BioShock 2 (hands-on)

Ik vraag me af wat Jules Verne gevonden zou hebben van BioShock, mocht de man nog in leven zijn. Iedereen die nu de wenkbrauwen fronst heeft duidelijk nog nooit gehoord van het boek 'Twenty Thousand Leagues Under The Seas', waarin Verne ons meeneemt op een onderzeese tocht vol avontuur. Er zijn enkele frappante gelijkenissen tussen het werk van de auteur en het befaamde spel uit 2007 gemaakt door de bollebozen bij 2K, maar ik wil het vooral hebben over gevoel dat beide werken bij mij wisten op te wekken. Het is moeilijk te beschrijven, maar wanneer ik terugdenk aan één van deze twee kunstwerken voel ik vlinders in mijn maag rondfladderen. Vlinders die weten dat, als ik aan de drang toegeef om opnieuw op avontuur te vertrekke, ik enkele prachtige uren tegemoet ga vol met gebeurtenissen waarvan ik eigenlijk al wist dat ze gingen komen. Dat vind ik helemaal niet erg, want zowel Twenty Thousand Leagues Under The Seas als BioShock voelt telkens weer als een warm deken aan waaronder ik graag vertoef in een gemakkelijk zetel.

Ergens was ik daardoor ook blij dat BioShock 2 niet zo heel veel vernieuwing lijkt te brengen ten opzichte van zijn voorganger. De game steunt nog steeds voor het overgrote merendeel op allerlei visuele trucjes die op subtiele wijze sferen en gemoedstoestanden bij de speler opwekken. Toen het origineel twee jaar terug op de markt verscheen wist de ontwikkelaar ons letterlijk uit onze stoel te blazen door de grafische pracht van Rapture. We zijn nu tweeënhalf jaar later en 2K lijkt nog steeds vast te klampen aan een grotendeels gelijkaardige engine die de bekende beeldkwaliteit tot de oppervlakte laat komen. We willen hiermee niet zeggen dat het spel er lelijk uitziet – zo meteen meer uitleg daarover - maar hier en daar merk je toch wel wat ruwe kantjes. We houden echter in het achterhoofd dat we aan de slag gingen met een previewversie die niet instaat voor het finale product.

We maken ons echter niet veel zorgen rond het audiovisuele van BioShock 2. Tijdens onze speelsessie droop de sfeer alweer met liters van het scherm, en dat is veel belangrijker dan haarscherpe textures of een triljoen polygonen per personage. 2K is werkelijk een meester geworden in het neerzetten van de juiste ondertoon sinds het BioShock uitbracht, en in deeltje twee is dat niet anders. Licht dat subtiel door de ramen van het onderzeese Rapture stroomt, waterdruppels die griezelig realistisch van het plafond in een waterplas vallen en de met art deco overgoten kamers en vertrekken, het is allemaal weer van de partij. Fans van het eerste uur zullen zich onmiddellijk weer op hun plaats voelen in het koninkrijk van Andrew Ryan...alhoewel?

De gebeurtenissen in BioShock 2 vinden tien jaar na het origineel plaats. Dat Rapture en alles wat daaraan verbonden is rimpels begint te vertonen merk je overigens al meteen aan het overwoekerde logo van het spel. Wie bekend is met de reeds gevestigde verhaallijn zal ongetwijfeld wel weten hoe de vork in de steel zit, en mocht dat niet zo zijn...dan moet je verplicht deeltje één in huis halen. Tijdens onze speelsessie hebben we meermaals zitten hengelen naar wat informatie over de verhaallijn van deeltje twee, maar men wou daaromtrent opvallend weinig kwijt. Dat we deze keer in de huid kruipen van een Big Daddy weet ongeveer iedereen wel, maar hoe zit het met de ondersteunende personages? Een niet onbelangrijke vraag gezien in het eerste deel mensen als Atlas, Fontaine en Tenenbaum een niet te onderschatten rol speelden om de speler te betrekken bij hetgeen hij deed. Wat gebeurde er in de voorbije tien jaar met deze karakters, en hebben ze nog een rol te vervullen in deeltje twee?

Zonder al teveel te verklappen – en we zouden het ook niet kunnen mochten we willen – zien we enkele bekende gezichten terugkeren, de een al op een originelere manier dan de ander. Wie dacht verlost te zijn van de dubbelzinnige Ryan zit bijvoorbeeld helemaal helemaal fout. Inderdaad, de man (let op voor de spoiler) maak je in het eerste deel eigenhandig van kant, maar toch keert de bezieler van Rapture meermaals terug in BioShock 2. Zo was het level waarmee wij aan de slag gingen voor een groot stuk een eerbetoon aan de eigenzinnige man, al gaan we niet uit de doeken doen hoe 2K dit precies tot uiting brengt. Maak je echter op voor een opmerkelijke rit doorheen memory lane.

Natuurlijk zijn er ook nieuwe personages, en bij elke gelegenheid dat we BioShock 2 mogen aanschouwen wordt hun rol duidelijker...en tegelijk ook mysterieuzer. Zo is er Sophia Lamb, een vrouw die heel wat afweet van de menselijke psyche. Zij lijkt de rol van Ryan overgenomen te hebben als leidster van Rapture, al is er achter de schermen veel meer aan de hand. Lamb is namelijk nauw verbonden met Eleanor, de allereerste Little Sister die succesvol een band schepte met een Big Daddy. Eleanor lijkt eveneens de originele Big Sister te zijn, al zijn er ondertussen meerdere vrouwelijke varianten van de Big Daddy te vinden in Rapture. Er is ook nog Sinclair, een op het eerste gezicht nobele helper die je waardevolle tips geeft over alles wat er in Rapture gaande is, en was. De relatie tussen Lamb en Sinclair is niet bepaald liefdevol, al weten we niet hoe dat komt. De rol van Father Wales is zo mogelijk nog mysterieuzer, terwijl we tijdens onze speelsessie meermaals tekenen van zijn aanwezigheid zijn tegengekomen.