Control review - Alles onder controle
Remedie tegen voorspelbaarheid?
De Control review van Carl neemt je mee naar het mysterieuze Federal Bureau of Control, een overheidsorgaan dat zich met paranormale gebeurtenissen bezighoudt. Behoudt Remedy de controle over zijn ambitieuze concept?
Met Max Payne, Alan Wake en Quantum Break op zijn palmares, hoeft de Finse ontwikkelaar Remedy zich niet meer te bewijzen. Toch blijft de studio hongerig en ambitieus, zo toont Control. Hoewel de game als een vertrouwde third-person shooter geharnast is, blijven het mysterieuze verhaal en de intrigerende, memorabele setting je prikkelen. Gekoppeld aan combat die uitblinkt in strakheid en spektakel is Control dan ook een aanrader van jewelste.
Sfeer in videogames is Remedy niet onbekend; vooral met Alan Wakes memorabele dorpje Bright Falls leverde het al een atmosferisch pareltje af. Ook Control is een schot in de roos qua sfeerschepping. Locatie van dienst is The Oldest House, een gigantisch kantoorgebouw dat het Federal Bureau of Control huisvest. Met zijn marmeren gangen ademt het gebouw autoriteit, terwijl de vele identieke kantoren je met administratieve steriliteit overweldigen. Met behulp van shots met een dikke laag effecten die in een film van David Lynch niet zouden misstaan en verstikkend rood licht schept Remedy op indrukwekkende wijze een beeld van een verstikkende en onbegrijpelijke bureaucratie. Het is als het ware kafkaëske horror, en zo goed als ongezien in de gamewereld.
De worldbuilding reikt verder dan gewoonweg een indrukwekkende locatie, want naar goede gewoonte vult Remedy de plaatsen met dozijnen kleine maar memorabele collectibles. Televisiespotjes tonen je hoe medewerkers van de dienst met kinderen proberen om te gaan en documenten afkomstig van zijpersonages beschrijven hun onderlinge conflicten. Af en toe hebben zulke details bovendien een zeer directe impact op hoe je speelt. Een bepaalde puzzel vertrouwt er bijvoorbeeld op dat je meegaat in de denkprocessen die her en der op whiteboards gekrabbeld staan, terwijl andere locaties veel gemakkelijker te navigeren vallen wanneer je even documenten met theorieën van kantoormedewerkers doorneemt. Die combinatie van aandacht voor detail met een imposante omgeving zorgt voor een overtuigende en memorabele setting.
Het gebouw dient eveneens als strijdtoneel voor strakke vuurgevechten tegen de mysterieuze vijand The Hiss. Hoewel je arsenaal niet meer dan een standaardassortiment aan pistolen en shotguns bevat, maken je speciale krachten veel goed: in het bijzonder Launch (je telekinese) blijft uren aan een stuk genietbaar en haalt mooie herinneringen aan Psi-Ops: The Mindgate Conspiracy boven. Launch is trouwens meer dan gewoon een gimmick, want het rondgooien van bepaalde voorwerpen is essentieel om met enkele specifieke vijanden komaf te maken. Je moet steeds je aandacht houden bij welke types vijand op je afkomen, want je levensbalk is in een mum van tijd opgebruikt. Een welkome uitdaging die - dankzij de zeer strakke controls gelijkaardig aan die van het ondergewaardeerde Quantum Break - nooit oneerlijk aanvoelt. Omdat het wisselen tussen vuurwapens en speciale krachten zo natuurlijk is en The Hiss een prettige uitdaging vormen, raak je de vuurgevechten dan ook nooit beu.
Nog een reden waarom je met plezier de gangen van The Oldest House uitkamt, is omdat de combat van Control niet enkel schittert in strakheid, maar ook in spektakel. Tijdens de intense vuurgevechten moet de omgeving er namelijk onvermijdelijk aan geloven: houten bureaus spatten in splinters uiteen, dozijnen papieren vliegen in het rond, en kogels die zich een weg in de muur boren, doen dik stof opspatten. Het is sinds FEAR geleden dat een game nog zo overtuigend 'indoor combat' weet neer te zetten en al gauw gebruik je Launch zo veel mogelijk om een gigantische ravage aan te richten. De kers op de taart zijn de vele visuele effecten die steeds van je scherm spatten en een prachtige filmische sfeer scheppen. De combat in Control is dus niet enkel een plezier om te spelen, maar ook om te bekijken.
Het enige echte element van kritiek op Control is dat het mysterie zich binnen het zeer typische keurslijf van een moderne shooter afspeelt. Je verzamelt upgrades (Mods) voor zowel je wapens als jezelf, komt her en der korte zijmissies tegen, en soms krijg je aankondigingen dat er Destiny-achtige periodieke activiteiten of bounties beschikbaar zijn. Het lijkt wel alsof Control keurig een lijstje met alle elementen in moderne shooters afstreept, waardoor het geheel soms met voorspelbaarheid flirt.
Control is een dijk van een game. De dreigende sfeer maakt van The Oldest House een memorabele locatie.Ook het verhaal dat Remedy rond deze setting opbouwt, is bijzonder indrukwekkend. De overbekende upgrades en korte zijmissies introduceren niettemin een zekere voorspelbaarheid, die in een onconventionele game als Control misplaatst voelt. De combat maakt dat echter meer dan goed. De strakke controls, aangename uitdaging en oogstrelende ravage tijdens elk gevecht prikkelen je voortdurend. Control toont dat Remedy zijn gamedesign strak onder controle heeft; een prachtige remedie tegen openwereldmoeheid.
Carl reviewde Control op de PlayStation 4.