Call of Duty: Black Ops 4 - Multiplayer en Zombies review - Sterk (maar) verouderd
Nieuwe ideeën, oude problemen.
In de Call of Duty: Black Ops 4 - Multiplayer en Zombies review gaat Carl aan de slag met een nieuwe boots-on-the-ground Black Ops. De Multiplayer en Zombies blijven sterk, maar snakken naar innovatie.
Call of Duty wordt wel eens cynisch bestempeld als een reeks die nooit verandert, maar Black Ops 4 is een radicaal andere game dan eender welk voorgaand deel. Voor het eerst in de geschiedenis van de reeks is er geen bombastische singleplayer campaign. In de plaats daarvan focust Treyarch zich helemaal op online content, en biedt de ontwikkelaar een gigantisch pakket aan dat eigenlijk drie individuele online games omvat - de Call of Duty: Orange Box als het ware. Omdat het pakket te veel omvat om in één tekst kwijt te kunnen, is er een aparte Black Ops 4 - Blackout review. Hier lees je alles over Black Ops 4 Multiplayer en Zombies. Beide modi zijn ondertussen al sinds jaar en dag onderdeel van Call of Duty, en zijn hier op hun meest diepgaand en uitgebreid aanwezig. Tegelijk is het gevoel van déjà vu onmogelijk om af te schudden, waardoor je met gemengde gevoelens achterblijft.
Nochtans lijkt het aanvankelijk alsof Black Ops 4 Multiplayer enorm gewijzigd is. Het Fog of War-systeem toont vijanden via je teamgenoten, je moet vanaf nu manueel healen, wat je enkele seconden weerloos achterlaat, en iedereen heeft meer health waardoor de 'time-to-kill' merkbaar langer is. Voor de Call of Duty-reeks zijn het immense wijzigingen die een flinke ruk richting tactiek lijken te betekenen, maar al gauw besef je dat Treyarch zijn eigen visie van een tactische Call of Duty saboteert. Want hoewel Fog of War, het healen en de langere time-to-kill aansluiten bij meer bedachtzame gameplay - zoals die van Call of Duty: WW2 van vorig jaar - keert Treyarch tegelijk terug naar de hyperactieve stijl van Black Ops 3. Die hernieuwde focus op bliksemsnel bewegen en steunen op reflexen om de bovenhand te halen staat volledig haaks op de rest van het design en zorgt ervoor dat de Black Ops 4-multiplayer een wrange smaak krijgt.
Ook de terugkeer van de Specialists uit Black Ops 3 missen hun doel wat betreft tactiek. In theorie voegen de speciale vaardigheden en wapens van elk personage strategie en flexibiliteit toe, maar het feit blijft dat Call of Duty geen hero shooter is en de verschillende personages dus amper uitmaken. De overwinning in de wacht slepen draait nog altijd om goed overweg kunnen met de normale wapens, die voor iedereen beschikbaar zijn. Daardoor blijven de Specialists net als in Black Ops 3 een oppervlakkig idee, en vormen hun unieke abilities in de praktijk eerder een extra vorm van scorestreaks dan volwaardige speelstijlen.
Treyarch maakt de belofte van flexibele speelstijlen wel waar wat betreft de rest van de customisation in Multiplayer. De tientallen perks, vele scorestreaks en het levellen van wapens tot speciale types zorgt voor een enorme waaier aan mogelijke loadouts. Hoewel deze talloze opties dus wel bijdragen tot een meer tactische game, breekt de studio daardoor tegelijkertijd een andere belangrijke belofte: het feit dat 'iedereen in de game kan duiken en zich amuseert'. Niets is minder waar, want het duurt heel wat uren voor je het duizelingwekkende aanbod aan nuances hebt doorgrond en enigszins van belang kunt zijn in een match. Het staat in schril contrast tot de gestroomlijnde customisation van WW2 en schreeuwt bovendien zodanig opzichtig 'eSports' uit dat het moeilijk is om niet een beetje cynisch te worden.
Specialist HQ probeert de leercurve op te vangen door je de speciale skills per operator aan te leren. Hoewel het daarin slaagt, is de modus allesbehalve een plezier om te spelen. Je wordt zo hard aan het handje vastgehouden dat je zelfs niet kunt kiezen waar je op de maps naartoe gaat, terwijl de overdramatische filmpjes gênant zijn door hun cheesy uitspraken en onnodig schunnige taal. Ja, de Specialists hebben nu eindelijk iet of wat een eigen persoonlijkheid, maar de zeer beperkte stukjes gameplay en saaie, gesimuleerde multiplayerpotjes tegen bots zijn je tijd niet waard en vormen al zeker geen equivalent voor een volwaardige singleplayer.
Voor verhalende content ben je echter wel meer dan ooit aan het juiste adres bij Zombies. Met drie maps (en DLC map 'Classified' als een herwerking van klassieker 'Five' uit de eerste Black Ops) en twee verhaallijnen is er meer content dan ooit aanwezig bij launch. Treyarch slaagt er bovendien opnieuw in om memorabele scenario's af te leveren. Voyage Of Despair is een macabere parodie op Titanic, Blood of the Dead is een herwerking van fanfavoriet Mob of the Dead die zich op Alcatraz afspeelt, terwijl je in IX een complexe gladiatorenarena verkent. De levels zijn allemaal briljant ontworpen met verrassende shortcuts en obscure easter eggs, en behoren tot Treyarchs beste Zombies-werk.
Net zoals bij Multiplayer is het grootste probleem van Zombies de overweldigende hoeveelheid aan systemen en opties die allesbehalve intuïtief zijn. Pack-A-Punch-machines en Mystery Boxes worden vergezeld door tientallen perks (die je bovendien per shrine kunt instellen), wat lichte crafting, een hoop Elixirs, allerlei Talismans, en dat alles kan bovendien apart worden ingesteld voor elk personage in zowel de Aether- als de Chaos-verhaallijn. Gecombineerd met de typerende omvang en complexiteit van de Zombies-levels is het geheel bijzonder afschrikwekkend voor nieuwkomers. Uiteraard is het ontrafelen van de mysteries en systemen enerzijds deel van het plezier, maar de formule is ondertussen zodanig uit zijn voegen gebarsten dat het moeilijk is om nog door het bos de bomen te zien.
Black Ops 4 is een gigantisch pakket. Multiplayer en Zombies bieden zodanig veel content aan dat ze opzichzelfstaande games kunnen zijn. Toch heeft die overdaad aan content ook kanttekeningen, want zowel Multiplayer als Zombies zijn ontoegankelijker dan ooit. Bij Zombies maakt de torenhoge kwaliteit van de content weliswaar veel goed, maar Multiplayer struikelt over zijn eigen voeten door de belofte van tactiek niet waar te maken. Hoewel Fog of War en het manueel healen veel potentieel hebben, blijven de Specialists oppervlakkig en staat het hyperactieve tempo haaks op het bedachtzame design. Hoe meer de dingen veranderen, hoe meer ze hetzelfde blijven. Dat geldt dubbel en dik voor Black Ops 4.
Voor deze Call of Duty: Black Ops 4 review speelde Carl op een PlayStation 4.