Bastion
Bolwerk Boordevol Belevenissen.
Alsof de vijanden nog niet genoeg zijn werkt de magische omgeving je eveneens tegen op zowat alle manieren die de relatief eenvoudige levelstructuur toelaat. Hindernissen zoals dichte begroeiing waardoor je het hoofdpersonage niet eens meer ziet zijn vaak aanwezig en aangezien je voortdurend op een zwevend platform speelt zijn er mogelijkheden genoeg om in de diepte te donderen. Gelukkig sterf je dan niet direct, maar verlies je gewoon een beetje leven. En zelfs als je gestorven bent zijn er vaak nog enkele mogelijkheden om jezelf terug tot leven te wekken. Maar goed ook, want anders moet je onherroepelijk heel het level opnieuw spelen. Over de grond rollen is trouwens niet alleen een techniek om vijanden te ontwijken, als je het goed onder de knie hebt kan je sommige monsters op die manier zelfs in de afgrond kegelen of elkaar laten bevechten.
Het verhaal van Bastion is op z'n minst krachtig te noemen. Er zijn de nodige plotwendingen en je hebt voortdurend het gevoel dat je je in een gigantisch universum bevindt dankzij de vele details. Maar het spelelement dat er het beste in slaagt het verhaal boeiend te houden is een verteller met een zware stem, die in tegenstelling tot de vele audiologs in heel wat recente games er wél in slaagt de aandacht van de speler te blijven vasthouden. Het is zelfs leuke bezigheidstherapie tussen twee gevechten door. Hij vertelt het verhaal terwijl je het aan het beleven bent, geeft informatie over de omgevingen en rassen uit het spel, bezorgt je een aantal tips en maakt hier en daar een leuke opmerking over je speelstijl.
Naast het personage waarmee je aan de slag gaat zijn er drie belangrijke karakters die je in de loop van het spel leert kennen: de mysterieuze verteller, een muzikaal meisje genaamd Zia en de koppige Zulf, die van hetzelfde ras als Zia afkomstig is. Deze collega-overlevers wachten je telkens weer op wanneer je opnieuw bij The Bastion arriveert. De meeste andere mensen zijn standbeelden geworden door het toedoen van The Calamity, iets dat in het spel voor één van de emotionele momenten zorgt.
Tijdens het doorkruisen van de talloze levels vind je vaak zogenaamde aandenkens. Als je deze laat zien aan de personages geven ze je een beetje achtergrondinformatie of verschijnen er voorwerpen waarmee je kunt interageren op The Bastion. Wanneer je bijvoorbeeld een vogelei laat zien aan het meisje zorgt ze dat je een jong fladderbeest als huisdier krijgt dat begint rond te vliegen wanneer je het aanraakt. Het zijn kleine dingetjes, maar ze dragen wel bij tot een zekere charme die je vaak enkel kunt terugvinden in indiegames.
Daarnaast zijn er een drietal voorwerpen die de jongen naar een droomwereld brengen. Elke wereld omvat ongeveer twintig golven vijanden die je moet verslagen, en het leuke is dat tussen twee golven door de verteller de levensgeschiedenis van één van de personages uit de doeken doet. Bovendien zijn er online leaderboards aan gekoppeld. Door die twee elementen ben je voortdurend gemotiveerd om het beste van jezelf te geven op het slagveld. De souvenirs waarachter altijd een verhaal schuilt zijn in combinatie met de verteller het ultieme bewijs dat je helemaal geen dure CGI-cutscenes en ellenlange lijsten volgepropt met een sterrencast nodig hebt om met een meeslepend verhaal uit de hoek te kunnen komen.
Ik kan natuurlijk wel niet ontkennen dat het audiovisuele aspect van Bastion daar ook zeker voor iets tussen zit. De kunstige omgevingen die met de hand geschilderd werden en de spelwereld die zich steeds vormt voor je voeten terwijl je loopt zorgen voor heel wat artistieke elementen. Door al deze pracht zag ik de vele laadtijden al snel door de vingers. Bovendien bevat het spel een gevarieerde soundtrack die soms zo mooi kan zijn dat ik mezelf er tijdens een bepaald moment op betrapte gestopt te zijn met spelen omdat mijn aandacht opgeslorpt werd door de muziek en de realistische geluidseffecten. Over de hele ervaring hangt een Oosters sfeertje en er passeren allerhande locaties de revue waaronder een mijn waar hard gewerkt werd, sterk begroeide jungles, ooit levendige metropolen, oogverblindende tuinen en nog heel wat meer. Tijdens sommige levels vallen er zelfs wat regendruppels of blaadjes uit de lucht.
Eerst vond ik dat alle omgevingen na een tijdje nogal op elkaar begonnen te lijken, maar toen kreeg ik wat meer oog voor kleinere dingen zoals de ietwat wazige achtergronden. Het was toen dat ik besefte dat de omgevingen zich vooral op dat vlak met succes van elkaar weten te onderscheiden. De rest wordt aangevuld door je eigen interpretatie van de verhalen die de verteller op je loslaat. En geloof me: de man heeft veel te vertellen. Het spel heeft een deftige lengte voor z'n prijs en als je daarna opnieuw wilt spelen krijg je dankzij New Game Mode Plus een aantal extra mogelijkheden, waaronder het feit dat je al de wapens uit je eerste spel behoudt.
Bastion behoort bij deze officieel tot een select groepje Xbox Live Arcade games die je absoluut eens moet gespeeld hebben. De vele laadtijden zien we door de vingers en het ontbreken van een coöperatieve modus doet geen afbreuk aan het feit dat het spel een sublieme singleplayer ervaring aflevert. De gameplay blijft altijd fris en zit sterk in elkaar, zeker voor een downloadbare game. Er is actie voor de hack 'n' slash fans, er zijn ontelbare mogelijkheden om de spelervaring te tweaken voor de RPG-liefhebbers en het uitgebreide verhaal wordt met weinig middelen op een knappe manier aan de man gebracht, iets dat bij fictiegroupies dan weer als muziek in de oren klinkt. Dit alles wordt geserveerd op een bedje van mooie muziek en betoverende omgevingen. Een verademend koopje in een tijdperk overheerst door muisgrijze sequels, oerslechte filmadaptaties en stille zomermaanden.
De review van Bastion doorgenomen, en je ziet het wel zitten om de game in huis te halen? Dat kan vanaf 20 juli, wanneer het spel te vinden zal zijn op Xbox Live Marketplace voor 1200 MS Points. In het najaar verschijnt Bastion voor de PC.