Blackguards preview
Hexagoon in fantasieland.
De regelmatige zeshoek, de favoriete vorm van turn-based strategy fans. Ook bij Daedalic Entertainment, bekend van adventure games zoals Deponia en Night of the Rabbit, hebben ze een stiekeme voorliefde voor de hexagoon. Met Blackguards brengt het team een eigen versie van de klassieke turn-based RPG.
De groep personages die je leidt bestaat niet uit brave helden, maar onder meer wel uit een chauvinistische moordenaar en een brandstichtende dwerg. De game speelt zich af in het fantasie-universum van 'The Dark Eye,' wat resulteert in een donkerder verhaal dan de doorsnee RPG. De eerste hoofdstukken zijn alvast te koop op Steam als onderdeel van het Early Access-programma.
Blackguards begint heel klassiek met een vermoorde prinses en valse beschuldigingen, en voor je het weet wordt je hoofdpersonage gemarteld zonder een duidelijke reden. Wat volgt is een ontspanningstruc uit de gevangenis, waarbij je onderweg je lot verbindt met dat van andere criminelen. Samen proberen jullie uit de handen van de wet te blijven en het mysterie van de moord op de te lossen.
Het is echter niet dit verhaal dat tijdens het spelen van de eerste twee aktes van Blackguards de show steelt, maar wel de tactische gameplay. Wie dacht dat een ontwikkelaar van klassieke adventure games niet in staat is om een diepgaande en tactische RPG te ontwikkelen, zit er grondig naast.
De manieren waarop je de leden van je party kan uitrusten en aanpassen zijn erg uitgebreid en diepgaand. Naast de klassieke attributen zoals bijvoorbeeld kracht of behendigheid beschikt elk wapentype over zijn eigen skilltree en kies je uit talrijke actieve en passieve skills. Dit voelt aanvankelijk wat overweldigend aan waardoor je echt de tijd moet nemen de vele menu's uit te pluizen.
In de bètaversie ontbreekt nog een duidelijke tutorial die al deze systemen voldoende uitlegt, maar het potentieel is al duidelijk te zien. Zo maak je bijvoorbeeld van de protagonist een agressieve maniak die gespecialiseerd is in het zwaaien met gigantische zwaarden, of van de dwerg een defensieve tank met knuppel en schild.
Het spel gebruikt de regelset van het Duitse The Dark Eye-rollenspel (zie sidebar), hier en daar aangepast om te werken in een videogame. Opvallend is bijvoorbeeld de manier waarop je je wapentalenten kan beheren: niet alleen kan je punten investeren in je talent met een bepaald soort wapen, je kan ook kiezen of je dit wapen eerder agressief of defensief hanteert.
Dit soort flexibiliteit is een constant thema in de manier waarop je jouw personages hun talenten vormgeeft. Een persoonlijke favoriet is bijvoorbeeld de passieve skill “Streetwise” waarbij je in stedelijke omgevingen niet alleen verder beweegt, maar ook de kosten van het slapen in een herberg verlaagt. Aan het einde van elk gevecht of queeste krijg je een aantal ervaringspunten die je vrij kan investeren. De game laat je volledig vrij om te sparen voor die ene krachtige spreuk of om op goed geluk wat punten in het rond te strooien.
Al dit wikken en wegen van ervaringspunten heeft natuurlijk als doel om de talrijke gevechten in jouw voordeel te beslechten. Daedalic Entertainment belooft dat het complete spel rond de 200 gevarieerde vechtscenario's biedt. Deze vinden niet willekeurig plaats, maar zijn stuk voor ontworpen met hun eigen specifieke features. Interactie met de omgeving is erg belangrijk en kan gebruikt worden om het tij in een gevecht te keren. Houten beschuttingen kan je opblazen met een vuurspreuk en vijanden kunnen in drijfzand gelokt worden.
De gevechten in de bèta versie vertonen alvast een grote mate aan diversiteit. Er wordt veel afgewisseld tussen verschillende soorten vijanden, elk met hun eigen tactieken en vaardigheden. Vaak hebben de scenario's hun eigen sub-objectieven, die je dwingen om jouw vertrouwde strategieën om te gooien.
Zo moet je in één bepaalde situatie een stadspoort verdedigen. Op het eerste zicht leek dit een eitje voor mijn goed uitgebalanceerd team met één centrale schadespons om achter te schuilen. De twist is echter dat tegelijk ook onschuldige burgers de stad willen binnenvluchten, waardoor ingraven aan de stadspoort de dood van deze arme zielen zou betekenen.
Improvisatie was dus noodzakelijk en al snel was mijn anders zo timide wizard een dolk in de ribben van mijn vijanden aan het planten, terwijl de ranger ze in haar vallen probeerde te lokken. Om de uitdagingen tot een goed einde te brengen, is dus eerder creativiteit en aanpassingsvermogen nodig dan het uitvoeren van een ingestudeerd nummertje.
Deze focus op het ontwikkelen van boeiende tactische gameplay lijkt voorlopig echter ten koste te gaan van de presentatie. Het spel oogt mooi, met leuke en gevarieerde omgevingen en lichteffecten, maar is zeker geen technische hoogvlieger. Buiten de vechtscenario's kan het spel het best worden vergeleken met een point-and-click adventure. De verschillende plaatsen die je bezoekt, zijn niet meer dan geanimeerde en klikbare plaatjes.
Het grotendeels lineaire verhaal wordt tussen de gevechten door verteld in statische ingame cutscenes, ondersteund door amusante dialogen en stemacteurs. Het is duidelijk dat Daedalic Entertainment het grootste deel van hun ontwikkelingsbudget tot nu toe aan inhoud in plaats van vorm spendeerde. Ze hebben nog enkele maanden de tijd om dit aspect van het spel op te poetsen.
Begin 2014 verschijnt een afgewerkte versie van Blackguards. Het spel heeft nu alvast het potentieel om één van de betere turn-based strategie spellen te worden van dit post-X-COM tijdperk. Ondergetekende kijkt er alvast naar uit om de beloofde 40 uur van m'n leven te verliezen in overpeinzingen over ervaringspunten en mijn volgende zet.