Crackdown 2

Een horde freaks doorploegen is niet alleen doeltreffend, maar ook zeer nuttig, aangezien je met elke roadkill je ‘driving’ statistiek omhoog doet veren. Jawel, het principe van statistieken en levels maakt zijn comeback. Er zijn nog steeds vijf kwaliteiten waarin je personage expertise kan bijkweken: ‘driving’, ‘strength’, ‘agility’, ‘shooting’ en ‘explosives’. Deze sterk je aan door orbs in alle kleuren van de regenboog te verzamelen. En als er één iets is wat games zoals Devil May Cry en God of War ons geleerd hebben, is dat je orbs het gemakkelijkst terugvindt in vers verpulverde vijanden. De stat waarvoor je zo’n bol ontvangt, hangt af van de manier waarop een tegenstander het loodje legt. Een uitzondering op de regel zijn ‘agility orbs’ die je kunt vergaren door de ‘King Kong’-stunt uit te halen en wat gebouwen te beklimmen. In het origineel stond sterfte door auto-ongeval – in tegenstelling tot het echte leven – niet meteen in de top 3 doodsoorzaken. Met gevolg dat de ‘driving’ skill bij velen op een laag pitje bleef, iets wat dankzij de Freak-horde duidelijk geen twee keer zal gebeuren.

Verder zal niemand tegenspreken dat het effect van het Freak-virus op een mens geen mooi resultaat oplevert, maar als we de makers mogen geloven, is de infectie van een Agent nog een stuk minder aangenaam. We zijn benieuwd, zo ook wat betreft het verhaal. Een virus dat goed op weg is om heel de planeet te besmetten, moet natuurlijk gestopt worden. Uiteindelijk zou een operatie genaamd Project Sunburst korte metten moeten maken met deze lepralijders. Meer is er nog niet bekend, hoewel de naam natuurlijk genoeg plaats ruimt voor speculaties.

Een tweede nieuwigheid in Pacific City vinden we terug in het cybernetische pak van de protagonist. Een duik van het grote Agency gebouw zal niet langer resulteren in een smerige hoop drets op het voetpad. Dit valt allemaal te danken aan de ‘wingsuit’, een ontplooibaar vliegscherm waarmee je naar hartenlust de paraglider kunt uithangen. Zoals eerder beschreven, is het vooral handig om je val mee af te remmen en vervolgens op veilige hoogte een baksteen te imiteren. Death From Above en dat soort dingen.

Grootste verandering binnen Crackdown is misschien wel het toevoegen van objectieven. Iets wat voor om het even welk ander spel logisch lijkt, was bij Crackdown overboord gesmeten. In de game was er maar één doel, binnenvallen, alles overhoop knallen en herhalen. Waarom? Om de eenvoudige funfactor zo hoog mogelijk te houden natuurlijk. Bij de meesten sloeg dit aan, maar er is nog altijd de minderheid. Voor die laatste is er dus goed nieuws: de missies werken nu met verschillende hoofd- en subdoelen. Zoals heel wat shooters al jaren doen eigenlijk... Niettemin zou de kern van de gameplay grotendeels onveranderd blijven, iets waarvoor we de makers meer dan dankbaar zijn.

Een andere verandering die doorgevoerd werd, laat iets meer vragen en bedenkingen rijzen. In de originele Crackdown had je drie Agency voertuigen die evolueerden naarmate je level omhoog ging. In het tweede deel werd het upgraden van voertuigen achterwege gelaten ten voordele van meerdere, onaanpasbare vehikels. Een vreemde zet, aangezien bij meeste games de stap net omgekeerd wordt gedaan: het opofferen aan kwantiteit ten voordele aan modificatie opties. Ruffian liet weten dat dit een bewuste keuze was en vooral dient om meer variatie te bieden. Een gerechtvaardigde visie? De tijd zal het ons zeggen...

Toegegeven, als er één nieuw voertuig was dat alvast de interesse wist te prikkelen, dan was het toch de rakettenspuwende helikopter met vierzit. Jawel, voor elke co-op buddy één. Dit brengt ons natuurlijk bij het volgende punt: multiplayer. Waar je in deeltje één nog met zijn tweeën de stad kon beschermen/vernielen, werd het aantal spelers omhoog geschroefd tot vier. Het gezegde: “Hoe meer zielen, hoe meer vreugd,” lijkt alvast goed op zijn plaats. Ruffian heeft beloofd dat het onmiddellijke online meedoen en verlaten van een speelsessie nog altijd even vlot zal gaan.

Als afsluiter nog een leuk weetje, er wordt niet langer gekozen uit een vast aantal prefab skins. Bij de start kun je nu ook je eigen Agent scheppen. Iets wat anno 2010 toch wel een standaard vereiste is geworden voor dit soort games. De stijl van je personage is overigens nog altijd voorzien van dat unieke vleugje cell-shading.

Deel één kwam uit in 2007 en sindsdien is de concurrentie binnen het genre sterk toegenomen. Springen, klimmen, schieten en dingen opblazen in een stad die dienst doet als je persoonlijke speeltuin, het is de formule voor het hedendaagse zandbakspel. Waar we vroeger al met verstomming geslagen werden om een hoer omver te kunnen rijden in het almachtige Vice City, hebben games zoals Prototype, InFamous en Red Faction: Guerilla voor een veel minder subtiele aanpak geopteerd. Crackdown kan zo'n beetje als het startschot van dit alles aanzien worden, de vraag is nu of het zich opnieuw als heer en meester zal laten kronen, of dat we hier te maken hebben met de wet van de remmende voorsprong. Een eerste indruk stemt ons alvast positief.