E3: Castlevania: Lords of Shadow (hands-on)
Castlemania.
We hebben het er hier in Los Angeles uitgebreid over gehad: Wat heeft Lords of War met Castlevania te maken. De conclusie? We hebben werkelijk geen flauw idee. Dit spel had elke andere naam kunnen dragen, en Castlevania lijkt misschien nog wel de meest onlogische keuze.
Op de Nintendo DS zijn een aantal goede Castlevania-games uitgebracht. De laatste echt fatsoenlijk speelbare Castlevania voordat die handheldgames uitkwamen kunnen we ons al bijna niet meer herinneren. We herinneren ons onder andere nog een rampzalige 3D-versie waar we nog nachtmerries over hebben. Ironisch, aangezien het bronmateriaal toch best een horrortintje heeft.
Het is ondertussen al meer dan anderhalf jaar geleden dat Lords of Shadow aangekondigd werd. In eerste instantie was nog niet bekend dat het hier om een Castlevania-game ging. Pas vorig jaar tijdens de E3 bleek het hier om een nieuwe game in deze geliefde reeks te gaan. Als kers op de taart bleek het te gaan om een nieuw project van Kojima Productions – de makers van onder andere Metal gear Solid - in samenwerking met Mercury Steam, dat het meeste werk zou doen. Kojima zelf heeft overigens ook een adviserende rol in dit project.
Dit jaar konden we op de E3 voor het eerst meer zien dan een cinematische trailer van het spel. We mochten hands-on met de game die voor velen bijna gelijk zal staan aan de tweede komst van Christus. Ironisch genoeg wordt de hoofdrol gespeeld door iemand die de naam draagt van een aartsengel, namelijk Gabriël.
Waar Castlevania zich normaal richtte op 2D sidescrollingactie wordt het nu over een hele andere boeg gegooid. Niet langer hoef je honderd gangetjes door te spitten. Nee, Gabriël houdt meer van actie dan Simon Belmont, en dus hebben we nu te maken met een third-person actiegame zoals bijvoorbeeld Dante's Inferno en God of War dat ook al waren. Snap je nu waarom we niet echt inzien waarom dit Castlevania heet?
Hoe dan ook, we moeten Lords of Shadow nog lang niet afschrijven. Dat zou veel te voorbarig zijn. We hebben het spel namelijk redelijk uitgebreid kunnen spelen en in principe was datgene wat we gedaan hebben best de moeite waard.
Zoals gezegd doet het denken aan het grote God of War. Je hebt de beschikking over een soort van ketting waarmee je behoorlijk brute aanvallen kan uitvoeren. Wat wel opvallend was, was hoe beperkt het aantal verschillende bewegingen was dat je kon maken. Natuurlijk heb je je snelle, minder effectieve aanval en één die iets langer duurt om uit te voeren, maar die iets meer schade doet. Ook heb je nog een aantal aanvallen die je in de lucht kan uitvoeren, maar we hadden redelijk snel het idee dat we constant dezelfde bewegingen aan het doen waren.
Naast de actie op de grond speelt ook zijn witte paard een grote rol. Dit magische paard is één van de andere onderdelen van het spel. Naast de actie op de grond zul je namelijk regelmatig op de rug van je ros zitten. Ook tijdens deze stukken zul je lastig gevallen worden door wolven en andere monsters.
Ze zijn een welkome afwisseling aangezien ze een beetje de acte in stukken verdelen. Je hoeft je paard niet of nauwelijks te besturen en je kan je volledig richten op de beesten die je lastigvallen. Ze zullen je regelmatig van je paard afduwen, tenzij je goed weet te balanceren op de rug van je paard. Word je er vanaf geduwd dan zul je een kort gevecht op de grond moeten spelen om verder te komen. Natuurlijk zul je hiervoor flink wat health voor moeten inleveren, aangezien de gevechten behoorlijk pittig zijn.
Een belangrijk onderdeel tijdens de gevechten is het ontwijken van de aanvallen van je tegenstanders. Zo belangrijk zelfs dat het spel bijna onmogelijk wordt om te spelen als je niet constant als een idioot aan het rondrollen bent zodat je niet geraakt wordt. Vooral de grote weerwolven kunnen verschrikkelijk irritant zijn wanneer je vergeet te dodgen.
Ook anders dan in bijvoorbeeld God of War is de manier waarop je vastgepakte vijanden tot moes slaat. In het overduidelijke voorbeeld van God of War pak je iemand vast en vervolgens druk je op een knopje om een paar klappen uit te delen. In deze nieuwe Castlevania zal het aankomen op timing, aangezien je op het juiste moment een knop moet indrukken om de aanval ook daadwerkelijk uit te voeren.
Alhoewel de actie best te pruimen was, voelde dit toch echt niet aan als een Castlevania. We willen uitgebreide platform- en puzzelgedeeltes zien, niet alleen bloederige actie die we al in een keur van andere games kunnen krijgen. Dit draagt de naam Castlevania, dus we verwachten eigenlijk iets meer dan dat. Als Mercury Steam niet iets meer brengt dan alleen dit, dan zou dit wel eens een kleine teleurstelling worden.
Conclusies kunnen we nog niet trekken na deze korte speelsessie, maar het feit dat we niet echt enthousiast zijn is misschien wel al een beetje een voorbode van wat er gaat komen.