Bloody Good Time

De multiplayer-FPS Bloody Good Time kan je sinds kort downloaden voor amper 400 Microsoft Points via Xbox Live of voor 4,99 euro via Steam. Nog nooit van gehoord? Het is nochtans de spirituele opvolger van The Ship uit 2007. Wat zeg je? Ook nog nooit van gehoord? Euhm, ok... Dan is dit je kans om daar iets aan te doen, want we zullen trachten om de inhoud van diens opvolger hieronder zo goed mogelijk uit de doeken te doen!

Denk je bij het horen van 'multiplayer-FPS' onmiddellijk aan Call of Duty en konsoorten? Gooi dan bij deze alles wat je weet over die spellen overboord, want Bloody Good Time is op z'n minst uniek te noemen. Het begint al met de verhaallijn. Nu ja, spelconcept eigenlijk, want van een verhaal is niet echt sprake. Het uitgangspunt is dat onder het alziend oog van een geschifte filmregisseur verschillende acteurs elkaar te lijf gaan op de meest bizarre wijzen. That's about it.

Je kruipt in de huid van één van die acteurs, en de bedoeling is om zoveel mogelijk sterren te verdienen door collega's van het leven te beroven. Elke ronde (of scène in dit geval) verschijnt er een nieuwe lijst met wapens waarop je kunt zien welke je moet gebruiken om de meeste punten binnen te rijven. Je start zonder wapens, maar in de spelwereld liggen er heel wat verspreid die je kunt gaan opzoeken aangezien ze allemaal aangeduid worden op een minimap. In het begin van een match moet je meestal toch nog een tijdje wachten vooraleer iedereen succesvol deelneemt aan het spel, dus dat is een uitstekende gelegenheid om shitloads aan wapens te gaan hamsteren.

Met shitloads bedoelen we trouwens écht shitloads. Katana's, kruisbogen, spuitjes, verdovingspistolen, snipers, molotov cocktails, van op afstand bestuurbare robotratten, vlammenwerpers, baseballbats, messen, bijlen, machinegeweren, mijnen. En dan zijn we er zelfs nog een aantal vergeten. Geen probleem wat variatie betreft dus, het is enkel jammer dat het met de meeste wapens alles behalve makkelijk is om deftig te mikken.

Naast de wapens kan je ook nog een reeks gadgets downloaden om vijanden het leven zuur te maken. Als je dacht dat sommige wapens al bizar waren, hou je bij deze dan maar goed vast. Wat dacht je van een poederdoos die eens op de grond verdovende stofdeeltjes vrijlaat, een lijmgeweer dat doorgangen verspert, een schaap dat muziek maakt en op die manier tegenstanders in slaap wiegt, een hologram van jezelf dat vijanden misleidt, een magneet om wapens uit de handen van vijanden te rukken en een camera waarmee je simpelweg sterren van je tegenstanders kunt afnemen? Op vlak van amusante en uiteenlopende hebbedingetjes (21 in totaal!) scoort dit spel duidelijk hoog.

Maar genoeg daarover, tijd om het over de speltypes te hebben, uiteraard een heel belangrijk aspect van multiplayergames. Bloody Good Time biedt er 4 aan op een schoteltje. Deathmatch spreekt voor zich, maar de andere 3 behoeven net ietsje meer uitleg. Hunt is vergelijkbaar met de belangrijkste multiplayermodus van het aankomende Assassin's Creed: Brotherhood. Je wordt opgejaagd terwijl je zelf een doelwit toegewezen gekregen hebt om te vermoorden binnen de tijd. Slaag je daar niet in verlies je sterren, en hetzelfde gebeurt wanneer je verkeerde personages om het leven brengt.

Je target vind je steeds terug op de minimap, maar de moordenaar die achter jou zit proberen spotten is een pak moeilijker. Meestal zie je die namelijk gewoon niet aankomen en is het te laat vooraleer je het goed en wel beseft. Na een aantal scènes komt er een soort van bonusronde aan bod, waarin je geïnfecteerd kunt raken met een ziekte die je aan iedereen kunt doorgeven waardoor je zelf terug gezond wordt. Hoe langer je niet ziek blijft en hoe vaker je de ziekte kunt doorgeven, hoe meer sterren het je oplevert. Verder is er nog een speciale scène waarin het de bedoeling is een beeldje zo lang mogelijk vast te houden in ruil voor punten.