Civilization: Beyond Earth review
Survival of the fittest.
De mensheid heeft gefaald. Een onbekende, cruciale fout maakt het leven op aarde onmogelijk. De wereldleiders geven een paar uitverkorenen de kans om vele lichtjaren later een nieuwe beschaving op te bouwen. Na een loodzware reis voel je je geroepen om de leiding over een nederzetting te nemen. De typische turn-based gameplay uit de hoofdreeks heeft zijn weg gevonden naar buitenaardse omgevingen in Civilization: Beyond Earth.
De keuzes die je in het begin van de game maakt, bepalen het spelverloop aanzienlijk. Het is voor het voortbestaan van je beschaving belangrijk dat The Great Mistake niet opnieuw plaatsvindt. Terwijl je je eerste voetstappen op een nieuwe planeet zet, rijst de vraag op welke manier de ontwikkeling van de mensheid zich voort moet zetten. Met het nieuwe Affinity-systeem bepaal je die filosofie zelf.
Aanhangers van Purity zetten alles op alles om hun nieuwe onderkomen zoveel mogelijk op de oude planeet te laten lijken. Buitenaardse bewoners moeten wijken voor mechanische Exoskeletten en anti-zwaartekracht voertuigen. Kolonisten die hier niks van moeten weten en liever met de planeet één zijn, scharen zich onder Harmony. Door geknoei met het menselijk DNA passen ze zich aan de mysterieuze flora en fauna aan. De Rocktopus, de schorpioen-achtige Xeno Titan en andere buitenaardse wezens worden ingezet om deze filosofie aan de man te brengen. Een middenweg wordt gevonden in Supremacy. Door met cybernetica te experimenteren, transcenderen ze naar een massaal digitaal bewustzijn. Robots en lasers in overvloed dus.
Deze filosofieën hebben ieder hun eigen unieke eenheden en gebouwen, waardoor iedere speelronde verfrissend is. Vooral in de multiplayerstand is variatie onder nederzettingen van groot belang, want dat moedigt je aan om strategisch na te denken. De affinities hebben namelijk elk een unieke manier om de overwinning te behalen. Enig kritiek punt is daarbij wel dat de klassieke overwinning door middel van militaire dominantie net zoals in Civilization V eerder voor de hand ligt.
De technologische vooruitgang van je beschaving wordt bepaald aan de hand van keuzes die je in de Tech Web maakt. Als je Civilization al eerder hebt gespeeld, dan zie je hierin veel overeenkomsten met de Tech Tree uit de hoofdreeks. Het web is echter weinig overzichtelijk, waardoor je de voordelen van de ontwikkelingsmogelijkheden niet in één oogopslag kan aflezen.
Daarnaast is het vooral in de eerste uurtjes moeilijk te bepalen welke richting je op moet. Termen zoals Engineering en Physics zijn nog te bevatten, maar je raakt de draad snel kwijt als de game over Protogenetics en Geoscaping uitweidt. Dit komt voornamelijk door het ontbreken van een historisch kader. Hoewel een adviseur je netjes elke functie uitlegt, spreken de fictieve technologieën in deze spin-off niet tot de verbeelding.
Toch biedt het gemis van context kansen voor Civilization: Beyond Earth. Ontwikkelaar Firaxis creëert zo een uniek universum zonder Gandhi of Napoleon. Elke factie kent zijn eigen originele leiders die de toekomst van de mensheid mogen bepalen. Wederom speelt diplomatiek daarin een belangrijke rol. Een agressieve houding tegenover buitenaardse wezens valt bij enkele andere facties zeker niet in de smaak. Toch ontbreekt het bij de leiders aan persoonlijkheid. Meestal reageren ze kortaf en ongeïnteresseerd. Dit resulteert al snel in desinteresse richting de AI, waardoor je snel egoïstische keuzes gaat maken.
Dit wordt enigszins in balans gebracht door de mogelijkheid om met Favors te onderhandelen. Door je grondstoffen voor Favors te ruilen, staat de tegenstander bij je in het krijt. Zet deze gunsten in als onderhandelingsmateriaal en je behaalt hiermee je voordeel tegenover andere nederzettingen. Niks is uiteindelijk bevredigender dan een factie te dwingen om met een derde partij in oorlog te gaan.
Wat ook voor strategische diepgang zorgt, is de toevoeging van de Orbital layer. Deze extra laag bevindt zich boven het speelveld en huisvest de satellieten die je de lucht in schiet. Eenmaal gelanceerd blijven ze voor een vastgesteld aantal beurten op dezelfde positie en zorgen ze voor diverse effecten die het speelveld beïnvloeden.
Zo kies je ervoor om op een strategische positie een satelliet te plaatsen die de aanvalskracht van je eenheden verhoogt. Soms is dat net hetgene wat je nodig hebt om het geluk aan jouw kant te krijgen. Ook verwijder of produceer je op die manier giftige Miasma-gaswolken. Het is dus noodzaak om goed na te denken of je een satelliet of iets anders gaat produceren, want elke beurt telt. Wanneer een satelliet neerstort, ontstaat er een spannende race om met Explorers wrakstukken te bemachtigen.
De Trade Routes komen daarentegen minder goed uit de verf. Naast het vergaren van grondstoffen stuur je regelmatig een Trade Convoy op pad om materialen tussen nederzettingen te ruilen. Beyond Earth geeft je geen optie om deze route te automatiseren. Dit resulteert in frustraties wanneer een konvooi weer eens in zijn neus staat te peuteren.
Een ander punt zijn de spionagemogelijkheden. Je spionnen saboteren, stelen en hacken, maar dit wordt alleen bevestigd met notificaties. Terwijl de rest van de actie zich in volle glorie op het scherm laat zien, wordt Covert Operations hierdoor bescheiden neergezet. Hoewel het Covert Ops menu overzichtelijk is, raakt dit nogal eens in de vergetelheid. Vooral de eerste paar keer vergeet je daardoor meermaals je spionnen aan het werk te zetten.
Hoewel Civilization: Beyond Earth zwaar op zijn voorganger leunt, weet ontwikkelaar Firaxis toch te vernieuwen. Naast de prachtige buitenaardse setting is het Affinity-systeem een verfrissende toevoeging. Wederom wordt je strategisch vermogen behoorlijk op de proef gesteld. Afgezien van een paar onderontwikkelde ontwerpkeuzes biedt de game een diepgaande turn-based ervaring die tot diep in de nacht duurt.
Civilization: Beyond Earth is nu verkrijgbaar voor de pc en Mac.