Capes review - Bronzen medaille
Schuilt er onder deze cape een superheld?
Michiel trok zijn mooiste superheldenonderbroek aan om Facet en zijn kompanen doorheen de Capes review te loodsen.
Irrational Games verwierf vooral naam en faam dankzij de Bioshock-reeks, maar in 2002 veroverde de studio mijn hart al met het fenomenale Freedom Force. Die strategische superheldengame was een eerbetoon aan de begindagen van de comics, toen helden nog niet te veel diepgang hoefden en slechteriken nog standaard met een Russisch accent spraken. Het verhaal van Freedom Force en zijn opvolger Freedom Force vs the 3rd Reich werd meegeschreven door Morgan Jaffit, die nu in dienst van Spitfire Interactive debuutgame Capes uitbrengt. Deze spirituele opvolger van Freedom Force brengt de magie van weleer niet helemaal terug, maar vermakelijk is het wel.
Waren de Freedom Force-games gebaseerd op de zogenaamde ‘golden and silver age of comic books’, dan is Capes zelf vooral schatplichtig aan de ‘bronze age’: de superheldenverhalen uit de jaren 70, toen de ondertoon een stuk donkerder werd en steeds meer sociale thema’s werden aangekaart. In het dystopische King City heeft een team van superschurken het voor het zeggen en zijn alle superkrachten verboden. Doorheen het verhaal bouw je een verzetsgroep van jonge superhelden uit die terugvechten om hun stad te bevrijden. Het verhaal van Capes doet nog het meest denken aan X-Men. Dat is een compliment, want Capes sluit naadloos bij zijn inspiratiebronnen aan.
Ook je team van superhelden is een bonte verzameling van personages. Elk personage krijgt de nodige diepgang met een eigen achtergrondverhaal en zijmissies, maar valt vooral op door een uniek design en originele vaardigheden. Zo bestaat Facets lichaam deels uit kristallen, waardoor hij de ‘tank’ van het gezelschap is die vooral probeert om de aandacht van vijanden op zich te vestigen. Weathervane controleert dan weer het weer, en kan zo met welgemikte windstoten vijanden van een afgrond duwen. Of ze net bijeendrijven om vervolgens met ‘chain lightning’ chaos te creëren. Het schitterende ensemble van helden stimuleert je appetijt om deze stuk voor stuk uit te proberen.
Het grootste struikelblok is echter dat de game je daarvoor onvoldoende mogelijkheden geeft. De gameplay doet in eerste instantie vooral denken aan games als XCOM, maar voelt door de hoge moeilijkheid bij momenten eerder als een frustrerende puzzelgame aan. Zo zijn de meeste superhelden heel fragiel en bezwijken ze al na enkele rake klappen. De meeste levels vereisen dan ook slim combineren van de verschillende sterktes van je teamleden. Een interessante insteek, maar de opzet van sommige levels is daarbij een doorn in het oog. Zo moet je bijvoorbeeld regelmatig verhinderen dat de slechteriken gijzelaars van kant maken. Zonder een specifieke combinatie van vaardigheden is het echter in de tweede ronde onvermijdelijk ‘game over’ voor de gijzelaars, en dus ook voor jou. Capes bevat meer dan voldoende tactische diepgang, maar door de hoge moeilijkheid en enkele frustrerende designkeuzes verhindert de game je regelmatig om daar volop mee te experimenteren.
Daardoor komen enkele unieke gameplayelementen onvoldoende tot hun recht. Dat is zonde, want vooral de synergie tussen de vaardigheden van je personages is bijzonder slim. Neem bijvoorbeeld Rebound, die extra schade toebrengt wanneer ze een vijand langs achter aanvalt. Staat die vijand strategisch in een hoek? Geen probleem, want als Mindfire in de buurt is, kan die met zijn telepathische krachten de vijand dwingen om even achterom te kijken, zodat je alsnog extra schade toebrengt. Alle puzzelstukjes vallen zo samen, maar je krijgt te weinig de mogelijkheid om daarmee te experimenteren.
Ook visueel is de game niet altijd even geslaagd. Tijdens cutscenes krijg je charmante, getekende versies van de verschillende superhelden te zien, maar hun 3D-equivalenten tijdens missies ogen een stuk minder aantrekkelijk. Zo zijn de texturen wazig en de animaties houterig. Waar de illustraties barsten van persoonlijkheid en stijl, lijken de in-gamemodellen enkele consolegeneraties oud. Het is een gemiste kans, vooral omdat de esthetiek van de wereld en het ontwerp van de personages zoveel potentieel hebben.
Capes doet een nobele poging om de magie van Freedom Force terug te brengen, maar faalt op enkele cruciale vlakken. Geïnspireerd op de ‘bronze age of comic books’ biedt de game een interessante, volwassen setting en een kleurrijke cast met unieke sterktes en vaardigheden . De hoge moeilijkheidsgraad van de game maakt het echter moeilijk om dat alles volledig uit te diepen, wat vaak tot frustratie in plaats van uitdaging leidt. Ook de visuele presentatie stelt teleur: de charmant getekende helden verliezen namelijk hun glans in houterige 3D-modellen. Capes probeert te schitteren als superheld, maar bevat net iets te veel kryptoniet om volledig tot zijn recht te komen.
De Capes review van Michiel gebeurde op de pc.