Biomutant review - Vlees noch vis
Het leven vindt altijd een weg.
Voor deze Biomutant review verkende Michiel de postapocayptische wereld van ontwikkelaar Experiment 101 met zijn trouwe shotgun, gasmasker en... een wc-borstel?
Openwereldgames hebben de afgelopen jaren een enorme evolutie ondergaan. Vroeger overlaadden die games je vooral met fillercontent, waardoor de map vaak deed denken aan een boodschappenlijstje waar je dwangmatig elk icoontje probeerde af te vinken. Games als The Legend of Zelda: Breath of the Wild zijn het startpunt geweest voor een heel nieuwe filosofie. Vandaag proberen dergelijke games je eerder op natuurlijke wijze richting de volgende locatie of activiteit te zuigen met betoverende landschappen en opvallende herkenningspunten. Ook Biomutant volgt die nieuwe stroom en biedt een unieke open wereld waarin je initieel elke uithoek wilt verkennen. Althans tot blijkt dat er bijzonder weinig variatie in de gameplay zit.
Je avontuur begint nochtans veelbelovend, want de wereld van ontwikkelaar Experiment 101 bulkt van de creativiteit. Biomutant speelt zich af in een postapocalyptische setting waarin gemuteerde dieren het voor het zeggen hebben. Na een korte tutorial krijg je meteen alle vrijheid om die wereld te verkennen. Harde barrières zijn er daarbij niet. Enkel de moeilijkste gebieden - met uiteraard de beste beloningen - kun je pas langdurig betreden met de nodige bescherming tegen bijvoorbeeld hitte of radioactiviteit. Je krijgt dus alle vrijheid om een wereld te verkennen waarin industrie en vergane glorie worden afgewisseld met plekken waar de natuur stilaan herstelt en weer oprukt.
Ook de personages in de game getuigen van diezelfde vindingrijkheid. In de 'character creator' pas je je eigen harige vechter naar believen aan. De keuze voor een meer op magie of mêlee gebaseerd personage heeft bovendien een enorme impact op je uiterlijk. Het is dus perfect mogelijk om een hilarisch gespierde haarbal te maken. Ook wanneer je nieuwe vrienden of vijanden ontmoet, is een glimlach nooit veraf. Zelfs de gevaarlijkste vijanden weten je te charmeren wanneer ze je met een uit een oude toiletpot gebricoleerd wapen te lijf gaan. Reken daar nog bij dat de game er zelfs op een intussen gedateerde pc fantastisch uitziet, en je weet dat ontwikkelaar Experiment 101 op grafisch vlak een indrukwekkende prestatie levert.
De problemen van Biomutant situeren zich dan ook eerder op het vlak van gameplay. Bij de start van je avontuur overrompelt de game je met tal van mechanics en systemen, maar al snel blijkt dat die de nodige diepgang missen. Zo zijn er tal van opties om je gear te upgraden. En als je huidige wapens niet aan je wensen voldoen, bouw je met wat gevonden schroot eenvoudigweg iets volledig nieuws. Het is dan ook een kwestie van tijd alvorens je de vijand bestrijdt met iets wat verdacht veel op een tennisracket of wc-borstel lijkt. Al snel blijkt echter dat al die verschillende upgrademogelijkheden relatief weinig impact hebben op je speelstijl. Upgrades beperken zich immers tot extra schade of wat extra kans op een critical hit, zonder echt interessante nieuwe mechanics te introduceren. De enige belangrijke keuze is dan ook die voor een op mêlee, ranged of magic gebaseerde vechtstijl. Eenmaal die keuze is gemaakt, verandert er nog weinig.
Ook het moraliteitssysteem mist de nodige diepgang. Tijdens conversaties krijg je bijvoorbeeld regelmatig de keuze tussen een 'goede' of 'kwade' optie, maar de dialogen zijn zo nonsensicaal en de dilemma's zo geforceerd, dat je nooit echt meeleeft met het verhaal zelf. De enige reden om als een goed of kwaad personage te spelen, is dan ook voor de extra magische krachten die daarmee gepaard gaan. Hetzelfde geldt voor het kiezen van een tribe. In de wereld van Biomutant strijden zes verschillende stammen tegen elkaar. Sommige willen de wereld redden en de tribes verenigen, andere wentelen zich in fatalisme en zien die wereld liefst zo snel mogelijk vergaan. Hoewel de keuze voor een bepaalde tribe een grote impact heeft op het einde van de game, is de ongenuanceerde keuze tussen zo'n twee extreme visies vooral enorm knullig en karikaturaal.
Bovendien biedt die intrigerende open wereld uiteindelijk weinig variatie in gameplay. Het verkennen van een nieuwe locatie beperkt zich telkens tot hetzelfde scenario. Nadat je de aanwezige vijanden hebt verslagen, is het vooral een kwestie van minutieus elke vierkante centimeter te verkennen op zoek naar nieuwe wapens en andere gear. Zoals eerder aangehaald, hebben upgrades echter weinig impact op je speelstijl, waardoor het hele aspect van locaties 'scavengen' dan ook snel gaat vervelen. Ook de puzzels die je tussendoor oplost, gaan al snel irriteren. Letterlijk elke puzzel die je tijdens de eerste paar uur vindt, volgt immers exact hetzelfde principe. Daardoor wordt het verkennen van de wereld dan ook eerder een last dan een lust.
Door dat gebrek aan variatie komt ook het vechten niet helemaal tot zijn recht, hoewel dat ongetwijfeld het hoogtepunt van de gameplay is. Je harige vechter rolt responsief over het slagveld en bestookt zijn vijanden met een combinatie van magische, directe en afstandsaanvallen. Dat alles gaat gepaard met cinematische vertragingen en een cartooneske stijl waarbij tekstballonnetjes voor de nodige sfeer zorgen. Het enige noemenswaardige minpunt aan de combat is dat vijanden bij momenten net iets te 'bulletspongy' zijn, maar dat doet weinig afbreuk aan de meer dan solide basisgameplay.
Biomutant laat je uiteindelijk achter met heel gemengde gevoelens. Experiment 101 imponeert in zijn debuutgame met een intrigerende wereld die bulkt van de charme. Ook het vechtsysteem geeft veel andere games het nakijken. De keuze voor een open wereld doet Biomutant echter de das om. De ontwikkelaar slaagt er immers niet in om die op te vullen met voldoende gevarieerde activiteiten, en ook de vele systemen en mechanics missen de nodige diepgang. Daardoor komen uiteindelijk ook de positieve elementen te weinig tot hun recht. Biomutant is een intrigerende mutatie van openwereldgames, maar blijkt uiteindelijk vlees noch vis.
De Biomutant review van Michiel gebeurde op de pc. De game is vanaf 25 mei beschikbaar voor pc, PlayStation 4, PlayStation 5, Xbox One en Xbox Series X/S.