Chocobo GP review - Dieselmotor die traag op toerental komt

Voor de Chocobo GP review scheurt Michiel tussen de chocobo's en moogles naar de finish in een aangename rit met een ietwat hobbelig parcours.

De gamingwereld is als geen andere onderhevig aan trends. Een vijftal jaar geleden bracht elke ontwikkelaar nog zijn eigen MOBA op de markt om zich vervolgens op het Battle Royale-genre te storten. Eind jaren 90 waren vooral kartracers erg populair. In het zog van Mario Kart 64 kreeg zowat elke iconische mascotte zijn eigen game, met toppers als Diddy Kong Racing en Crash Team Racing. Ook Square Enix - toen nog gewoon Square - gooide zijn populaire Final Fantasy-licentie in de ring, maar slaagde er met Chocobo Racing niet in om een echt memorabele game af te leveren. Meer dan twintig jaar later onderneemt het bedrijf een nieuwe poging, al rijdt Chocobo GP gedeeltelijk in dezelfde valkuilen. Afgezien van de innovatieve power-ups slaagt de game er dan ook niet in om grote concurrent Mario Kart 8 Deluxe in verlegenheid te brengen.

Daarvoor maakt de game vooral te weinig gebruik van het nochtans oerdegelijke bronmateriaal. Het aantal Final Fantasy-games, -omgevingen en -personages is intussen amper bij te houden, maar in Chocobo GP lijkt het alsof de serie slechts een viertal games heeft. Qua personages beperkt de kartracer zich bijvoorbeeld tot een aantal variaties op de klassieke chocobo's en moogles, met daarnaast eigen interpretaties van terugkerende personages zoals Cid, Shiva en Ifrit. Wie vooral met hoofdpersonages uit de reeks aan de slag wil, moet het doen met Steiner en Vivi uit Final Fantasy 9 en Terra uit Final Fantasy 6. Extra zuur daarbij is dat iconische personages als Cloud en Squall pas later aan Chocobo GP worden toegevoegd als DLC.

Die weinig enthousiasmerende cast staat in schril contrast met het plezier dat elk personage oplevert. Alle racers beschikken over een unieke vaardigheid die vaak een enorme impact op het wedstrijdverloop heeft. Zo snelt Steiner met zijn zwaard richting de bestuurder voor hem. Die 'moonlight slash' kun je bovendien meerdere keren op rij gebruiken, waardoor je met wat geluk zelfs van de laatste naar de eerste plaats scheurt. In sommige gevallen kun je ook profiteren van de vaardigheden van andere spelers. De chocobo laat tijdens zijn 'chocobo dash' bijvoorbeeld ringen achter die je ook zelf voor een snelheidsboost kunt gebruiken. Door die creatieve mix aan unieke vaardigheden zijn geen twee wedstrijden dezelfde en blijft de game boeien.

Ook de power-ups op het parcours getuigen van eenzelfde creativiteit en vormen het hoogtepunt van de game. Waar je in veel kartracers op goed geluk over een power-up rijdt, komt daar in Chocobo GP ook tactisch inzicht bij kijken. Elke power-up of 'magicite' heeft immers drie niveaus. Door over een koperen magisch ei op het parcours te rijden, krijg je bijvoorbeeld een gewone willekeurige power-up op het laagste niveau. Rijd je echter over een zilveren ei, dan krijg je voor de magicite die je al hebt een extra niveau, terwijl een gouden ei twee niveaus van een willekeurige magicite geeft. Door op het juiste moment een zilveren of gouden ei te bemachtigen, transformeer je dus een initieel zwakke power-up in krachtige magie waarmee je de hele race omgooit. Zo schiet je op het eerste niveau van 'fire' een vuurbal recht voor je uit, maar krijg je op het derde niveau 'firaga'. Die vuurexplosie is Chocobo GP's equivalent van het blauwe schild in Mario Kart en knalt genadeloos elke racer die hij passeert omver tot hij de koploper heeft bereikt. In Chocobo GP is het dus niet alleen zaak om je vijanden het leven zuur te maken met willekeurige power-ups, maar kun je het geluk ook in de juiste richting duwen.

De parcoursen van Chocobo GP laten dan weer geen blijvende indruk na. Net zoals bij de personages maakt Square Enix te weinig gebruik van het Final Fantasy-bronmateriaal. Daarnaast is ook het aantal omgevingen en tracks gewoonweg te beperkt en ongeïnspireerd. Zo zijn er in totaal slechts negen verschillende omgevingen. Hoewel de meeste van die omgevingen verschillende varianten hebben - waarbij je bijvoorbeeld een 'korte', 'hyperspeed' en 'technische' versie van een parcours krijgt voorgeschoteld - zijn de eenvoudigste varianten vaak niet meer dan letterlijk rondjes op het circuit rijden. Enkel op de technische parcoursen komen de andere mechanics zoals driften en shortcuts helemaal tot hun recht. Dergelijke parcoursen zijn echter op één hand te tellen. Aangezien de omgevingen op grafisch vlak bovendien geen hoogvliegers zijn, komt Chocobo GP qua parcoursen op geen enkel moment in de buurt van het kleurrijke feestje in Mario Kart 8 Deluxe.

Wanneer Chocobo GP op zijn best is, is het een meer dan vermakelijke kartracer. Zeker in de multiplayer staat de game dankzij de vele power-ups en vaardigheden garant voor uren plezier waarbij alles compleet oneerlijk verloopt, elke schuiver die je maakt sowieso de schuld van je maat is en een scheldtirade nooit veraf is. Door een gebrek aan aantrekkelijke circuits en het niet optimaal benutten van het Final Fantasy-bronmateriaal laat de game echter geen blijvende indruk na. Een leuk tussendoortje dat er niet in slaagt om Mario Kart 8 Deluxe van de koppositie te verdringen.

De Chocobo GP review van Michiel gebeurde op de Switch.