Catherine Review

Een puzzelgame met levenslessen voor 30-plussers, zo kun je Catherine het beste omschrijven. Catherine vertelt het verhaal van de 32-jarige Vincent wiens leven behoorlijk op z'n kop komt te staan. Een game die voor de verandering eens niet gaat over de wereld redden en monsters beschieten, maar een game die uit het leven lijkt te zijn gegrepen.

Vincent is een relaxte dude van begin 30. Hij houdt niet van conflicten en vindt het leventje dat hij leidt - een beetje hangen met z'n vrienden, een biertje drinken en zo nu en dan eens afspreken met zijn vriendinnetje Katherine - prima. Als het aan hem ligt, blijft het leven zo gemakkelijk. Echter denkt Katherine daar anders over. Zij wil zekerheid en werken aan de toekomst. Zij wil een gezinnetje. Kortom: huisje, boompje, beestje. En oja, ze is ook nog eens overtijd.

Na de eerste paar filmpjes, die in een schitterende manga-stijl getoond worden, had ik al medelijden met Vincent. Wat een verschrikkelijke zeurkous is die Katherine zeg! "Je mag niet dit. Je mag niet dat. Drink je niet teveel? En ik ga wel over de financiën." Je zou er spontaan van vreemdgaan, en dat is precies wat Vincent overkomt wanneer hij in zijn stamkroeg de uitdagende Catherine (inderdaad, met een C) tegenkomt. De eerste avond is het al raak en de volgende ochtend wordt hij wakker met de beeldschone jonge blondine naast hem. Het is alleen jammer dat hij zich er niks van kan herinneren.

Catherine is - om wat voor reden dan ook - helemaal verkikkerd op Vincent terwijl Katherine steeds meer druk op hem uitoefent. Neem daarbij het feit dat Vincent zelf valt in de categorie 'slappe zak' en de ellende is compleet. Vincent liegt zich steeds meer in de problemen terwijl hij Catherine en Katherine bij elkaar uit de buurt probeert te houden. Catherine is namelijk een vreselijk jaloers mokkel die niets weet van Vincents serieuze relatie met Katherine.

"Catherine is een puzzelgame met levenslessen voor 30-plussers."

Hoe Vincent zich staande houdt tussen zijn drang naar vrijheid met Catherine en zijn afhankelijkheid van en schuldgevoel naar Katherine bepaal jij grotendeels. Overdags geniet je namelijk van Vincents belevenissen aan de hand van een animé-film en 's avonds bestuur je Vincent in zijn favoriete stamkroeg: The Stray Sheep. Hier kun je praten met je vrienden of met andere kroegklanten, kun je tv kijken, een videospelletje spelen of sms-jes beantwoorden. Tijdens deze scènes moet je soms een vraag beantwoorden die niet goed of fout kan zijn, maar die wel bepaalt waar Vincent staat qua normen en waarden. Dit wordt weergegeven in een meter met aan de ene kant een duiveltje en aan de andere kant een engeltje. Deze meter bepaalt het verdere verloop van het verhaal dat uiteindelijk acht verschillende eindes kent.

's Nachts begint de ellende pas echt, wanneer Vincent in zijn dromen belaagd wordt door zijn eigen tegenstrijdige gevoelens. Hij droomt dat hij, samen met allerlei schapen, moet klimmen voor zijn leven. Waarom? Omdat er een toren staat die letterlijk onder je voeten wegbrokkelt. Het is dus klimmen of sterven, want - zo zegt de legende - wie valt in zijn droom en niet wakker wordt voordat hij de grond raakt, zal sterven in het echte leven. Deze vloek - want dat is het - belaagt meerdere jongemannen (ook bekenden en vrienden) die allemaal wat op hun kerfstok hebben wat hun relatie betreft.

In de nachtmerries komt de werkelijke gameplay van Catherine aan bod. Catherine is namelijk een puzzel-game waarbij het beklimmen van de toren voornamelijk bestaat uit het verschuiven van blokken om zo een weg naar boven te banen. Hierbij moet je wel tegen tijdsdruk kunnen, want zoals gezegd brokkelt de toren onder je voeten weg. Rustig de tijd nemen om de omgeving goed in je op te nemen zit er dus niet bij.

1 of 16

Beschrijving

Attribution

Het concept met het blokken verschuiven blijft interessant dankzij het feit dat er gaandeweg het spel meer soorten blokken worden geïntroduceerd. Zo zijn er blokken die ontploffen, dodelijke blokken met spiezen, blokken die niet verschoven kunnen worden en blokken waarmee je trampoline kunt springen. Daarnaast zijn er extra hulpmiddeltjes te vinden zoals portable blokken, energy drink en een magisch boek dat al je vijanden vernietigd.

Er is geen tijd om rustig de omgeving in je op te nemen. Stalen zenuwen zijn vereist!"

Catherine is moeilijk! Je moet sowieso stalen zenuwen hebben wegens de tijdsdruk, maar daarnaast vragen de puzzels ook de nodige hersenactiviteit van je en is ruimtelijk inzicht een pré. Heb je geen ruimtelijk inzicht (zoals ik), dan is de game gelukkig ook op easy te spelen, en tussen de nachten door kun je ook switchen tussen deze moeilijkheidsgraden. De puzzels zijn dan iets relaxter en je hebt iets meer de tijd om de omgeving in je op te nemen. Echter betekent dat niet dat de game dan een 'cakewalk' is. Vooral in de latere levels wordt de moeilijkheidsgraad behoorlijk opgeschroefd en moet je 'het truukje kennen' om een level te kunnen voltooien. Gelukkig sta je er niet alleen voor. Van de overige schapen kun je nieuwe technieken - in de vorm van tutorial filmpjes - leren en daar zitten soms enkele 'eye openers' tussen. Het is alleen wel jammer dat je deze filmpjes niet in een galerij kan verzamelen om ze later nog eens te bekijken.

De game bestaat uit zeven nachten en elke nacht wordt afgesloten met een 'boss-level'. Deze levels zijn nóg zenuwslopender omdat er meestal een reusachtig gedrocht in rap tempo achter je aankomt om je vervolgens op vreselijke wijze te doden. Geef mij dan maar de gewone levels waarin ik iets meer tijd heb en zo nu en dan een concurrerend schaap van de toren af kan meppen.

Een grappig element is dat Vincent sneller voortbeweegt in zijn dromen wanneer hij dronken is. Maar drinken is natuurlijk niet een activiteit die Katherine op prijs stelt. Ik zeg 'fok die normen en waarden en zuip voor je leven' want snelheid is een eigenschap die je zeker nodig hebt als je moet rennen voor je leven. Over dronkenschap gesproken: ik vraag mij wel af wat de ontwikkelaars op hadden toen zij de besturing van Catherine gingen programmeren. De besturing is namelijk afhankelijk van het camerastandpunt wat betekent dat links de ene keer linksom draaien en de andere keer rechtsom draaien is. Dit werkt erg verwarrend. Daarnaast wordt de camera ook regelmatig geblokkeerd waardoor je niet altijd de controle hebt over Vincents acties. En dat is samen met de tijdsdruk geen goede combinatie.

"Multiplayer is permanent afgesloten voor hen die geen gouden bekers kunnen halen."

Naast de verhaallijn kent Catherine ook nog een andere modus genaamd Babel. In Babel kunnen vier soorten torens beklommen worden die 'random' gegenereerd worden. Leuk is dat je dit samen met een medespeler kan doen en je in dat geval dus samen moet werken om het level te voltooien. Echter is er wel een grote maar aan Babel en dat is dat deze eerst vrijgespeeld moet worden. Dit doe je door een minimum aantal gouden bekers te behalen in de campaign-modus op de 'normal' moeilijkheidsgraad. Als je een level voltooid hebt kun je - mits je snel genoeg bent - een beker winnen: brons, zilver of goud. Het voltooien van de levels op 'normal' zal voor sommigen al een prestatie zijn, laat staan het level voltooien met een gouden beker. Met andere woorden: een gedeelte van het spel is dus permanent afgesloten voor hen die geen gouden bekers kunnen halen. Het meest kwalijk hiervan vind ik dat je in dat geval dus ook niet samen kan spelen. Strafpunten voor Catherine wat mij betreft.