Call of Duty: Black Ops 3 review

Voor de nieuwste Call of Duty is het weer de beurt aan Treyarch. Die wisseling van de wacht gaat de studio tot nu toe goed af. In World at War is het coöperatief afhouden van hordes nazizombies verfrissend, kent de eerste Black Ops een van de sterkste campaigns in de serie en zorgt de introductie van Pick 10 in Black Ops 2 voor meer diepgang in de razend populaire multiplayer. De studio weet tot nu toe dus steeds zijn stempel op één van de drie pijlers van de reeks te drukken. Er is voor deze editie echter een maar: Call of Duty: Black Ops 3 blinkt namelijk nergens écht in uit.

Moet je deze Black Ops-editie daarom maar links laten liggen? Nee, want vooral de multiplayer zit goed in elkaar. Treyarch heeft de blauwdruk van de typische Call of Duty-multiplayer op de tekentafel gelegd en met enkele aanpassingen opnieuw opgebouwd. Het resultaat is een strakkere 'combat loop' die je sneller dan voorheen in de actie zuigt. De kleurrijke levels zitten vol details en ogen fris. En met power sliding, wallrunning en thrust jumpen neemt het pleziergehalte in het begin alleen maar toe.

Official Call of Duty®: Black Ops III – Launch Gameplay Trailer

Bekijk op YouTube

Toch moet daar een kanttekening bij geplaatst worden. De bovenstaande bewegingen zijn al rijkelijk in games als Advanced Warfare, Titanfall en Destiny gebruikt. Beter goed gejat dan slecht verzonnen, toch? Ja, maar als je veelvuldig over muren rent of door de lucht boost, word je al snel een gemakkelijk doelwit voor mensen die met beide beentjes op de grond staan. In de praktijk biedt het eerder een methode om shortcuts te nemen dan een efficiënt alternatief om tegenstanders te elimineren.

Een andere aandachtstrekker is de entree van de Specialists. Over vier daarvan beschik je meteen, terwijl je de andere vijf door te levelen vrijspeelt. Je hebt voor iedere Specialist een Power Weapon en Ability. Voor elke match kun je echter één vaardigheid kiezen, die je daarnaast ook maar eens in de zoveel tijd kunt inzetten. De Specialists geven dus kleur aan het slagveld, maar drukken door die restricties nergens hun stempel op de gameplay.

Ook oude vertrouwde elementen maken hun opwachting. Zo zijn de Scorestreaks weer van stal gehaald, variërend van turrets tot bombardementen. Daarnaast maakt het Pick 10-systeem zijn rentree met een tiental slots voor je favoriete wapens, attachments, equipment en perks. Er zijn echter geen nieuwe modi. De multiplayer is in Call of Duty: Black Ops 3 uiteindelijk niet drastisch veranderd; het is eerder een verfijning van zijn voorganger. Het voelt allemaal goed aan, maar brengt te weinig nieuws om je weer een volledig jaar op oorlogspad te sturen.

Traditiegetrouw is er ook een campaign, maar die schittert op de PlayStation 3 en Xbox 360 in afwezigheid. Heel veel missen bezitters van die platformen echter niet. In de dystopische toekomst speelt cybernetica een prominente rol op het slagveld. Je krijgt de gebruikelijke verhaallijn vol verraad en intriges gepresenteerd, waarin dit keer de grimmige zijde van geheime operaties de boventoon voert. De campaign speel je in ongeveer acht uur uit, wat iets langer dan gebruikelijk is. Het warrige verhaal krijgt naar het einde toe echter een nogal psychedelische lading. De nogal onorthodoxe plottwist doet het verhaal niet goed en laat je met een onvoldaan gevoel achter.

Hoewel de exoskeletten uit Advanced Warfare terug in de kast hangen, zijn de grondsoldaten van de nabije toekomst van Direct Neural Interface (DNI) voorzien. Dat leidt onder meer tot het gebruik van Cyber Cores en Cyber Rigs. Denk hierbij aan upgrades waarmee je drones overneemt, tijdelijk onzichtbaar wordt of mede dankzij een zwerm nanobots vijanden in brand zet. Ook is er in de campaign een Pick 10-variant waarmee je verschillende loadouts samenstelt. Die skill trees zorgen voor enig elan in de verder voorspelbare gameplay. De campaign is namelijk de welbekende schiettent waarin generieke soldaten en robots gepaard met de nodige explosies hun noodlot tegemoet rennen. Spectaculair, maar uitgekauwd.

Je kunt de campaign ook coöperatief beleven. Net als in de singleplayer zijn alle missies direct beschikbaar en daardoor in willekeurige volgorde af te leggen. Met maximaal vier spelers neem je het vervolgens tegen nog meer vijanden op. En dan met nadruk op 'nog meer', want de co-op biedt vrijwel geen andere gameplay dan de solotoer. Speel je de campaign uit, dan is er overigens nog de Nightmare-modus. Dezelfde levels, maar dan met een alternatief verhaal en de nodige zombies als vijanden. Het is een aardig extraatje voor al je inspanningen, maar is door de clichématige campaign alleen voor de doorzetters bestemd.

De coöperatieve gameplay komt meer tot zijn recht in de zombiemodus. Shadows of Evil is in een nostalgische film noir-sfeer uit de jaren 40 ondergedompeld. Begeleid door jazzy saxofoongeluiden houd je met nog drie anderen hordes zombies af die met elke wave sterker worden. Tussendoor koop je wapens, power-ups en kun je zelfs tijdelijk in de huid van een soort tentakelmonster kruipen. In het sfeervolle stadje vol gesloten poorten en geheimen is het best pittig om te overleven, maar in tegenstelling tot de co-op in de campaign wordt solide samenwerking echt gestimuleerd.

Campaign, Nightmares, Zombies, Multiplayer... Black Ops 3 is voor zowel einzelgängers als gezelschapsdieren uiteindelijk de meest complete Call of Duty in de serie. Het is daarmee een waardige afsluiter van de Black Ops-trilogie. Maar meer is niet altijd beter. Treyarch tilt namelijk op geen enkel vlak de serie naar nieuwe hoogtes. En voor een gamereeks die jaarlijks met de nodige bombarie gelanceerd wordt, mag je simpelweg meer verwachten.