Battlefield Hardline review
Hard vanbuiten, zacht vanbinnen.
Freeze, MPD! Ik toon mijn insigne en richt vervolgens mijn wapen op twee gewapende gangsters. Ze leggen voorzichtig hun schietijzers op de grond. De handjes gaan braaf de lucht in, maar ik vertrouw ze voor geen meter. De eerste crimineel werk ik dan ook niet bepaald zachtjes naar de grond, om hem vervolgens in de boeien te slaan. Ook bajesklant nummer twee voorzie ik van twee stuks glimmend metaal om zijn polsen. Het tuig is nu klaar voor een langdurig verblijf in de bak. Opgeruimd staat netjes. Oh ja, doe de groeten aan Bubba.
In een oorlogssituatie had ik de bovenstaande heren zonder genade in twee lijkzakken naar huis gestuurd. In de nieuwe 'agenten en boeven'-setting van Battlefield Hardline verdien je echter extra punten wanneer je criminelen op een niet-dodelijke manier uitschakelt. Sla ze in de boeien, mep ze neer of trek je taser. Het nodige sluip- en speurwerk hoort eveneens bij het takenpakket. Zoals het een echte agent betaamt dus, hoewel schieten uiteraard ook toegelaten is. De nieuwe setting zorgt direct voor nieuw elan in de over het algemeen oppervlakkige singleplayermodus van de game.
Dat is ook te zien in de gelikte presentatie van de campagne. Het verhaal is in tien episodes opgedeeld, waarin je je als rechercheur Mendoza in het grijze gebied van de wet bevindt. De makers hebben zich door prominente politieseries laten beïnvloeden. Nieuwe afleveringen worden ingeleid met een 'Previously on Battlefield Hardline', terwijl aan het einde van je speelsessie een 'Next on Battlefield Hardline'-teaser niet ontbreekt. Ook is er een blik met bekende acteurs opengetrokken om de personages meer diepgang te geven. Verwacht overigens geen Emmy Award-waardig plot, maar afgezien daarvan is de campagne in Battlefield Hardline eindelijk meer dan een veredelde tutorial.
Toch zijn er een paar schoonheidsfoutjes. Vijanden laten zich over het algemeen zonder slag of stoot arresteren. Zelfs wanneer je iemand in de boeien slaat en je met je rug naar zijn compagnon komt te staan. Geen probleem, die wacht keurig zijn beurt af om ook ingerekend te worden. Van gewapende drugsdealers en moordenaars verwacht je dan ook iets meer tegenstand. Wanneer de boel echter escaleert, rennen ze als niet al te snuggere lemmings naar één plek en schiet je ze aan de lopende band neer. Tot zover het discrete politiewerk.
Maar hoe sijpelt het politiethema door in de multiplayer? Voertuigen hebben in deze setting een andere rol. Een bankberover scheert immers niet met Mach 2 in zijn straaljager over de map heen, en een politieagent gebruikt evenmin een tank om een bank binnen te rijden. Een tank of een straaljager kom je in Battlefield Hardline dan ook niet tegen. Los van hier en daar een boordkanon dienen de wagens, motoren, helikopters en boten louter als vervoermiddel. Het draait dan ook meer om de snelheid van spelers dan om grof geschut van legervoertuigen.
Dat komt het meest pertinent terug in twee nieuwe modi. Bekend met Counter-Strike? In Rescue vindt een gijzeling plaats, terwijl in Crosshair een VIP beschermd moet worden. Kleine mappen, geen respawns, vijf tegen vijf spelers en afwezigheid van voertuigen... En dat in een hogere versnelling dan de voorgaande games uit de serie. Het is een voor Battlefield-begrippen onorthodoxe manier van spelen, die vooral competitieve spelers moet aanspreken.
Als je naar de grootschalige veldslagen hunkert die de Battlefield-serie hebben grootgemaakt, kom je van een koude kermis thuis. In het multiplayeraanbod zijn alleen de klassieker Team Deathmatch en paradepaardje Conquest aan de grote voorjaarsschoonmaak van Visceral Games ontkomen. Deze komen mede door de relatief kleine mappen niet uit de verf. De Normandische stranden en Russische toendra's uit de voorgaande delen vormen voor 64 spelers dan ook een beter strijdtoneel dan de Hollywood Hills. Daarnaast is Team Deathmatch met de voorspelbare spawnplekken de natte droom van campende spawnkillers en daardoor een ontzettende aanfluiting.
Het politiethema overtuigt dan ook meer in de overige modi. Denk daarbij aan voorbij vliegende bolides met bewapende bijrijders die uit de ramen leunen, terwijl 'whoop whoop it's da sound of da police' uit de speakers galmt. Hotwire is dan weer een kolderieke mobiele Conquest, maar heeft door het gebrek aan tactisch vernuft een beperkte houdbaarheidsdatum. Heist en Blood Money hebben daarentegen wat meer diepgang. Beide fracties strijden om het stelen of veiligstellen van een lading met geld. Het zorgt voor intense shootouts en creatieve ontsnappingsroutes, waarbij samenwerking een cruciale rol speelt.
In die teamplay staan nog steeds de verschillende klassen centraal. De traditionele Assault, Support, Engineer en Recon zijn in Battlefield Hardline vervangen door de Operator, Mechanic, Enforcer en Professional. Hoewel de klassen een andere naam hebben, is de invulling daarvan in grote lijnen hetzelfde. Wapen-upgrades en boosts krijg je nog steeds door middel van battlepacks, maar wapens en gadgets speel je dit keer vrij door geld te spenderen dat je in-game verdient. Ga je direct voor de grappling hook als extra gadget of bijt je even door voor een M16? Met je zuurverdiende centjes stel je een stuk doelbewuster je favoriete loadout samen.
Agenten versus criminelen. Het zorgt bij de bekendmaking van Battlefield Hardline voor de nodige gefronste wenkbrauwen. Met een alternatieve setting, aantrekkelijkere campagne en nieuwe online modi is Visceral Games' gewaagde uitstapje meer dan een Battlefield 4.5. Het is echter teleurstellend dat de nieuwe opzet niet slaagt in de grootschalige online veldslagen die de Battlefield-serie immers hebben grootgemaakt. Battlefield Hardline is verfrissend en vermakelijk, maar nergens baanbrekend.