Carnival: Nieuwe Kermis Games

Het Amerikaanse concept van kermis wijkt licht af van wat wij in Vlaanderen onder kermis verstaan. Ja, alles is in handen van mensen die je proberen op te lichten en wiens vertrouwen even makkelijk te winnen is als de Tour de France. Ja, het draait om allerhande spelletjes en attracties waarbij je veel geld uitgeeft om flutprijzen te winnen. Maar waar in onze streken de zogenaamde sideshow bijna volledig verdwenen zijn, leven ze nog sterk in de Verenigde Staten. Denk hierbij aan de zogenaamde freakshows en worstelwedstrijden.

Helaas zal je dit niet terugvinden in Carnival: Nieuwe Kermis Games. Alles draait in de game rond 31 minigames waarbij kans en vaardigheid een grote rol spelen. Verwacht echter geen partygame waarbij je sloten bier achter elkaar naar binnen sluist, want de game richt zich enkel op de zeer jonge gamers. Het lijkt mij dan ook onwaarschijnlijk dat iemand ouder dan 12 jaar de disc ooit in zijn Wii steekt of je moet een ouder zijn met enkele jonge koters die schreeuwen om aandacht.

Alles begint met de creatie van een eigen personage. Verwacht geen uitgebreid menu vol met keuzes die je urenlang bezig houden, maar een standaardgamma aan kapsels, oogkleur, haarkleur en huidskleur. Verder zijn er diverse hoeden, maskers, schoenen en andere items om je personage er zo dom als mogelijk uit te laten zien. In het begin zijn er echter veel vraagtekens, want het is de bedoeling dat je zoveel mogelijk items gaat ontgrendelen.

Het hele concept van de game is namelijk opgebouwd rond het winnen van virtuele prijzen. Een slap concept, maar er is wel degelijk over nagedacht. Deze prijzen gaan van narwaltanden tot het uiterlijk van een gekke wetenschapper. Als je echt graag prijzen wil, is het mogelijk om kleinere prijzen in te ruilen voor grote prijzen. Het kermisconcept wordt dus vrij traditiegetrouw weergegeven, alleen betaal je maar één keer voor de aankoop van de game.

De kermis is onderverdeeld in vijf onderdelen met elk zijn eigen minigames: Mystieke Hof, Muizenweg, Verrassingsweg, Pitstopstraat en Kiekjeslaan. Telkens is het mogelijk om met vier spelers aan de slag te gaan, maar sommige games speel je samen op één scherm. Zo moet je in Spokenjagen samen uit een karretje op alles iets of wat spook is neerknallen.

Er is met 31 minigames voldoende variatie, maar meer dan twee handelingen tegelijkertijd zal je nooit moeten uitvoeren. Zo moet je boogschieten, met basketballen gooien, vissen en ... met monstertrucks racen. Helaas klinkt dit laatste interessanter dan het uiteindelijk is. Alles, maar dan ook echt alles, is aangepast aan het makkelijke niveau.

Het doet je wel nadenken waarom er in hemelsnaam tijd is gestoken om de game compatibel te maken met Wii MotionPlus. Er is hier geen nood aan een extra precieze besturing! Daarvoor is de game gewoonweg te simpel en tijdens het spelen merk je totaal geen verschil. Alleen je batterijen lijken er sneller aan te gaan.

De hele simpele stijl wordt verder doorgetrokken naar de graphics die er op geen enkel moment uitspringen. Hier ging men voluit voor een rood-bruin kleurenpalet dat warmte uitstraalt en je kinderen door de donkere kerstdagen moet leiden. De wat simpele graphics zijn echter niet storend. Wel de slechte geluidskwaliteit - waarbij de audio op sommige momenten gewoon lijkt te verdwijnen - zorgt voor frustraties.