BioShock 2

In 2007 mochten we voor het eerst kennis maken met Rapture. Het was een gigantische stad die ene toen nog onbekende Andrew Ryan op de bodem van de oceaan had gesticht om de maatschappij en het establishment op het droge te ontvluchten. Samen met hem gingen een heleboel andere gelijkgezinden mee richting Ryan zijn persoonlijke Atlantis, om daar een nieuw leven te beginnen. Vaarwel corruptie, belastingen en onnozele verplichting! Het klinkt als een utopische gedachte, en doorheen het originele BioShock leer je dan ook dat zulke ideeën simpelweg de blauwdruk zijn voor een hoop problemen.

De motieven van Andrew Ryan bleken niet helemaal loepzuiver te zijn, om nog maar te zwijgen over de plannen die in het hoofd van nu beroemde personages als Frank Fontaine, Dr. Steinman en de tragische Sander Cohen aan het borrelen waren. In 2007 ontdekten we Rapture, en we lieten het verrottende imperium aan het einde van de rit achter ons om ons leven aan wal weer verder te zetten...of dat dachten we toch. Rapture is namelijk helemaal terug in BioShock 2. Andrew Ryan is verleden tijd, de bende van Atlas is verdwenen en de woorden “would you kindly” zijn afkomstig uit vervlogen tijden.

Tien vervlogen jaren om precies te zijn, een periode die lang genoeg was om de opkomst van een nieuwe heerser voor te bereiden. Maak kennis met Sofia Lamb, een vrouw die de menselijke psyche als de binnenkant van haar broekzak kent en lijnrecht tegenover de overtuigingen van Andrew Ryan staat. Dat laatste zorgt voor een interessant uitgangspunt. Ryan, een aanhanger van 'Het Objectivisme', geloofde dat mensen die anderen gebruikten om verder te komen in het leven “parasieten” waren. Lamb daarentegen – als ware altruïst - wil niets liever dan alle inwoners van Rapture samen te laten werken. Belangrijker dan dat alles is misschien nog de aanwezigheid van Eleanor Lamb, de dochter van Sofia die de geschiedenis inging als de eerste Little Sister die succesvol verbonden werd aan een Big Daddy. Jij speelt die ene Big Daddy – codenaam Delta – en het is je taak om Eleanor op te sporen in het lekkende, natte en muf ruikende Rapture.

We winden er geen doekjes om dat de grootste reden om het originele BioShock te spelen de sublieme verhaallijn was. Ontwikkelaar 2K wist drie jaar geleden een haast literaire parel af te leveren, vol met interessante personages en een zelden geziene dosis maatschappijkritiek. In het tweede deel is dit niet anders. Je ontmoet Father Whales, een vroegere architect die nu de leider van een extreme cultus geworden is, leert Augustus Sinclair – een behulpzame, maar mysterieuze man – kennen en loopt – hetzij niet letterlijk – enkele oude bekenden tegen het lijf die fans van het eerste deel zich zeker nog zullen herinneren. Opnieuw leer je al deze mensen vooral kennen door naar de bekende audio diaries te luisteren, en dat is helemaal niet erg. Elk personage heeft een geloofwaardige achtergrond vol met details die al dan niet verbonden zijn aan de evolutie die Rapture doorheen de jaren heeft doorgemaakt. Haast nooit krijg je het gevoel dat je naar een nutteloze dialoog zit te luisten. Het verhaal is met zoveel zorgvuldigheid geschapen dat je niet anders kunt dan je oren de kost te geven.

Ook je ogen hebben zelden te klagen. BioShock 2 mag technisch gezien dan wel niet de meest revolutionaire game zijn van het moment, de jongens en meisjes bij 2K weten potverdomme als de beste hoe ze sfeer moeten scheppen. Licht-en watereffecten spatten als het ware van je scherm, en dat merk je vooral wanneer je als Big Daddy deze keer ook de omgeving buiten Rapture mag gaan verkennen. Nouja, verkennen, BioShock 2 blijft over de hele lijn naar goede gewoonte een redelijk lineaire game Fel oplichtende koraalriffen, lichtweerkaatsende platvissen en op de achtegrond een veelheid aan prachtig vormgegeven gebouwen: alles voelt magisch aan. Ook de kwaliteit van het geluid is er ten opzichte van het origineel op vooruitgegaan. Vallende druppels op de helm van project Delta doen ons denken aan een regenachtige herfstdag, en het gekrijs van een Big Sister doet nu nog steeds rillingen over onze ruggengraat lopen.

Een Big Sister zeg je? Inderdaad, in BioShock 2 maak je kennis met een gloednieuwe vijand, en dat zul je geweten hebben. De Big Sister is een variant van de Big Daddy, alleen is deze vrouwelijke vorm een stuk sneller, gemener en angstaanjagender dan haar logge compagnon. Wanneer je de skeletachtige dame voor het eerst tegen het lijf loopt weet je meteen dat het menens is. Niet alleen kan ze vuurballen afschieten, ze gebruikt ook objecten in de omgeving om deze richting de speler te gooien. Het vergt een dosis doorzettingsvermogen om een Big Sister tegen de grond te krijgen, maar gelukkig heeft project Delta toegang tot een arsenaal aan knaltuig en – uiteraard – de terugkerende Plasmids.

Laten we beginnen met de wapens. Een aantal ken je nog uit het vorige deel, zoals het machinegeweer, de shotgun en de raketlanceerder, maar er zijn ook enkele nieuwe toevoegingen. Zo krijg je wat verder tijdens je reis doorheen Rapture de toegang tot een Spear Gun waarmee je je vijanden smakelijk tegen de muur kunt spiezen. En wat zou een Big Daddy zijn zonder een eigen drilboor? Met dit gruwelijke stukje hardware mag je al meteen vanaf het begin aan de slag, en dat zullen de Splicers geweten hebben. Ook de Hack Tool – win de controle over turrets en camera's van op een afstand – en een vernieuwde camera zijn van de partij. Vooral die laatste valt op doordat je niet meer zoals in deeltje één gewoon keer op keer dezelfde foto kan nemen om de zwakke punten van de vijand bloot te leggen. Deze keer film je je tegenstander en moet je telkens opnieuw andere manieren vinden om researchpunten te verdienen. Bovendien bekom je nu ook leuke beloningen wanneer je je onderzoek grondig doet, en dat in de vorm van nieuwe Tonics.