Call of Juarez: The Cartel
Het moderne Wilde Westen.
Westerngames, het genre zelf is bijna zo verlaten als een Wild West-stadje voor een vuurgevecht. Waarom niet meer ontwikkelaars de sprong wagen en zich eens grondig over de gigantische mogelijkheden van het genre buigen, is mij een raadsel maar het staat vast dat Western-games nog steeds een schaars goed zijn. Toch hadden de fans van het genre, voor een lange tijd, één serie om hun dorst aan te laven, namelijk Call Of Juarez. Na een lange tijd van doodse stilte, bracht deze reeks immers de wetteloze sfeer van het Wilde Westen helemaal terug tot leven.
Toegegeven, zowel Call Of Juarez als Call Of Juarez: Bound In Blood hadden zo hun mindere kanten maar bij gebrek aan andere games, kon men niet kieskeurig zijn. Dat was echter tot Rockstar een eind maakte aan het monopolie van ontwikkelaar Techland en misschien wel de ultieme Western-game op de markt bracht, Red Dead Redemption. De verkoopcijfers logen er niet om en plotseling waren de eerder middelmatige Call Of Juarez-games niet langer voldoende om de hongerige massa te stillen. Al wie nu had gedacht dat Techland met Call Of Juarez 3 terug een gooi zou doen naar de titel van Wild West-koning is eraan voor de moeite. Met deze derde opvolger slaan ze immers een volledig andere weg in... Of toch niet helemaal? Leest u even mee.
De fans van de reeks mogen nog even wachten met moord en brand te schreeuwen en met hun riekvorken tot aan Polen te trekken. Hoewel eerdere berichten gewag maakten van het feit dat Call Of Juarez: The Cartel het Wilde Westen volledig de rug had toegekeerd, is dit verre van waar.
Met The Cartel wil Techland immers het Wilde Westen van de 21ste eeuw als achtergrond gebruiken. Al wie nu denkt dat het Wilde Westen van heden ten dage ook maar iets aan wetteloosheid en anarchie heeft moeten inboeten, zal dringend eens No Country For Old Men moeten bekijken. Het huidige grensland met Mexico is immers nog steeds een plek waar je best geen Thomas Cook-vakantie naar boekt. Immigranten worden nog steeds keihard aangepakt, drugsbaronnen krijgen vrij spel en geweld is nog steeds dagelijkse kost voor jong en oud. Het Wilde Westen van Billy The Kid is dus nooit veraf maar de combinatie met een hedendaagse setting levert heel wat nieuwe mogelijkheden op. Wie wil er nu niet eens een drugsruil meemaken in hartje woestijn?
Toch zal je in The Cartel niet zelf de drugs mogen ruilen maar zal je de koeriers eerder hardhandig in de boeien moeten slaan. In tegenstelling tot de twee voorgaande games kruip je immers niet meer in de huid van vogelvrije bandieten maar geef je gestalte aan de lange arm der wet. Die arm moet wel erg lang zijn om de drugsbaronnen te raken en zodoende ga je niet aan de slag met de eerste de beste sheriff maar met een speciale eenheid die bestaat uit drie agenten. We beginnen met Ben McCall. De naam zal bij fans van de vorige delen misschien een belletje doen rinkelen want deze kerel is niemand minder dan de afstammeling van de McCall-broertjes uit Bound In Blood.
Hij mag dan misschien de overstap gemaakt hebben naar de andere zijde van de wet, toch doet hij z'n familienaam alle eer aan. McCall is immers een doorgewinterde Vietnam-veteraan die zich achteraf heeft opgewerkt bij de CIA. Zijn methodes zijn op zijn zachtst gezegd hardhandig te noemen en zijn motief is wraakzucht. Wie of wat hij wil wreken zal moeten blijken in het spel.
Een beetje gematigder is dan Kim Evans, special agent bij de FBI. Haar motieven zijn eerder van geheime aard maar dat ze haar mannetje kan staan heeft ze al vele malen bewezen. Deze vrolijke troep wordt vervolledigt door Eddy Guerra. Eddy mag dan misschien werken voor de DEA, toch zit hij niet verlegen om zelf wat louche zaakjes naar zijn hand te zetten. Hij is even geslepen als charmant en heeft vele contacten in de onderbuik van de samenleving. Daarnaast is hij ook niet vies van een gokspelletje.
Zowel in games als in het echte leven komt het niet vaak voor dat drie grootheden zoals de FBI, de CIA en de DEA samenwerken maar nood breekt wet. Deze eenheid werd immers in het leven geroepen om de grootste van alle drugskartels neer te halen met alle mogelijke middelen. Hoewel alle drie de personages op zich hetzelfde doel hebben, zullen ze er vaak een eigen agenda en persoonlijke belangen op nahouden. Elk kampt immers met persoonlijke problemen die ze willen opgelost zien (liefst voor het einde van het spel) en dit zal vaak voor conflicten zorgen binnen de groep.
Toch komen ze naderhand goed genoeg overeen om toe te laten dat er met drie spelers co-op kan gespeeld worden. U hoort het goed, beste lezer! Techland trekt voluit de co-op kaart en prijst dit ook aan als één van de belangrijkste elementen van The Cartel. Blijkbaar zijn er lessen getrokken uit Bound In Blood die volgens veel gamers een perfecte co-op ervaring had kunnen zijn. Natuurlijk hoef je in The Cartel ook niet per se het hele spel co-op uit te spelen. Bij gebrek aan medespelers neemt de computer gewoon de besturing van je twee teamgenoten over. Toch benadrukt Techland dat het spel een veel rijkere ervaring biedt als je voor co-op gaat en ze stellen dan ook alles in werking om dit zo vlot en soepel mogelijk te laten verlopen. Je start het spel met één van de drie personages om dan het hele spel met datzelfde personage voort te spelen. Je vrienden doen hetzelfde en kunnen makkelijk jou spel vervoegen. Zijn ze zich even van hun primaire behoeftes gaan voorzien of laat het internet het afweten, dan neemt de computer over tot ze terug zijn. Zeer eenvoudig en zeer toegankelijk.