Bravely Second: End Layer review - Honingzoete nostalgie
Honingzoete nostalgie.
Bravely Second: End Layer voelt als een nostalgisch thuiskomen in een wereld vol avontuur. Ongeacht of je het eerste deel daadwerkelijk hebt gespeeld. Hoewel geen Final Fantasy-game in naam, zijn de referenties talrijk. Door het juk van de beladen franchise van zich af te werpen, nestelt de serie zich bijgevolg prettig in een authentieke JRPG-ervaring zonder alle verwachtingen die aan Square Enix' hoeksteen verbonden zijn.
Hoewel Bravely Default's hoofdrolspelers Tiz Arrior, Edea Lee en Agnès Oblige terugkeren om de onstuimige wereldkristallen van Luxendarc opnieuw te bedwingen, vertelt de game voornamelijk het verhaal van nieuwkomers Yew Geneolgia en Magnolia Arch. De ambitieuze, maar naïeve leider van de Three Cavaliers en een mysterieuze waaghals afkomstig van de maan. Ze worden samen gebracht door het lot om Agnès uit de klauwen van de kwaadaardige keizer te redden.
Door de ontwapenende charme van de personages en de luchtige presentatie van het verhaal onderscheidt de game zich van zijn tijdgenoten binnen het genre. Silicon Studio schept een wereld waar het catastrofale einde van al het leven wellicht nabij is, maar waar tevens iemand zonder blikken of blozen vertelt dat zijn naam Risotto of Paella is. Een planeet die het thuis is van het onbeholpen detective duo Whitson en Sholmes, en een plek waar men in magische tenten elkaar spookverhalen vertelt. Die onschuldige benadering van het verhaal in een JRPG was vroeger een alledaagse aanpak, maar momenteel voelt het als een nodige frisse wind.
Het roept bijgevolg herinneringen op aan de magie van ontdekking die zo kenmerkend is voor de oude Final Fantasy-games. De eerste keer dat je met een airship de wolken trotseert, na een lange uitputtende reis de lokale herberg bezoekt of zelfs alleen al de eerste avontuurlijke stappen die je in een onbekende wereld zet. Bravely Second put zijn kracht uit de hoge snelheid waaraan je de meest uiteenlopende locaties bezoekt. Alles wordt gepresenteerd in een lieftallige prentenboekstijl. Van de Japanse hot springs van Yunohana tot het vliegende dorp Sagitta; alle locaties worden ondersteund door een bedreven muzikale begeleiding die honingzoete melodieën afwisselt met opzwepende gitaar riffs. Het brengt niet alleen een vlaag van verwondering teweeg, maar brengt de wereld ook kleurrijk tot leven.
De aard van Bravely Seconds directe voortzetting van het verhaal haalt echter de wind uit de zeilen. Zo brengt je tweede reis door Luxendarc je langs vrijwel elke locatie uit Bravely Default, zij het soms met een lichte aanpassing. Zo verandert bijvoorbeeld Hartschild 's avonds in een Japans festival. Er zijn genoeg nieuwe locaties aan de game toegevoegd, maar dat betekent wel dat gezien de twist van de vorige game je soms voor de derde keer een dungeon of stad bezoekt. Die twist is dit keer weliswaar afwezig, maar een herhaling van content speelt zeker nog een rol. De omgevingen verliezen wellicht niets aan aantrekkingskracht, maar het valt in het niets in vergelijking met de betoverende kracht van je allereerste indruk.
Het Job-systeem biedt eveneens een mix van oud en nieuw, maar het bewandelen van het hoofdverhaal leidt je enkel langs nieuwe klassen. Door de Asterisk-houders van het Glanz-keizerrijk te verslaan, ontgrendel je hun corresponderende Job. Zo biedt de nieuwe Fencer door het wisselen in houding een goede balans tussen defensief en offensief. De Wizard kan dan weer zijn unieke zwarte magie-aanvallen om te zetten tot fysieke schade. Maar er komen ook genoeg extravagante Jobs langs zoals een banketbakker, vossengod of kattenfluisteraar. Het gemak waarmee je elk personage van Job kunt laten veranderen, leidt tot eindeloze experimenten in het balanceren van je eigen team.
De optie om buiten de basis Job-vaardigheden ook de technieken van een extra klasse aan je aanvallen toe te voegen, zorgt er tevens voor dat de meest uiteenlopende specialisaties mogelijk zijn. Zo kan de volledig op mêlee gerichte Charioteer de ongebruikte voorraad MP gebruiken om Summons op te roepen of kan de Wizard dankzij Astral Magic zijn eigen magische aanvallen versterken. De Support Traits van elke Job nodigen daarbij uit om een extra klasse te levelen om zodoende gebruik te maken van diens passieve vaardigheden. Een Knight is een uitstekende tank, maar zijn behendigheid met een schild komt ook zeker van pas voor een defensieve Fencer. Het eindeloos uitproberen van diverse combinaties levert daardoor niet alleen gevarieerde combat op, maar ook een sterk gevoel van persoonlijke invloed in de aanpak van uiteenlopende situaties.
De oude Jobs uit Bravely Default duiken in de vele side-quests op. De vijanden die ooit recht tegenover de groep helden stonden, hebben na het geschil tussen de Crystal Orthodoxy en de Duchy of Eternia zich op een nieuwe levensinvulling gestort. Elk zijverhaal leidt uiteindelijk tot een dilemma voor Edea dat bepalend is voor welke Asterisk je verkrijgt. Geef je de piraat Barbarossa de kans om het verloren nummer van een bekende Bard om te toveren in een zeemanslied? Of mag de hyperactieve Praline a la Mode haar J-Pop variatie op de wereld loslaten? Hoewel elke situatie in principe op hetzelfde uitloopt zijn het in veel gevallen humoristische onderbrekingen die nodige afwisseling in het verhaal opleveren. Dat je jezelf eerder laat leiden door een nieuwe Job-mogelijkheid dan een morele keuze, mag de pret niet drukken.
Bravely Second: End Layer biedt vanaf begin tot eind een magische ontdekkingsreis. Het leidt je langs charmante omgevingen met lieflijke, muzikale begeleiding, aangevuld met ontwapenende dialogen die de nodige melodramatiek uitbalanceren met luchtige humor. Het spreekt niet alleen dankzij de inzet op nostalgie tot de verbeelding, maar biedt ook meer dan genoeg vernieuwing dankzij het onconventionele Job-systeem.
Bravely Second: End Layer is vanaf 26 februari verkrijgbaar voor de Nintendo 3DS.