Call of Duty: Black Ops

Dat dit jaar een belangrijk jaar is voor de Call of Duty-franchise is een understatement. Na het instorten van Infinity Ward, de studio die aan de wieg stond van de reeks, rust alle hoop op Treyarch om de vaandel waardig verder te dragen. Ondertussen haalt Activision's grootste concurrent Electronic Arts hun grootste kanonnen boven om terug het leiderschap over de FPS-markt op consoles te verkrijgen. Strategisch werden de releases van de Medal of Honor-reboot, toevallig net als Modern Warfare in de tegenwoordige tijd, en Battlefield: Bad Company 2: Vietnam, toevallig net als Black Ops gesitueerd in Vietnam, als sandwichbroodjes rond deze nieuwe CoD-titel geplaatst. Dit manoeuvre zal Call of Duty: Black Ops niet minder populair maken, verkooprecords zullen ongetwijfeld weer verbroken worden, maar dit is wel het laatste moment waarop Treyarch fouten mag maken.

Gelukkig vult alles wat we tot nu toe gezien hebben ons met vertrouwen. Treyarch is niet bang om nieuwe dingen te proberen en interessante speelstijlen toe te voegen aan de bekende Call of Duty-formule. Grootste verandering is ongetwijfeld het feit dat we de tweede wereldoorlog eindelijk volledig achter ons laten en het interessante tijdperk van de Koude Oorlog verkennen.

Centraal in Call of Duty: Black Ops staat de 'special forces'-afdeling van het Amerikaanse leger. Dit zijn de mannen die niet op hulp van de regering moeten wachten als er iets fout loopt tijdens een operatie want hun bestaan, en al helemaal hun opdrachten, worden ontkend in alle talen. Zij zijn de elitesoldaten die achter de schermen het vuile werk doen. En in Black Ops maak jij deel uit van die 'deniable forces'. Het spel volgt de evolutie van deze afdeling doorheen de Koude Oorlog, het verhaal speelt zich dan ook af verspreid over meerdere decennia. Ook bezoekt de game doorheen de jaren alle 'hotspots' uit die periode. Zo kun je zeker verwachten dat je heel wat tijd in plekken als Vietnam en Cuba zal doorbrengen om de Russen te dwarsbomen.

Deze nieuwe setting brengt natuurlijk ook concrete veranderingen in de gameplay met zich mee. Meest voor de hand liggend is dat de wapens nu natuurlijk wat moderner zijn. De Koude Oorlog was een tijdperk van snelle technologische vooruitgang en dat zal ook te merken zijn aan je schietijzers. Ook gebiedt de natuur van je missies dat je onconventionele wapens gebruikt. Niets is namelijk beter geschikt voor stille oorlogsvoering dan kruisbogen en tomahawks. Natuurlijk zijn er ook allerhande nieuwe spionagegadgets. Zo is er een klein radiogestuurd autootje waarmee je gebieden kan verkennen, kun je als sniper camera's plaatsen bij ingangspunten van je hideout zodat je gevaar al snel kunt spotten enzovoort.

Ondanks dit alles verlaat het spektakel dat al bijna tien jaar tot het DNA van Call of Duty behoort de serie niet. Call of Duty: Black Ops wordt net zozeer een stealthgame als dat Mission Impossible 2 een spionagefilm was. De makers van de game nemen het ook niet al te nauw mee met de authenticiteit van hun gekozen tijdperk. Technologische anachronismen worden gezien als een noodzakelijk kwaad als het de game leuker maakt om te spelen.

Niet dat dat voor de meeste spelers veel zal uitmaken. De singleplayer campagne van de Call of Duty-reeks worden doorgaans gezien als een goede achtbaanrit waar je één keer op gaat zitten om je daarna te richten op de multiplayermodes. En die is ook deze keer weer enorm uitgebreid. Black Ops heeft twee nieuwe modi waar we toch even de aandacht op willen vestigen.

De eerste is niet super indrukwekkend, maar wel een leuke callback naar het begin van dit millennium. Call of Duty: Black Ops zal namelijk een Combat Training mode bevatten waarin je het kunt opnemen tegen bots op de multiplayer maps, net zoals dat in de mode was in die tijd. Combat Training, zoals de naam het al doet vermoeden is eigenlijk niet meer dan een manier voor beginnende spelers om de maps al wat beter te leren kennen. Ook is het mogelijk om deze mode in splitscreen te spelen met meerdere spelers waardoor het meteen ook een aantal leuke opties biedt voor een namiddagsfeestje.

Een heel wat interessantere toevoeging, en tevens iets waar wij heel enthousiast over zijn, zijn de Wager Matches. Een woordje uitleg is nodig. Nieuw in Black Ops zijn de zogenaamde Call of Duty Points (CP). Dit is een puntensysteem dat onafhankelijk staat van het bekende XP-systeem. Deze CP verdien je door bij de beste spelers van een match te horen en je kunt deze punten als munteenheid gebruiken bij het kopen van wapens of perks. Het geniale aan Wager Matches is nu dat je je CP kunt inzetten en een alles-of-niets situatie kunt creëren in de gekste omstandigheden.

Wager Matches zijn altijd met acht spelers en zonder teams. Elke man speelt voor zichzelf. Bij het starten van de match zet elke speler een bepaalde hoeveelheid CP in. De drie beste spelers krijgen op het einde van het spel hun deel, de rest krijgt noppes. Treyarch heeft een aantal leuke variaties op dit concept bedacht. Zo is er de 'One in the Chamber'-variatie waarbij elke speler enkel een revolver heeft met één enkele kogel en zijn mes. Een speler raken met je geweer betekent een onmiddellijke dood voor die speler en een nieuwe kogel voor jou. Als je echter mist, dan ben je aangewezen op je mes om de top drie te bereiken. Ook een leuke variatie is die waarbij je het spel start met een simpele revolver maar met elke kill je wapen upgradet, totdat je uiteindelijk eindigt met een rocket launcher. Deze Wager Matches beloven de spanning van het spel nog eens te verdubbelen omdat er zoveel meer van het potje afhangt.

De laatste Call of Duty-game, naast de Modern Warfare-games, waar ik veel tijd mee doorgebracht heb was de eerste. Het is voor het eerst sinds die game dat ik nog eens actief uitkijk naar de release van een CoD-game. Je merkt dat Treyarch op het vlak van gameplay echt het onderste uit de kan wil halen en de setting wordt ook (te) weinig gebruikt in videogames. Het wordt dus zeker interessant om te zien wat Treyarch voor elkaar krijgt met Call of Duty: Black Ops.