal. Elke outfit verleent je één 'unieke' vaardigheid. Bij de meeste kostuums gaat dat gepaard met pakweg een dubbele sprong of de mogelijkheid om even in de lucht te blijven hangen. Met andere outfits krijg je dan weer een speciale aanval. Het grote probleem is echter dat je enkel de vaardigheid van je actieve outfit kunt gebruiken. Met een aanvallende outfit kun je dus zelfs geen standaardsprong uitvoeren. De meeste outfits zijn bovendien allesbehalve uniek, maar eerder kleine variaties op andere kostuums. Zodra je een ravijn in tuimelt of door een vijand wordt geraakt, ben je bovendien je actieve outfit kwijt. Als je dan toch eens een leuke vaardigheid vindt, zit er niets anders op dan voldoende exemplaren van die outfit te verzamelen om hem te blijven gebruiken.
De beperking tot slechts één actieve vaardigheid verhindert bovendien elke vorm van creatieve gameplay. Wisselen tussen je drie vooraf geselecteerde outfits kost immers tijd en is niet mogelijk in het midden van een sprong. Terwijl je in andere platformgames vaak al je sprongen, dashes en aanvallen combineert om je doel te bereiken, ben je hier telkens opnieuw beperkt tot die ene actieve vaardigheid. Met die vreemde designkeuze schiet Balan Wonderworld zichzelf dan ook compleet in de voet. Het ontbreekt de platformsecties immers aan enige vorm van uitdaging en complexiteit aangezien je ze steeds met één vaardigheid moet kunnen overbruggen.
Los van die fundamentele problemen bevat Balan Wonderworld ook de nodige kleine slordigheden en frustraties. Zo geeft de levelselectie je geen overzicht over hoeveel en welke standbeeldjes je al hebt verzameld, waardoor je nog eens afzonderlijk in het pauzemenu moet duiken. Het kiezen van andere outfits tijdens een level is dan weer een tergend traag proces. Het gebrek aan uitdaging in de hoofdgame wordt bovendien ruimschoots gecompenseerd in een frustrerende, steeds terugkerende minigame waarin timing tot op de nanoseconde noodzakelijk is om het bijbehorende standbeeldje te verdienen. Om nogmaals te proberen moet je bovendien het volledige level overdoen. Bespaar jezelf dus de nodige frustratie en laat die minigame links liggen.
Uiteindelijk blijven vooral die slechte designkeuzes en frustraties bij. Op geen enkel moment voelt het alsof je de nieuwste game van enkele van de meesters in het platformgenre speelt. Balan Wonderworld lijkt eerder op wat er zou gebeuren mocht artificiële intelligentie een reeks platformgames analyseren en er zijn eigen ding mee doen. Door je steeds slechts één actieve vaardigheid te geven, is creatieve en uitdagende gameplay compleet afwezig. Als je dan toch eens een outfit met een leuke vaardigheid hebt gevonden, ben je die bovendien al even snel terug kwijt. Enkel audiovisueel weet deze game nog enigszins indruk te maken. Balan Wonderworld moest de glorieuze terugkeer van de bedenkers van Sonic The Hedgehog zijn, maar schaart zich uiteindelijk eerder tussen de slechtste games in die reeks.
De Balan Wonderworld review van Michiel vond plaats op de PlayStation 4.