Cities XXL review
Stad in verval.
Je krijgt een melding dat het verkeer ernstige opstoppingen veroorzaakt. Met een handige filter zie je meteen waar het probleem precies zit. Een mogelijke oplossing is het toevoegen van een buslijn, zodat het aantal wagens op de weg drastisch daalt. Juist, de bussen zijn op dit punt nog niet beschikbaar. Misschien moet je nieuwe, bredere straten aanleggen. Dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan want de gebouwen die er staan, laten helemaal geen bredere straten toe. Dan laat je het probleem maar links liggen en concentreer je je op iets anders. Zijn er weer te weinig arbeiders in de stad? Dat was te verwachten.
Cities XXL confronteert je voortdurend met dergelijke probleemsituaties, terwijl de oplossingen niet voorhanden zijn. Nochtans wil ontwikkelaar Focus Home Interactive een grootse citybuilder afleveren, waarin je van het laagste tot het hoogste niveau kunt managen. Daarnaast moeten de vele opties qua bestuursmaatregelen en qua stadsinrichting jouw stad echt tot leven brengen.
Wat het managen op het hoogste niveau betreft, heb je zeker grip op de hele zaak. In een oogopslag krijg je zicht op de inkomsten en uitgaven, de demografische statistieken inclusief de werkloosheidsgraad, de tevredenheid in de verschillende sectoren en de openbare netwerken. Vooral de belastingen zijn gemakkelijk aan te passen. Er is een verschil tussen belastingen voor de burgers en de bedrijven. Wanneer je ze afzonderlijk aanpast, zie je direct hun effect op de tevredenheid. Ook de geldstroom van je stad zie je onmiddellijk door de optelsom van inkomsten en uitgaven.
Op het niveau van het micromanagement zijn de problemen echter een stuk lastiger. Zomaar een situatie: er zijn te weinig arbeiders in de stad om alle beschikbare jobs in te vullen. Daarom bouw je extra huizen om deze aan te trekken. Vervolgens zijn er te weinig jobs voor alle aanwezige arbeiders, zodat je opnieuw banen voor hen schept. Dan herhaalt het probleem zich. Er ontstaat zo een vicieuze cirkel die niet op te lossen is.
Vaak zie je een paradox in je stad: de burgers willen zogezegd meer winkels. Maar de zones waarop dat type gebouw groeit, blijven onbebouwd. Nochtans geraken de winkels die er al zijn door overproductie hun waren niet kwijt. Is er nu te weinig of te veel verkoop? Je verliest je controle over de situatie en vindt geen oplossingen, omdat het probleem zelf niet duidelijk is.
Een andere, veel voorkomende situatie is de verkeersopstopping. De game raadt je dan fijntjes aan om de wegen te vervangen. Dat gaat niet zomaar, want waar er smallere wegen waren, staan de huizen ook dichter bij elkaar. Op die plaatsen kun je onmogelijk boulevards aanleggen. Een andere oplossing is de buslijn, maar die is pas vanaf 50.000 inwoners beschikbaar. Dat is raar, want het zou een handige pleister op de wonde zijn. Bedenk ook dat er al veel speeltijd voorbij gaat voordat je de 50.000 inwoners haalt. De game wordt hierdoor onnodig langdradig en erg onrealistisch.
Doordat je de vicieuze cirkel van te weinig jobs en te weinig werkkrachten voortdurend tracht te doorbreken en het verkeersprobleem zo gewichtig is, besef je iets. Het plan van je stad had al van het begin moeten vastliggen. Nog voor je de eerste straat aangelegd hebt. Dat is natuurlijk een onmogelijke opgave. Zo komt het dat je je stad artificieel aan het uitbouwen bent. Te weinig werkkrachten? Dan leg je hier links nog een zone aan. Te weinig jobs? Hier rechts is er nog plaats voor wat fabrieken. Op die manier kun je geen eigen visie opleggen. Reken daarbij dat bijvoorbeeld de landbouw alleen binnen een vruchtbare zone en geen centimeter daarbuiten mag liggen. Andere grondstoffen zoals water en olie liggen soms belachelijk ver van je stadhuis. Omdat je niet intuïtief maar constant reactief uitbouwt, verlies je na een tijd de voeling met je stad.
Wat de zaken er nog moeilijker op maakt, is de onduidelijke gebruikersinterface. Bij het bouwen of bekijken van gebouwen, straten en zones staan er namen en eigenschappen in kleine letters onder elkaar. De schaal van de interface kun je aanpassen, maar dat maakt vooral de pictogrammen aan de rand van het scherm groter en verhelpt het probleem niet. Heel vaak moet je schermen met extra opties weg klikken, zoals een nutteloze gebouwenfilter of de afmetingen voor de vrije gebouwenzones.
De game is grafisch geen hoogvlieger. Hoewel er een grote diversiteit aan gebouwen is, ogen ze hoekig. Als je uitzoomt, veranderen alle auto's in bruine blokken. Bij het scrollen word je duizelig van de framedrops. En als je tot op de straat inzoomt, zoom je gillend terug uit omdat je ziet wat voor misbaksels er in je stad rondlopen.
Wat heeft Cities XXL dan wel te bieden? De instapdrempel is laag. Je bouwt met gemak je stad uit of past de belastingen aan. Indien nodig maak je gebruik van een uitgebreide tutorial - die overigens probeert grappig te zijn, maar daar glansrijk in faalt. Het bouwen zelf verloopt erg vlot. Je hebt de keuze uit vier verschillende zones en de game laat alles automatisch aan elkaar aansluiten.
Maar die pluspunten vervallen in het niets bij de amateuristische uitwerking en knullig aandoende fouten. Prestaties die je vrijspeelt, worden schreeuwerig op je scherm aangekondigd en komen hopeloos te laat. Als de game je met 10.000 tevreden inwoners feliciteert, dan zijn het er intussen al 13.000. Het grote aanbod aan voorzieningen en wegen staat in schril contrast met een mager aanbod aan culturele activiteiten en decoraties, waardoor je je stad moeilijk écht uniek maakt.
Op het vlak van macromanagement is Cities XXL transparant en overzichtelijk. Op het laagste niveau echter kom je in vicieuze cirkels terecht en leiden onoplosbare problemen tot frustraties. Mede door knullige fouten en een rommelige gebruikersinterface hecht je in korte tijd al minder belang aan de unieke uitbouw van je stad. Wanneer je je ook blijft ergeren aan een onprofessionele afwerking en matige graphics, dan is het ambt van burgemeester in Cities XXL eerder een vloek dan een zegen.