Company of Heroes 2: Ardennes Assault review
Patton voor een dag.
22 december 1944. Bastenaken helemaal omringd door superieure Duitse troepen. Een totaal uitgeput Amerikaans leger ingesloten in een sneeuwstorm en afgesneden van zijn luchtmacht. De overwinning van de Slag om de Ardennen is binnen Duits handbereik. De volgende ochtend trekt het weer echter op en komt de Geallieerde bevoorrading op gang. Maar wat als de wolken niet waren weggetrokken?
Het is deze 'wat als' vraag die centraal staat in Company of Heroes: Ardennes Assault. Relic Entertainment blaast met deze standalone uitbreiding de singleplayercampagne van de strategische serie nieuw leven in. Niet langer is het een vastgelegde opeenvolging van missies, maar een landkaart van de Ardennen waar je met drie verschillende Amerikaanse compagnies doorheen trekt. Je kiest zelf met wie en waar je aanvalt.
Je gaat aan de slag met drie gevechtstakken: de mobiele en flexibele paratroopers van de Airborne, de kordaat oprukkende Mechanized Infantry en de verschroeiende artillerie van de Support-eenheid. Elk leger heeft zijn eigen voorraden en ervaringsniveau, die tussen verschillende gevechten behouden blijven. Verlies tijdens een veldslag te veel troepen en je krijgt geen nieuwe meer. Roekeloos met mensenlevens omspringen is dus een slechte strategie. Zeker met je veteranentroepen, want als je deze verliest, zakt ook het ervaringspeil van de compagnie en zijn strijdmogelijkheden.
Elke eenheid is dus kostbaar. Het resultaat is een intensere singleplayer ervaring dan in vorige Company of Heroes games. Neem bijvoorbeeld de missie in Espeller: het doel is om 's nachts door vijandelijke linies te sluipen en geniepig bevelvoertuigen uit te schakelen. Het slagveld is bezaaid met speciale detectie-infrastructuur die alarm slaat als ze van je aanwezigheid zeker is.
De logische keuze voor deze missie is de Airborne. Ze hebben enerzijds Pathfinders die een kei zijn in het verkennen en vinden van vijanden, en anderzijds de paratroopers die je achter vijandige linies inzet. Wanneer ik Espeller binnentrek, heb ik echter al een heleboel ruwe gevechten met mijn parachutisten achter de rug en zijn ze erg verzwakt. Ik waag het er toch op en enkele foute beslissingen later loopt mijn troepenmacht op de laatste loodjes: twaalf paratroopers, twee mitrailleur-teams, één artillerie eenheid en een anti-tank geweer. En ik heb nog maar één bevelvoertuig van de vier uitgeschakeld.
Wat volgt, is één van de meest intense RTS-ervaringen die ik ooit speelde, waarbij elke muisklik leven of dood kan betekenen. Want als je een missie verliest wanneer je compagnie geen reserves heeft, is deze voorgoed uitgeschakeld. Het besef dat elk troepenverlies zijn weerslag in het grote geheel heeft, zorgt er voor dat je jezelf een ware Patton waant. Je imiteert niet de Tweede Wereldoorlog, maar speelt je eigen versie. Waarbij net als in echte oorlog een mensenleven meer is dan een statistiek en een overwinning getekend door nutteloze offers je latere ondergang betekent.
Je eigen versie van de Slag om de Ardennen is deels door willekeur bepaald. De landkaart is onverdeeld in zestien gevechten. Elf missies zijn elke keer dezelfde, de rest zijn mappen met willekeurige doelen. De doelen van de missies liggen wel vast, maar de samenstelling van de vijandelijke troepenmacht varieert naargelang hun krachtniveau. Dit niveau stijgt wanneer een verslagen leger zich vanuit een nabijgelegen gebied terugtrekt en met hun broeders samenvoegt. Verdrijf de vijand uit Houffalize en plots verschijnt er in Lierneux een Panzer op het strijdtoneel. Tenzij je natuurlijk de pas van de vluchtende legers afsluit.
Het is een systeem dat op een geloofwaardige manier de dynamiek van een slagveld in beweging symboliseert en er in slaagt om variatie te brengen tussen je verschillende pogingen om de Ardennen te bevrijden. Verwacht je echter niet aan missies die fundamenteel naargelang je eerdere keuzes veranderen, maar denk aan een reeks subtiele accentverschillen.
Ook in de samenstelling van je eigen legers grijp je subtiel in. Doorheen de missies verdien je ervaringspunten waarmee je de specifieke vaardigheden van elke compagnie uitbreidt. Verdubbel het aantal parachutisten die je invliegt, geef je shocktroepen standaard een vlammenwerper mee of rust je luchtondersteuning uit met extra raketten. De upgrades veranderen niet fundamenteel hoe je speelt, maar versterken het gevoel dat jij hun lot bepaald. Het zijn een reeks kleine accenten die bijdragen aan de complexiteit van het grote geheel.
Toch mochten de verschillen tussen de verschillende Amerikaanse legers wat minder subtiel. Elke compagnie beschikt grotendeels over de dezelfde troepen, aangevuld met vijftal unieke eenheden. Het is perfect mogelijk om je missies met standaardtroepen te voltooien. Wanneer je niet echt op de unieke eenheden inzet en het liefst met de standaard drievuldigheid van infanterie, artillerie en cavalerie te werk gaat, dan is de diversiteit maar magertjes. Je moet jezelf daardoor vaak dwingen om de speciale eenheden te gebruiken.
Nochtans staan games van Relic Entertainment voor hun groot aantal verschillende speelbare legers bekend. Het prijskaartje van 36 euro (en tel daar 4 euro bij als je ook de vierde Ranger company wil) lijkt dan ook wat hoog. Wat je echter in ruil krijgt, is niet alleen de beste Company of Heroes singleplayer-ervaring ooit, maar één van de beste in het genre. Alle subtiele tactische componenten zoals de landkaart en de fitheid van je legers, versterken elkaar en heffen de geliefde RTS-gameplay van de serie naar nieuwe hoogtes.
Company of Heroes: Ardennes Assault is dan ook echte oorlog, waarbij nederlaag en overwinning vaak nauwelijks van elkaar te onderscheiden zijn. Geen opeenvolging van flauwe afkooksels van historische gebeurtenissen, maar jouw eigen virtuele Slag om de Ardennen.
Company of Heroes 2: Ardennes Assault is nu verkrijgbaar voor pc.