Call of Duty: Advanced Warfare review
Exoskelet toont ruggengraat.
Van klamme jungles in Vietnam tot besneeuwde bergtoppen in Kazachstan. Van benarde schuttersputjes in de Ardennen tot gewichtloos in een ruimtestation zweven. In de loop der jaren hebben de makers van Call of Duty mij naar diverse uithoeken en tijdsperiodes gestuurd. Hoe ga je als studio de lat vervolgens nóg hoger leggen? In Call of Duty: Advanced Warfare staat Sledgehammer Games voor het eerst volledig zelf aan het roer. En de ontwikkelaar zet daarbij als troef het exoskelet in.
De eerste online potjes van een nieuwe Call of Duty verlopen bij mij traditiegetrouw dramatisch. Halverwege Team Deathmatch leg ik ietwat onzeker mijn eerste meters af in een voor mij nog onbekend industrieel complex. In mijn ooghoek merk ik al snel een tegenstander op. Maar nog voor ik de trekker kan overhalen, ben ik al doorzeefd. En dat keer op keer, totdat het eindscherm mijn belabberde score tentoonstelt. Wat is er met me gebeurd? Het lijkt wel alsof ik de reflexen van een slapende moerasschildpad heb gekregen.
Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Tijd om de mogelijkheden van mijn fonkelnieuwe exoskelet te verkennen. Na een korte sprint stuit ik op een hoge muur. Geen probleem, want dankzij een double jump spring ik moeiteloos over het obstakel heen. Ik land voor de neus van een nietsvermoedende tegenstander en pomp hem vol met lood. Frustratie maakt daarbij plaats voor euforie, want mijn allereerste online kill in Advanced Warfare is eindelijk een feit. En dat allemaal dankzij de grensverleggende mogelijkheden van het exoskelet. Waarvoor hulde.
Het exoskelet geeft een nieuw elan aan de verroeste gameplay in de multiplayer. Naast het boosten van enkele basisbewegingen, zijn er ook extra vaardigheden die je beperkt kan inzetten. Denk hierbij aan aspecten als verhoogde snelheid, sneller genezen en tijdelijke onzichtbaarheid. Het gevaar loert in Advanced Warfare hierdoor in elke hoek. 'Hoger, sneller, sterker' geldt namelijk niet alleen voor jou, maar ook voor je tegenstanders. Wat de toevoeging van het exoskelet op het slagveld dus vooral interessant maakt, is dat de gameplay een stuk dynamischer en onvoorspelbaarder wordt.
Dit zie je onder meer terug in de verschillende modi. De rentree van de klassiekers Capture The Flag en Hardpoint blijken een gouden zet, want met name de verticaliteit blaast nieuw leven in de conventionele manier van spelen. In het debuterende Uplink dien je een balvormige satelliet in een soort van zwevend doel te scoren, en lijkt daarmee afgestemd te zijn op de nieuwe mogelijkheden die het exoskelet biedt. De hoogteverschillen in de pittoreske Griekse huisjes, vervallen Inca-ruïnes en steriele dakterrassen tussen de wolkenkrabbers vormen daarbij een uitstekend decor. Door de toevoeging van het exoskelet gaat de multiplayer niet zozeer op de schop, maar het geeft wel een frisse kijk op de gameplay.
Een andere welkome vernieuwing binnen de multiplayer is Pick 13: een variant op het Pick 10-systeem van Call of Duty: Black Ops II. Verkies je een extra wapen, wil je meer vaardigheden op je exoskelet of ga je liever voor zoveel mogelijk scorestreaks in je uitrusting? Alles kan, zolang je binnen het limiet van dertien vakjes blijft. Je bent dus voortdurend op zoek naar de ideale samenstelling van je uitrusting. En door te levelen en Supply Drops te openen, krijg je voortdurend nieuwe wapens, items en andere extra's. Het analyseren en eventueel inpassen van je loot zorgt ervoor dat je ook in de lobbytijd iets te doen hebt en je dus weinig stil zit.
De grote stappen die Sledgehammer Games in de multiplayer heeft gemaakt, zijn echter niet naar de singleplayer doorgetrokken. Als huursoldaat Jack Mitchell hijs je jezelf in een geavanceerd pak en trek je naar diverse locaties in de wereld om terroristisch gespuis de kop in te drukken. Het ene moment spring je op de snelweg van auto naar auto, om vervolgens op een ander moment nagenoeg onzichtbaar door de bossen te sluipen. Het addertje onder het gras is dat je voor elke missie maar een drietal vooraf vastgelegde exo-vaardigheden tot je beschikking hebt. Dat is met het oog op de diversiteit van de missies begrijpelijk, maar is met de eindeloze mogelijkheden van het exoskelet enigszins teleurstellend.
Je belandt hierdoor al snel in de welbekende achtbaan voor een zeven uur durende rit vol met crashende voertuigen, slow-motion explosies en hordes kanonnenvoer. Het is hetzelfde trucje, maar dan in een futuristisch Call of Duty-universum. De visuele presentatie van het verhaal is wederom erg gelikt. Vooral de realistische animaties van Kevin Spacey als Jonathan Irons in de tussenfilmpjes geven je soms het gevoel naar een speelfilm te kijken. Uiteindelijk is de campagne zeker vermakelijk, maar door de overdosis clichés nergens verrassend.
Tussen al het singleplayer- en multiplayergeweld door is er traditiegetrouw ook een coöperatieve modus. Dit keer geen zombies of aliens in de hoofdrol. In Exo Survival dien je met maximaal vier man hordes soldaten, honden en drones van je af te houden. Het draait naast je schietvaardigheid ook om het maken van de juiste keuzes. Dat geldt niet alleen voor de wapens en het exoskelet die je kan upgraden, maar zeker wanneer je jouw comfort zone moet verlaten om tussentijdse opdrachten te vervullen voor extra punten. Je strijdmakkers en jij moeten hierdoor voortdurend een strategie uitstippelen.
De kracht van Call of Duty: Advanced Warfare is dat de makers het roer niet zozeer omgooien, maar dat ze een ander perspectief bieden op de bekende gameplay. Manoeuvreren in het exoskelet is een verademing en brengt de multiplayer letterlijk en figuurlijk naar nieuwe hoogtes. Ook in de coöperatieve modus komt het geavanceerde speeltje goed tot zijn recht. Enkel in de singleplayer-modus wordt het skelet niet volledig benut. Het mag dan al een poosje op de servers van Ghosts spoken, maar dat is op die van Advanced Warfare voorlopig niet het geval.
Call of Duty: Advanced Warfare is nu verkrijgbaar voor pc, PlayStation 3, PlayStation 4, Xbox 360 en Xbox One.