Bound By Flame review
Oefening baart geen kunst.
Tijdens het spelen van Bound By Flame zijn het niet je hardgetrainde vaardigheden die je helpen bij het doorkruisen van de fantasiewereld Vertiel. Geen lange, intensieve gevechten die door moed en inzicht gewonnen worden of juist door falende tactiek en een onstabiel schild verloren gaan. De helse wezens en andere obstakels die zich hier huisvesten, versla je enkel op goed geluk.
De Franse ontwikkelaar Spiders maakt het niet alleen zichzelf maar ook anderen erg moeilijk. De studio wil met deze role-playing game het leven schenken aan sterke personages waarmee je een krachtige band opbouwt. Met een uitdagend gevechtssysteem bestudeer je al je vijanden voordat je toeslaat, want een enkele misstap betekent een zekere dood. De pilaren van Bound By Flame zijn echter niet sterk genoeg om het volledige gewicht van de RPG te ondersteunen.
Wanneer je de eerste stappen in de wereld van Bound By Flame zet, is de visuele vergelijking met de Dark Souls-reeks onvermijdelijk. Waar de game van From Software de simpele huisstijl op een smaakvolle manier eigen maakt, is het de game van Spiders die het best vergeleken kan worden met een goedkope Chinese imitatievaas. De uitstraling is er, maar de kwaliteit van de verbrokkelde ruïnes en ridderlijke personages die daar in ronddwalen is uiterst fragiel.
Het verhaal belooft in dat opzicht ook weinig origineels. Als lid van een groep huurlingen bevind je je midden in een oorlog tegen de Deadwalkers; een leger van ijzige ondoden. Het noodlot slaat toe en je mysterieuze werkgever voert een magisch ritueel uit dat de winnende hand kan bieden in het conflict. Dit plan loopt uit op niets en de magie zorgt er terloops voor dat je bezeten raakt door een demon. Als half-mens, half gevallen engel trek je zo door dorpen, moerassen, bergen en riolen.
De plekken die je aantreft zijn niet alleen beroofd van een eigen identiteit, maar ook beperkt in ruimte. De besneeuwde heuvels zijn slechts camouflage voor een gesloten gangetjesstructuur waarin je verdwaald raakt door het eentonige ontwerp. Nergens is een poging gedaan om iets unieks te creëren en de stadspleintjes, duistere grotten en heilige tempels heb je allemaal al eens in andere games gezien. Het zijn deze zielloze oorden waar je voortdurend het kwaad tegenkomt dat zich schuil houdt in Vertiel.
Tijdens de confrontaties met deze vijanden maakt het niet uit hoe doordacht je strategie is. Waar het game-over scherm bij een titel als Dark Souls II volledig aan jezelf te danken is, is het in Bound By Flame de oneerlijke en volledig chaotische gevechtsmechaniek die je de das omdoet. Je ontkomt nauwelijks aan de massa projectielen die de vijanden vanop afstand afvuren. Hierdoor is het vrijwel onmogelijk om zelf toe te slaan wanneer ook de hakbijlen van de wezens tegen je schild bonzen. De game mist hier enige behendigheid of een manoeuvre om deze aanvallen effectief om te keren.
Naast het gebruikelijke klap- en verdedigingswerk beschik je ook over demonische krachten. Hoe kwaadaardiger je bent, hoe meer deze de overhand nemen. De vuurballen, brandende zwaarden en andere pyromaanuitspattingen die je hiermee oproept maken de gevechten een stukje interessanter. Niet alleen door de toenemende dynamiek, maar ook omdat je het gevoel krijgt iets sterker te worden. Dit toekomstperspectief valt later echter al snel alsnog aan diggelen.
Om je held van deze vaardigheden te voorzien, verdeel je ervaringspunten in een traditioneel schema. De speelduur van zo'n 18 uur is echter te kort voor de langdurige sessies binnen dit submenu. Daarnaast groeien de vijanden genadeloos met je held mee. Op deze manier voel je je nooit de onverslaanbare krijger die je uiteindelijk in een RPG wil zijn. Een game als The Elder Scrolls V: Skyrim doet hetzelfde, maar daar heeft het steeds bredere assortiment aan vaardigheden daadwerkelijk nut. Het effect van een vervaardigde helm is in geen opzicht terug te zien in de gevechten van Bound By Flame.
Op elke heldhaftige zelfmoordmissie neem je een bondgenoot mee om je te helpen tijdens de gevechten. Elk personage bezit een specialiteit als langeafstandsschoten of genezen. Hoewel vooral dit laatste erg van pas zou komen, bezwijkt je helpende hand vaak al na enkele klappen. Deze sterfgevallen zijn daarbij bekommernissen waar je geen traan om laat. De puntorige Legolas-kloon en de schaars-geklede nimf met een F-cup kunnen net zo goed thuisblijven. De gesprekken die je met het genootschap en de dorpelingen voert zijn net als de gevechten een flinke dooddoener.
De band die je opbouwt is door de oninteressante dialogen ver te zoeken, waardoor het overslaan van berichten onvermijdelijk volgt. De oproep van een doodzieke dorpsbewoner om genezingsdrankjes te vinden is vermoeiend, langdradig en bevat geen enkel memorabel moment. De drankjes houd je liever voor jezelf. Het hoofdpersonage zelf weet ook niets zinnigs te melden. Wanneer hij zijn demonische krachten ontvangt is hij erg ontdaan, terwijl hij een minuut later op de meest weerzinwekkende wijze erover opschept tegen zijn collega's.
De onredelijke moeilijkheidsgraad en het saaie geklets van de even onsympathieke en nutteloze personages halen alle vormen van betrokkenheid uit Bound By Flame. Vaak dood gaan in een game is geen probleem zolang het aan jezelf te danken is. De gevechten met de meest simpele vijanden zorgen hier niet voor een spannende strijd, maar slechts voor eindeloze frustratie.
Het uitbouwen van je personage en zijn uitrusting hebben daarnaast ook potentie, maar wordt tegengewerkt door de vijanden die altijd met jouw kracht meegroeien. De RPG van Spiders probeert een ervaring na te bootsen die andere games tot in perfectie hebben uitgewerkt en dat is niet gelukt. Oefening baart in Bound By Flame nooit kunst.
Bound By Flame is nu verkrijgbaar voor de pc, PlayStation 3, PlayStation 4 en Xbox 360.