Batman: The Brave and the Bold

Ontwikkelaar Rocksteady heeft er met het vorig jaar uitgebrachte Arkham Asylum in zijn eentje voor kunnen zorgen dat wanneer je het woord Batman op een speldoosje ziet staan, je automatisch aanneemt dat je met de crème de la crème binnen de industrie te maken hebt. Vroeger was dat wel anders toen De Duistere Ridder door de nacht flapperde in menig matig videospel. Het zal echter nog tot volgend jaar wachten worden totdat we opnieuw in Arkham ons ding mogen gaan doen, maar als zoethoudertje is er gelukkig The Brave and The Bold, een spel waarin Bruce Wayne samen met zijn collega-superhelden enkele kleurrijke en toegankelijke avonturen mag beleven. Vier om precies te zijn.

Dat klinkt als een karig aantal, en dat is het eigenlijk ook. De levels – eigenlijk moeten we ze episodes noemen – die je tijdens Batman: The Brave and the Bold speelt volgen de structuur van een tweeëntwintig minuten durende aflevering uit de gelijknamige animatiereeks, en hebben ook een gelijkaardig – en zeker niet lelijk – uiterlijk. Eerst krijg je een inleidend gevecht voor de kiezen waarin je kennis maakt met de slechterik die je gedurende heel het level moet achtervolgen. Weet je Batman heelhuids doorheen deze confrontatie te halen, dan krijg je telkens weer hetzelfde introfilmpje te zien, net zoals je dat zou verwachten wanneer je naar de TV-serie kijkt. Daarna volgt er een typisch statisch scherm waarop een snedige titel van de episode die je gaat spelen verschijnt, om meteen daarna los te gaan tijdens zo'n slordige acht mini-levels om aan het einde van de rit deel te nemen aan het onvermijdelijke eindgevecht tussen vleermuisman en één van zijn aartsvijanden.

Niet de meest originele opbouw denk je dan, maar aan de andere kant is het tegendeel ook waar. Batman: The Brave and the Bold is duidelijk opgezet om aan te voelen als een speelbare tekenfilm, en het is dan ook logisch dat ontwikkelaar WayForward voor dit spelontwerp gekozen heeft. We moeten eerlijk toegeven dat het tempo van elke episode ons wel wist te bekoren, maar het komt de levensduur van The Brave and the Bold spijtig genoeg niet ten goede. Het eindgevecht van de vierde en laatste episode zal je na minder dan zes uurtjes spelen wel bereiken, wat toch best snel is. Desalniettemin is de gameplay die terug te vinden is in dit spel helemaal in orde, wat het des te jammerder maakt dat je niet meer tijd kan spenderen met The Brave and the Bold.

WayForward heeft ervoor gekozen om van hun game een rasechte 2D-beat 'em up te maken die retrogamers meteen zal doen denken aan spellen als Teenage Mutant Ninja Turtles uit de SNES-periode. Het komt erop neer dat je om progressie te maken naar rechts moet lopen, en alles wat onderweg een hindernis is in elkaar moet slaan. Om die activiteit zo leuk mogelijk te maken heeft Batman enkele toffe aanvalsbewegingen ter zijner beschikking. Er is de reguliere arm-en beenstoot, maar je kunt vijanden ook zonder al teveel moeite in de lucht schoppen om ze dan jugglegewijs tijdens hun afdaling van kant te maken. Tegenstanders in het rond gooien is ook mogelijk, terwijl Batman pas helemaal een ADHD-aanval krijgt wanneer je eventjes kort met de Wii-afstandsbediening gaat schudden.

Die laatste aanval zal er echter voor zorgen dat een corresponderende meter leeg zal lopen. Bereikt hij de bodem, dan kun je geen über-aanval meer doen en zul je je krachten opnieuw tot het juiste moment moeten opsparen. Hak je daarenboven vijftig vijanden op rij in elkaar zonder zelf geraakt te worden, dan kan Batman na wat lichte waggelactie met de controller en nunchuck een spectaculaire aanval uitvoeren waardoor alles op je scherm een ticketje richting de eeuwige jachtvelden ontvangt. Het is de traditionele, breinloze knoppenram gamplay die bij dit genre hoort, met slechts enkele – en vooral niet storende – motion controls erbij. Zo zien we dat graag!

Het leukste aan Batman: The Brave and the Bold is echter de optie om samen met een vriend aan de slag te gaan. Hij of zij zal dan de rol aannemen van een tweede speelbare personage, dat per episode uniek is. Zo werkt Batman tijdens de eerste aflevering samen met usual suspect Robin, om daarna kompanen te zoeken in de vorm van minder bekende helden als The Blue Beetle en Hawkman. Ook binnen het kamp van de slechteriken zijn er zowel wereldberoemde als nobele onbekenden die opdraven in The Brave and the Bold. Iedereen zal Two-Face wel kennen, maar hoorde je ooit als eens van Clockman of Catman? Het is erg dapper van ontwikkelaar WayForward om niet enkel met de gekende – en ondertussen lichtjes afgezaagde – gezichten te werken, maar ook vers bloed binnen te smokkelen in de videogames rond onze favoriete superheld. Dat elk personage voorzien is van een kwalitatief hoogstaande ingesproken stem (door acteurs als Adam West en Diedrich Bader) maakt het allemaal nog smakelijker.

Maar het zijn vooral de dialogen die opvallend goed geschreven zijn in The Brave and the Bold. De zogenaamde banter tussen Batman, zijn kompanen en de bad guys wist meerdere malen een grijns op ons gezicht te toveren. Bovendien worden onderlinge relaties tussen personages als gespreksonderwerp niet uit de weg gegaan, wat het doorspelen van dit spel zeker voor de fans alleen al voor de te verkrijgen achtergrondinformatie extra tof maakt. Minder veelzeggend zijn de niet-bestuurbare ondersteunende superhelden die je zo nu en dan tijdens gevechten kunt oproepen. In totaal speel je zo'n tien verschillende 'hulplijnen' vrij die je met een druk op de knop kunt inzetten wanneer de nood het hoogst is. Elk van hen heeft een speciale aanval die flitsend in beeld komt, maar de activatie van zo'n aanval doe je steeds op dezelfde manier: snel met de Wiimote op en neer bewegen. WayForward had er beter aan gedaan om aan elke held een ander soort beweging met de controller te koppelen, gezien uitbundige motion controls hier nu wél eens op hun plaats hadden geweest.

Gelukkig duikt er zo nu en dan afwisseling op doordat je ten alle tijden gebruik kunt maken van enkele speciale gadgets. Batman zou Batman natuurlijk niet zijn zonder zijn futuristische snufjes, zoals een teaser gun en een grappling hook. Tijdens bepaalde segmenten moet je enkele poepsimpele puzzels oplossen door deze objecten te gebruiken, maar het merendeel kun je ook gewoon als wapen inzetten tijdens gevechten. Je kunt ze elk afzonderlijk ook nog eens krachtiger maken door de muntjes die je doorheen de levels opraapt te spenderen, maar dit systeem heeft zoveel diepgang als de gemiddelde afleveringen van Komen Eten. Goed voor de jongsten onder ons, maar de wat oudere gamer zal hier al snel op uitgekeken zijn.

In hoeverre het spelen van The Brave and the Bold tot aan het einde interessant blijft hangt eveneens van wat je verwachtingen zijn af. Er is niet bepaald een grote evolutie binnen de gameplay op te merken, maar dat is ergens ook niet nodig gezien je met een beat 'em up te maken hebt die zich voornamelijk richt op een jonger publiek. Een goed iets is dan ook dat alle Engelstalige dialogen standaard voorzien worden van Nederlandse ondertitels. Wij zijn al blij dat WayForward de lokalisatie niet te ver doorgetrokken heeft waardoor we Vlaamse acteurs te horen krijgen. Niemand zit namelijk te wachten op Stan van Samang die in het digitale, spannende pakje van Batman kruipt...