Battlefield 2042 review - Nog niet gevechtsklaar
Een zandstorm aan kritiek.
Voor de Battlefield 2042 review is veteraan Yvo gemobiliseerd om met scherp te schieten op het nieuwste deel van een van zijn favoriete gameseries.
Een piloot die in blinde paniek uit een neerstortende Apache-helikopter springt; tientallen voetsoldaten die moedig een control point bestormen; een heftige zandstorm die de Qatarese hoofdstad Doha in een zandbak verandert. De eerste matches in Battlefield 2042 leggen direct de klemtoon op de hoeksteen van de serie: grootschalige oorlogvoering. Hoewel DICE die ervaring in eerste instantie als vanouds neerzet, slaagt de ontwikkelaar er niet altijd in de overtreffende trap van eerdere games uit de serie te vinden.
Na twee historische uitstapjes voelt de setting in de nabije toekomst als een warm bad. Klimaatverandering, staatloosheid en schaarse grondstoffen zijn de ideale ingrediënten voor een nieuwe cocktail van geweld met de Russen en Amerikanen als agressors. Op de slagvelden in 2042 vind je geen geen mechs, laserwapens en andere toekomstmuziek, maar wel recon drones en autonome robothonden. De makers overdrijven echter niet met het geavanceerde wapentuig. Daardoor krijg je een prima schets van de sfeer van Battlefield 4 in een postmodern jasje.
Om Battlefield 2042 duidelijk van zijn voorgangers te onderscheiden heeft DICE op het vlak van gameplay enkele aanpassingen doorgevoerd die nochtans niet lekker uit de verf komen. Zo tonen de scoreboards alleen de rangschikking van squads, met wat ruimte voor summiere statistieken binnen je eigen team. Basale info over kills, deaths en ranks van het gros van de spelers schittert door afwezigheid. Na afloop van de match worden wel enkele topspelers in het zonnetje gezet, maar dat levert regelmatig gefronste wenkbrauwen op wanneer bijvoorbeeld een speler met een drietal tankreparaties die eer krijgt. Er is op die manier geen materiaal om jezelf met andere spelers te meten of een overwinning nog zoeter te laten smaken. Een onverklaarbare aanpassing van de Zweedse studio.
Er zijn nog heel wat meer storende randzaken. De arbitraire registratie van je kogels als treffers of het ontbreken van een in-game voicechat, om maar wat voorbeelden te geven. Of sputterende framerates en rubber banding, om het meer in de performancehoek te zoeken. Om over exploits zoals op daken scheurende hovercrafts nog maar te zwijgen. Het is allemaal niet aan een stuk door kommer en kwel, maar de opeenstapeling van kleine irritaties bederft wel het speelplezier.
Ook de keuze voor Specialists pakt in de praktijk ongelukkig uit. DICE heeft het klassieke klassensysteem namelijk op de schop gegooid en daarvoor in de plaats deze hero-achtige soldaten met unieke vaardigheden in het leven geroepen. Je bent als Specialist helemaal vrij om je loadout naar wens aan te passen. Wat kun je echter van een medespeler verwachten die als de offensief ingestelde Sundance met een sniper rifle en repair tool speelt? Iemand die druk zet, tegelijkertijd op de achtergrond blijft en ook nog eens voertuigen repareert? De keerzijde van de vrijheid is het vervagen van rolverdelingen binnen een squad. Je neigt meer dan voorheen te kiezen voor wat jezelf het beste helpt in plaats van voor wat het team nodig heeft. Dat botst met de squadformule van Battlefield, en staat bovendien haaks op het maskeren van individuele prestaties zoals eerder omschreven.
Een ander heikel punt in Battlefield 2042 zijn de maps. Die mogen voor de All-Out Warfare dan wel 128 spelers huisvesten en indrukwekkend groot zijn, de meeste missen alsnog karakter. Elke map bevat weliswaar een aantal interessante knelpunten waar spelers elkaar met kogels, granaten en raketten bestoken. Alles daartussenin is echter bezaaid met zand, containers, sneeuw en andere saaie mapvulling. Het gevoel van een verzameling van minimaps gebundeld in een grote map bekruipt je al snel. Een stuk imposanter zijn de hovercraft opslurpende tornado's, maar door hun regelmatige vertoning verandert sensatie al snel in verzadiging. Het ontbreekt deze BF-editie simpelweg aan iconische mappen zoals Siege of Shanghai of Operation Locker. De mappen zijn groot, maar niet groots.
Een stuk geslaagder is Hazard Zone, dat naast het gerenommeerde Conquest en Breakthrough een prima debuut maakt. De PvPvE-modus is vergelijkbaar met Escape From Tarkov en Hunt: Showdown, inclusief de spanning die dat met zich meebrengt. In squads van vier ga je op zoek naar Data Drives die je alleen op twee extractions points in een overwinning kunt omzetten. Of je stapt als een sluwe vos met de buit van een ander in het vliegtuig, dat kan natuurlijk ook. Hoewel je via verworven Uplinks gesneuvelde teamgenoten kunt terughalen, is doodgaan direct voelbaar voor de rest van het team. Ook de rolverdeling van de verschillende Specialists komt in deze modus veel beter tot zijn recht. Hazard Zone stelt dus hoge eisen aan je manier van spelen. De onvergetelijke momenten waarbij je met samengeknepen billen heelhuids het strijdtoneel verlaat, zijn echter de inspanningen meer dan waard.
Dé reddingsboei van Battlefield 2042 op lange termijn lijkt Battlefield Portal. Via een browser-based builder maakt de community eigen multiplayermodi waarbij het opgepoetste content uit enkele eerdere Battlefield-games gebruikt. Tussen het gros van kansloze 'XP farms' vind je al snel enkele pareltjes. Zo presenteren creatieve bouwers in de eerste week na de lancering bijvoorbeeld Hardcore Conquest, Gun Game en Zombie Apocalypse, maar bovendien in verschillende smaken. Gelijktijdig poppen steeds meer bedrijvige Discord-groepen op. Portal is vooralsnog een ruwe diamant die valt of staat bij de community, maar de eerste tekenen van leven zijn hoopvol voor een mooie toekomst.
Met de welkome quasifuturistische setting, het zenuwslopende Hazard Zone en het immense potentieel van Battlefield Portal toont Battlefield 2042 glimpen van grootsheid. Toch is de game dankzij een waslijst aan irritante randzaken daar nog lang niet. Ongelukkige gameplaykeuzes kunnen getweakt worden en kinderziektes zijn meestal binnen een paar patches verholpen. Van een oudgediende als DICE mag je echter meer verwachten. Deze slag is verre van verloren, maar er is nog veel post-launchwerk te verzetten om de game overtuigend gevechtsklaar te krijgen.
Voor de Battlefield 2042 review speelde Yvo op de pc.